کوین و توکن چیست؟

هر یک از توکن‌های غیرمثلی منحصربه‌فرد هستند و به همین دلیل به شکل آثار هنری، آیتم‌های درون بازی و موارد دیگر معامله می‌شوند.

توکن و کوین چه تفاوتی با هم دارند؟

آشنایی با بازار ارزهای دیجیتال برای کاربران تازه‌وارد معمولاً با رمزارزهای بیت‌کوین و اتریوم آغاز می‌شود. اما هرچه اطلاعات بیشتری در این بازار داشته باشیم و با اصطلاحات کاربردی و رمزارزهای جدید مواجه خواهیم شد. در این مسیر یک سؤال پیش می‌آید، ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین‌هایی که پس از بیت‌کوین معرفی شده‌اند، چه چیزهایی هستند؟ اصطلاحات پرکاربرد کوین و توکن که سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو زیاد از آن استفاده می‌کنند چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ برای درک بهتر این اصطلاحات و تجربه انجام معاملات در بهترین صرافی ارز دیجیتال ایرانی، در این مقاله به معرفی و مقایسه کوین و توکن می‌پردازیم. برای درک تفاوت بین کوین و توکن خواندن این مقاله را از دست ندهید.

کوین (COIN) چیست؟

در دنیای کریپتوکارنسی به ارزهای دیجیتالی که دارای یک بلاک‌چین مستقل و پایدار هستند، مانند بیت‌کوین و اتریوم، کوین گفته می‌شود. این نکته اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن است. در واقع کوین‌ها از پایه و صفر، طراحی و راه‌اندازی می‌شوند. هر بلاک‌چین با یک هدفی خاص طراحی می‌شود، مانند بیت‌کوین که یک ارز دیجیتال برای ذخیره ارزش است و قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. ارز “BTC”،بلاک‌چین اختصاصی بیت‌کوین را در اختیار دارد.

کوین‌ها معمولاً از پروژه‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند، اما برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. پروژه اتریوم نیز با چنین اصول و روندی شکل گرفته است. ویتالیک بوترین خالق اتریوم با بررسی ارز بیت‌کوین و پیدا کردن نقاط ضعف آن، ارز دیجیتالی را طراحی کرد که عملکرد خیلی بهتر و سریع‌تری نسبت به بیت‌کوین دارد. ارز دیجیتال “ETH”، رمزارز بومی پلتفرم قرارداد هوشمند است که بر بستر بلاک‌چین اتریوم فعالیت می‌کند.

کوین چه کاربردی دارد؟

کوین‌ها معمولاً همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. این رمز ارزها مانند دارایی ما در کیف پول و یا حساب بانکی ما عمل می‌کنند. برخی از این ارزهای دیجیتال تنها به‌عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. به کوین‌هایی که فقط به‌عنوان پول مورد استفاده قرار می‌گیرند “Cash only” گفته می‌شود. از موارد استفاده کوین‌ها پس از خرید ارز دیجیتال می‌توان به انتقال پول، ذخیره ارزش و سرمایه‌گذاری اشاره کرد. برای مثال می‌توانیم از بیت‌کوین برای پرداخت هزینه کالاها، خدمات اینترنت و یا در بسیاری از امکان‌های دنیا واقعی استفاده کنیم.

توکن (Token) چیست؟

توکن‌ها، ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک‌چین اختصاصی خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند. توکن یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. این بلاک‌چین به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. کاربران برای ساخت یک توکن لازم نیست که طراحی و یا کدنویسی آن را از صفر شروع کنند و تنها باید از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنند. این شیوه ساخت یکی از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است. برای مثال، ارز دیجیتال تتر، یک توکن”ERC-20” بر بستر بلاک‌چین اتریوم است.

توکن‌ها بخش زیاد و مهمی را از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار دارند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی درآمدزایی کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دای (Dai) که بر بستر اتریوم ساخته شده‌است، برای انجام تراکنش از کاربران اتریوم دریافت می‌کند.

توکن ها چرا ساخته شده اند؟

همان‌طور که در ابتدا گفتیم، کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند، ولی توکن‌ها بر بستر بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند. تفاوت میان توکن و کوین است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. به‌طورکلی کاربران برای ساخت یک توکن به کمتر از 1 ساعت وقت نیاز دارند و هر فردی که دانش کافی درباره بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند داشته باشد می‌تواند یک توکن منحصربه‌فرد ایجاد کند. با این وجود صرفاً ایجاد یک توکن، دلیلی بر موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال نیست. هر توکنی برای محبوب شدن باید میان کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

برخی از پروژه‌ها ترجیح می‌دهند در ابتدا ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاک‌چین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاک‌چین اختصاصی خود را تهیه می‌کنند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها است و ارز “BNB” در ابتدا بر بستر اتریوم فعالیت خود را شروع کرد، سپس بایننس بلاک‌چین اختصاصی “BEP2” را برای آن ساخت.

کاربرد انواع توکن

کوین‌ها معمولاً یک واسطه برای پرداخت هستند. برای مثال بیت‌کوین و اتریوم معمولاً به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها با یک هدف و کاربرد خاصی خلق می‌شوند. توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است با هدف حفظ ارزش سرمایه کاربران در برابر نوسانات بازار به بازار عرضه شده‌است. به طور کلی توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی را ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بزار کریپتو دارند و انواع توکن‌های موجود در بازار محدود به 4 نوع می‌شوند.

1. توکن‌های کاربردی (Utility tokens): توکن‌های کاربردی خدماتی را ارائه می‌دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. نظیر توکن ” Vethor” که بر بستر بلاک‌چین Vethor فعالیت می‌کند و به‌عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.
2. توکن های امنیتی (Security token): برخی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد به یک دارایی دیجیتالی با غیر دیجیتالی استفاده می‌کنند. به این توکن‌ها، توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود و حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار کوین و توکن چیست؟ می‌دهد.
3. توکن‌های معاملاتی (Transactional Token): این توکن‌ها مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌های دای و تتر در این دسته قرار می‌گیرند.
4. توکن حاکمیتی (Governance Token): داشتن توکن‌های حاکمیتی برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال ارز کامپ (COMP) بر بستر اتریوم ساخته شده و امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند.

آخرین تفاوت کوین و توکن

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌ای دیجیتالی است. کوین‌ها برای ذخیره سازی به یک کیف پول اختصاصی با آدرس مخصوص نیاز دارند که در یک بلاک‌چین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف پول بیت‌کوین و اتریوم کاملاً از یکدیگر مجزا هستند و نمی‌توانیم دارایی بیت‌کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد. اما این قانون در مورد توکن‌ها اصلاً صدق نمی‌کند و کاربر می‌تواند یک توکن را به هر آدرسی در شبکه ارسال کند. گاهی ممکن است این دارایی در والت آنلاین نشان داده شود اما تراکنش تأیید شده و امکان دسترسی به آن وجود نخواهد داشت، هر چند کاهش نیاز به دانش تخصصی دارد.

جمع بندی نهایی

در این نوشتار در آنچه درباره توکن و کوین نیاز بود در حوزه ارزهای دیجیتال بدانید را مورد بررسی قرار دادیم. به طور کلی تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد. کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند اما توکن‌ها چون در ابتدای راه هستند از بستر پلتفرم‌های دیگر استفاده می‌کنند. معمولاً کوین‌ها واسطه معاملات هستند اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی دارند. کارمزد شبکه کوین‌ها، از خود کوین برداشته می‌شود اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاک‌چین کسر می‌شود.

در نهایت با دانستن این نکات می‌توانیم بفهمیم که کدام ارز دیجیتال کوین است و یا توکن. برای مطمئن شدن نیز می‌توانیم با مراجعه به سایت ” coinmarketcap” و با کلیک روی رمزارز موردنظر بفهمیم که این ارز یک توکن و یا کوین است.

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟

تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال چیست؟ ارزهای دیجیتالی که در بازار کریپتوکارنسی معرفی شده‌اند هرکدام بر اساس ساختاری که دارند در دسته‌بندی «توکن» یا «کوین» قرار می‌گیرند.

تا کنون فکر می‌کردیم که تفاوتی میان ارزها وجود ندارد و همه آنها یک پول دیجیتال هستند و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌توانیم سود کنیم. اما این خیال با واقعیت فاصله دارد. قبل از ورود باید این بازار را به خوبی بشناسیم و در رمزارزهای مطمئن سرمایه‌گذاری کنیم.

در دنیای کریپتو اصطلاحات زیادی وجود دارد که به‌عنوان یک فعال در این بازار باید با آنها آشنا باشیم. یکی از این اصطلاحات مهم توکن و کوین است. توکن به ارزهایی دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل ندارند و به ارزهایی که بلاک‌چین مخصوص خود را دارند، کوین گفته می‌شود. این یک تعریف کلی و ساده از دسته‌بندی ارزهای دیجیتال در بازار است. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است و به مطالب گسترده‌تری نیاز دارید، نگران نباشید و این مقاله را تا انتها دنبال کنید. این مطلب از بلاگ را به «بررسی تفاوت‌ کوین و توکن در ارزهای دیجیتال» اختصاص داده‌ایم. همچنین در طی یک مقایسه بررسی می‌کنیم که سرمایه‌گذاری در توکن بهتر است و یا کوین؟ برای اطلاعات بیشتر نیز می توانید اینجا را کلیک کنید.

کوین چیست؟

کوین «Coin» به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ساخته شده‌اند و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کنند. در واقع کوین معادل دیجیتالی پول است و بیت‌کوین محبوب‌ترین نمونه آن کوین و توکن چیست؟ است. این رمز ارزها بلاک‌چین مستقل و پایدار خودشان را دارند که مهم‌ترین تفاوت اصلی کوین و توکن نیز همین است. کوین‌ها از پایه و صفر راه‌اندازی می‌شوند، مانند اینکه برای سیستم شخصی ما از پایه یک سیستم‌عامل نوشته شده باشد.

بلاک‌چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. این مفهوم اولین‌بار با پیدایش پادشاه ارزهای دیجیتال به وجود آمد و از این راهکار برای ذخیره اطلاعات و دارایی کاربران بهره گرفته می‌شود. تفاوت بلاک‌چین با سیستم‌های دیگر در این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم میان همه اعضا شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان حذف، دست‌کاری و هک اطلاعات ثبت شده از بین می‌رود.

بلاک‌چین‌‌ها باهدف خاصی طراحی می‌شود، برای مثال بیت‌کوین بلاک‌چین اختصاصی خود را دارد و یک رمزارز برای ذخیره ارزش به شمار می‌رود که قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های قبلی سایر رمزارزها الهام می‌گیرند و برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. بلاک‌چین اتریوم نیز با همین ایده شکل گرفت. خالق اتریوم «ویتالیک بوترین» با بررسی بیت‌کوین و درنظرگرفتن ضعف‌های آن، رمزارز اتریوم را طراحی کرد که خیلی سریع‌تر و بهتر از بیت‌کوین است. بیت‌کوین، اتریوم، ریپل، لایت‌کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیگر که بلاک‌چین مستقل خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ ها قرار می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

از کوین‌ ها معمولاً به‌عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. در واقع این ارزهای دیجیتال هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به انتقال پول، یک ذخیره ارزش و یا یک واحد که می‌توان بر اساس آن قیمت‌گذاری کرد، اشاره کرد. برای مثال، از ارز بیت‌کوین می‌توانیم برای پرداخت کالا و خدمات استفاده کنیم. با خرید و نگه‌داری این رمزارز می‌توانیم ارزش سرمایه خود را در طولانی‌مدت نه‌تنها حفظ کنیم، بلکه آن را افزایش دهیم. برخی از کوین‌ ها مانند بیت‌کوین هیچ استفاده دیگری به جز پولی ندارند. اما اتریوم چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. اتریوم «ETH» برای انجام معاملات به‌عنوان سوخت تراکنش در شبکه Ethereum استفاده می‌شود. بر روی این شبکه می‌توانیم توکن ایجاد کنیم و برای ارسال یک توکن می‌توانیم از اتر استفاده کنیم که هزینه‌های ماینینگ را فراهم کند.

توکن چیست؟

توکن (Token) به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که بلاک‌چین مستقل خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند؛ بنابراین در دنیای کریپتو تنها چیزی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز می‌کند، داشتن و نداشتن بلاک‌چین اختصاصی است.

در حقیقت توکن استفاده منحصربه‌فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند بلاک‌چین اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند بستری را برای کاربران به وجود می‌آورند که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. برای ایجاد یک توکن حتماً نیاز نیست که کدنویسی را از صفر شروع کنیم بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنیم. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین تفاوت کوین و توکن در بازار ارز دیجیتال است. از بزرگ‌ترین توکن ‌های بازار کریپتو می‌توانیم به تتر، چین لینک، دای (Dai) و بت (BAT) اشاره کنیم. برای این‌که متوجه شویم یک ارز دیجیتال توکن است و یا کوین می‌توانیم به صفحه اختصاصی آن در سایت کوین مارکت کپ مراجعه کنیم.

پروژه‌های توکن بخش زیادی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. یعنی کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین که روی آن ساخته شده‌اند پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دیجیتال دای (Dai) که بر بستر « ERC20» است، برای انجام هر تراکنش از کاربران رمز اتر به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

توکن ها چگونه ساخته میشوند؟

روی بستر هر پلتفرم بلاک‌چینی که از قرارداد هوشمند و زبان برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده می‌کند، می‌توانیم توکن جدید را ایجاد کنیم. در حال حاضر 80% توکن‌های بازار بر بستر اتریوم ساخته شده‌اند و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس و کازماس قرار دارند.

در ابتدا توسعه دهندگان برای ایجاد یک توکن با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد می‌کنند. سپس با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین پیاده‌سازی می‌کنند. برای مثال زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی آن برای ایجاد توکن ERC-20 نام دارد. توسعه‌دهندگانی که قصد ایجاد توکن جدید دارند باید از این مبنا برای ساخت استفاده کنند.

برای ساخت توکن جدید کمتر از یک ساعت وقت نیاز است و با پرداخت هزینه بسیار کمی انجام می‌شود. اما صرفاً ایجاد یک توکن مبنی بر ارزشمندی آن نیست. آسان بودن مراحل ساخت یک توکن، بستری را برای کلاهبرداران فراهم کرده است. برخی از افراد سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند. بدون اغراق می‌توان گفت که بیش از 90% توکن‌های بازار کاربرد خاصی ندارند و به دنبال خالی کردن جیب‌های کاربران هستند.

انواع توکن بر اساس کاربردها

کوین‌ها به طور معمول یک واسطه‌ای برای پرداخت هستند. برای مثال ارز بیت‌کوین فقط به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزشمند است شناخته می‌شود. در مقابل، توکن‌های موفق هرکدام با یک هدف و کاربرد مهم خلق می‌شوند. برای نمونه، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، باهدف حفظ ارزش سرمایه فعالان در برابر نوسانات بازار به وجود آمده است. توکن‌هایی که خدمات خوبی ارائه می‌دهند و با حضور خود می‌توانند یک نیاز را رفع کنند شانس بیشتری برای دیده‌شدن و جذب سرمایه دارند. توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. این دسته‌بندی صرفاً برای راحت‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و ممکن است یک توکن در دودسته بندی قرار بگیرد.

• توکن کاربردی (Utility tokens)

بیشتر توکن‌های موجود در بازار کریپتوکارنسی در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. حتی ارزهایی که هدف خاصی از توسعه آنها وجود ندارد نیز در این دسته جایی می‌گیرند. کاربردی بودن به معنی این است که از آنها برای مورد خاصی مانند پرداخت هزینه‌های یک شبکه استفاده می‌شود. برای مثال، ما از توکن لینک (LINK) برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه چین لینک استفاده می‌کنیم. خود اتریوم را می‌توانیم یک ارز دیجیتالی کاربردی برای پرداخت هزینه‌ها در نظر بگیریم.

• توکن امنیتی (Security token)

یکی دیگر از دسته‌بندی انواع توکن‌های ارز دیجیتال، توکن امنیتی یا توکن اوراق بهادار است. این توکن‌ها در حقیقت سهمی از یک دارایی را به خریدار اطلاق می‌نمایند. کاربرد آن دقیقاً مانند اوراق بهادار در بازار واقعی است. با خرید هر توکن اوراق بهادار ما مالک بخشی از کل شرکت عرضه‌کننده این توکن‌ها می‌شویم. از این نوع توکن‌ها بیشتر برای سرمایه‌گذاری بلندمدت استفاده می‌شود زیرا در کوتاه‌مدت خیلی سودده نیستند.

• توکن معاملاتی (Transactional Token)

توکن‌های معاملاتی بسیار رایج هستند و اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند. این ارزها برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند. این نوع ارزها دارای پشتوانه فیزیکی مانند دلار آمریکا هستند.

• توکن حاکمیتی Governance Token

توکن‌های حاکمیتی به‌عنوان برگ رای نیز شناخته می‌شوند. در واقع داشتن این رمز ارزها باعث می‌شود تا بتوانیم در تصمیمات کلان شرکت توسعه‌دهنده آن توکن، حق رأی و تصمیم‌گیری داشته باشیم. از این فرآیند ممکن است در آینده نیز برای رأی‌گیری واقعی استفاده کنیم. معروف‌ترین توکن حاکمیتی رمزارز یونی سوآپ (Uniswap) توکن بومی صرافی غیرمتمرکز یونی سوآپ است که کوین و توکن چیست؟ با همین هدف ساخته شده‌است. برخی از این توکن‌ها در دسته توکن‌های کاربردی نیز قرار می‌گیرند زیرا صرافی‌های غیرمتمرکز از این دسته از توکن‌ها بیشتر استفاده می‌کنند.

• توکن مثلی و غیرمثلی

توکن‌ها در میان تمام ارزهای دیجیتال، در ابتدا به دودسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند. به‌طورکلی در اقتصاد یک دارایی یا پول زمانی مثلی یا تعویض‌پذیر به شمار می‌رود که واحدهای آن با یکدیگر قابل کوین و توکن چیست؟ تعویض باشند. نمی‌توانیم هیچ‌کدام را از دیگری باارزش‌تر و یا کم‌ارزش‌تر بدانیم. برای مثال، بیت‌کوین، دلار و ریال یک دارایی مثلی هستند. یک اسکناس 50.000 هزارتومانی با یک اسکناس 50.000 هزارتومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً با هم برابر هستند و می‌توانیم آنها را با هم تعویض کنیم.

در مقابل دارایی‌های مثلی، چیزهای غیرمثلی وجود دارد به‌طورکلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. تا به اینجا با مفهوم مثلی و غیرمثلی آشنا شدیم حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی می‌رویم. یک توکن غیرمثلی یا nft، یک دارایی دیجیتالی کمیاب و منحصربه‌فرد است که روی بستر بلاک‌چین ذخیره می‌شود. آثار هنری دیجیتالی، آیتم‌های بازی کامپیوتر و اقلام کلکسیونی از انواع توکن‌های غیرمثلی هستند.

توکن ارز دیجیتال چیست؟ چند نوع توکن وجود دارد؟

امروزه کمتر کسی وجود دارد که اسم ارزهای دیجیتال را نشنیده باشد و بسیاری از ما کم و بیش با اصطلاحات این حوزه آشنا هستیم. اما آن چه انگیزه نوشتن این مطلب را به وجود آورد، کاربرد اشتباه اصطلاحات ارزهای دیجیتال توسط افراد است. به عنوان مثال تابحال به این فکر کرده اید که توکن چیست و چه تفاوتی با ارز یا کوین دارد؟

در این مطلب با ما همراه باشید تا بدانیم توکن ارز دیجیتال چیست و اصطلاح «توکن» به چه چیزی گفته می‌شود.کوین و توکن چیست؟

توکن ارز دیجیتال چیست؟

در دنیای ارزهای دیجیتال، توکن یک نوع دارایی تلقی می‌شود که با استفاده از کریپتوگرافی و فرمول‌های خاصی به وجود آمده و در بستری مبتنی بر بلاکچین فعالیت می‌کند. توکن‌های مختلف از قوانین و استانداردهای خاصی پیروی می‌کنند و بسته به نوع کاربردی که دارند، امکانات مختلفی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند.

توکن‌ها در واقع دارای ارزش مشخصی هستند که بر اساس کاربرد و موفقیت آن‌ها در جذب کاربران بیشتر تعیین می‌شود. همانند پول‌های رایجی که به صورت روزانه برای خرید و فروش از آن‌ها استفاده می‌کنیم، توکن‌ها مطابق یک قرارداد قبلی و متأثر از عرضه و تقاضا دچار نوسانات قیمت می‌شوند.

تفاوت کوین (Coin) و توکن (Token) چیست؟

در موارد بسیاری می‌بینیم که این دو اصطلاح به جای یکدیگر استفاده می‌شوند اما این دو اصطلاح یک تفاوت کلیدی با یکدیگر دارند.

کوین به ارز دیجیتالی گفته می‌شود که بلاکچین مختص به خود را دارد و در واقع ارز بومی همان شبکه محسوب می‌شود. مثلاً اتر (ETH) ارز بومی بلاکچین اتریوم (Ethereum) است و در واقع یک کوین محسوب می‌شود.

اما ارز دیجیتال UNI که متعلق به صرافی یونی سواپ (Uniswap) است و بر روی بلاکچین اتریوم کار می‌کند، یک توکن محسوب می‌شود چرا که بلاکچین مختص به خود را ندارد.

حالا که فهمیدیم توکن ارزهای دیجیتال چیست، بهتر است با انواع توکن که در بازار معامله می‌شوند بیشتر آشنا شویم:

توکن‌های ارزی (Currency Tokens)

توکن‌های ارزی که در واقع رایج‌ترین نوع توکن هستند، برای خرید و فروش و معاملات یا ذخیره دارایی استفاده می‌شوند. توکن‌هایی مانند Solana و Ripple از جمله بهترین توکن‌های ارزی هستند.

توکن کاربردی (Utility tokens)

ظهور اتریوم باعث به وجود آمدن توکن‌های کاربردی شد. برخلاف توکن‌های ارزی، این نوع از توکن‌ها به دارندگانشان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند.

توکن‌های کاربردی از محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال هستند و کاربردهای بسیار گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف دارند.

توکن‌های کاربردی چندکاره هستند و معمولاً بر روی یک بلاکچین مانند اتریوم ساخته می‌شوند و در همان شبکه می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

توکن‌های مشابه اوراق بهادار (Security tokens)

توکن‌های مشابه اوراق بهادار در واقع توکن‌هایی هستند که از رمزنگاری دارایی‌های خاصی به دست می‌آیند و قابلیت دسترسی به این توکن تنها به فرد مالک داده می‌شود.

امکان خرید و فروش با استفاده از این توکن‌ها وجود دارد اما ر غالب موارد دید مالکان به توکن‌های security سرمایه گذاری و نگهداری است.

این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آن‌ها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند. بنابراین این توکن‌ها به عنوان یک قرارداد سرمایه‌گذاری و دارای پتانسیل کسب سود و درآمد انفعالی (passive income) شناخته می‌شوند.

توکن‌های دارایی (Asset tokens)

این توکن‌ها به عنوان نماینده دیجیتال یک دارایی در یک پلتفرم یا سازمان شناخته می‌شوند. مثلاً ممکن است یک توکن، نماینده و نشانگر مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مانند طلا باشد.

توکن‌های سهمی (Equity tokens)

این توکن‌ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. توکن‌های سهمی در شرکت‌های مختلف می‌توانند به عنوان یک بخش از سهام عمل کرده و سهام داران می‌توانند مطابق قرارداد قبلی از این توکن‌ها به عنوان نماد تعداد دارایی‌های خود استفاده کنند.

توکن‌های جایزه (Reward tokens)

این توکن‌ها را می‌توان معادل امتیاز وفاداری (loyalty points) یا برای پرداخت جایزه‌ دانست. در غالب موارد توکن‌های جایزه در قالب توکن بومی یک صرافی، بازی کامپیوتری یا بلاکچین‌های مختلف به کاربران پرداخت می‌شوند اما ممکن است توکن جایزه با توکن بومی متفاوت باشد.

جایزه‌ای که در قالب توکن به کاربران پرداخت می‌شود می‌تواند به دلیل هولد کردن مقدار زیادی توکن شبکه، شرکت در استخر‌های نقدینگی یا تبلیغ برای پلتفرم باشد.

توکن سودده (dividend tokens) چیست؟

به استثنای توکن‌های ارزی، سایر توکن‌ها نوعی قرارداد سرمایه‌گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می‌تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، به‌طور مثال کسب سود از طریق نگهداری توکن، سرمایه‌گذاری و یا انجام عملیات استخراج و… .

برخی از سازمان‌ها، درآمدشان را با توزیع سود بین دارندگان توکن تقسیم می‌کنند. علاوه بر این، بلاکچین‌هایی وجود دارند که دارای ویژگی‌هایی مشابه پرداخت سود هستند که باعث می‌شود ارز آن‌ها مشابه یک «توکن سودده» باشد.

همانند سهام، توکن‌های دارای قابلیت سوددهی می‌توانند امتیاز رأی را با خود به همراه داشته یا نداشته باشند. اما برخلاف سهام، نگهداری توکن‌های سودده صرفاً حق امتیاز کسب درآمد انفعالی را به دارنده آن می‌دهد و صرفاً دارنده توکن، هیچ مالکیتی در سازمان مربوطه ندارد.

Staking یا استیکینگ که مفهوم آن را می‌توان نگهداری و ذخیره توکن دانست، می‌تواند نوعی مفهوم سوددهی نیز داشته باشد و نگه‌دارندگان توکن در یک والت از پیش تعیین شده، به تناسب زمانی که توکن را نگه داشته‌اند، مقداری دریافتی داشته باشند.

پرداختی‌ها به دارندگان توکن می‌تواند به‌طور منظم (مثلاً هفتگی، ماهانه یا هر از سه ماه) و بر اساس سطوح مختلف مالکیت در آن توکن باشد، به‌طور مثال افرادی که مقادیر زیادی از توکن را نگهداری می‌کنند، زودتر از افراد دارای توکن کمتر، سود را دریافت کنند.

توکن NFT چیست؟

حروف NFT مخفف کلمه Non-Fungible Token به معنای توکن غیر مثلی یا توکن غیرقابل معاوضه است. ان اف تی بک بخش از کد در کامپیوتر است که شبیه ارزهای دیجیتال مانند «بیت کوین» (Bitcoin) وجود دارد.

هر یک از توکن‌های غیرمثلی منحصربه‌فرد هستند و به همین دلیل به شکل آثار هنری، آیتم‌های درون بازی و موارد دیگر معامله می‌شوند.

همانند هر شیء دیگری، فیزیکی یا دیجیتالی، ارزش NFT بر مبنای مبلغی است که یک نفر بابت مالکیت آن پرداخت می‌کند. لازم به ذکر است که برخلاف بسیاری از اشیاء فیزیکی یا دیجیتالی، توکن‌های غیر مثلی خود محصول نیستند و بیشتر نمایانگر یک محصول فیزیکی یا دیجیتالی هستند که در بلاکچین ثبت و ذخیره می‌شود. از طرفی نیز خرد و فروش NFTها بسیار راحت است.

چگونه یک توکن ارزشمند می‌شود؟

با پیشرفت ابزارهای ایجاد توکن، همه می‌توانند با دانش اندک فنی، روی بلاکچین‌های مختلف توکن ایجاد کنند. بنابراین ایجاد توکن به خودی خود ارزشی ندارد بلکه توکن‌ها زمانی ارزشمند می‌شوند که عده‌ی زیادی حاضر شوند آن را برای کاربرد خاصی مورد استفاده قرار دهند. مثلاً:

• برای شروع یک بازی آنلاین جذاب، کاربران به مقدار خاصی از یک توکن نیاز داشته باشند.
• توکن در یک اپلیکیشن غیرمتمرکز نقش ارزبومی (Native currency) را بازی کند.
• توکن به خاطر تبلیغات گسترده و یا ویژگی‌های خاص، توجه افراد زیادی را جلب کند و عده زیادی شروع به خرید و فروش آن کنند.

کیف پول توکن ارز دیجیتال چیست؟

پس از فراگیر شدن ارزهای دیجیتال، جست و جو برای کیف پول ارزهای دیجیتال نیز بیشتر شد. کیف پول ارز دیجیتال باید بتواند امنیت دارایی‌های کاربران را تأمین کرده و دسترسی به ارزهای دیجیتال بیشتری را در اختیار سرمایه گذاران قرار دهند.

کیف پول‌ها مبتنی بر بلاکچین‌های مختلفی هستند و بسته به این که قصد خرید و نگهداری چه توکنی داشته باشید، باید از یک کیف پول متناسب و سازگار استفاده کنید.

امروزه کیف پول‌های دیجیتال بسیاری در دسترس علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال قرار گرفته است. کیف پول‌ها امروزه در دو حالت نرم افزاری یا به اصطلاح نرم و کیف پول‌های سخت افزاری با به اصطلاح سرد در دسترس هستند.

کیف پول‌های نرم‌افزاری مانند تراست ولت، کوینومی، کیف پول BRD و… رایگان هستند. اما کیف پول‌های سخت افزاری که امنیت به مراتب بالاتری دارند برای خرید نیاز به هزینه اولیه دارند.

سؤالات متداول

توکن‌های ارز دیجیتال شکلی از دارایی هستند که در یک چهارچوب مشخص و مطابق قوانین و استاندارد‌های خاصی در یک شبکه بلاکچین قابل خرید و فروش و معامله هستند.

کوین به نوعی از ارز دیجیتال گفته می‌شود که بلاکچین مختص به خود را داشته و در واقع ارز بومی شبکه محسوب می‌شود. اما توکن، بلاکچین مختص به خود را ندارد و روی یک بلاکچین دیگر کار می‌کند.

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که برای مقاصد مختلفی از آن‌ها استفاده می‌شود. بیشتر توکن‌های موجود در بازار توکن‌های ارزی هستند اما از انواع دیگر توکن‌ها می‌توان به توکن‌های کاربردی، توکن‌های مشابه اوراق بهادار، توکن‌های سرمایه، توکن‌های جایزه و توکن‌های سودده نام برد.

سخن آخر

اصطلاح توکن از جمله اصطلاحات بسیار پرکاربرد در دنیای ارزهای دیجیتال است که در موارد بسیاری حتی توسط فعالان بازارهای ارز دیجیتال به اشتباه به کار برده می‌شود.

در این مطلب به سؤال توکن ارز دیجیتال چیست پاسخ دادیم و علاوه بر معرفی انواع توکن، تفاوت توکن و کوین را به طور کامل شرح دادیم.

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

توکن در مقابل کوین

زمان مطالعه: 6 دقیقه کوین چیست؟ تعریف سکه دیجیتال، دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر.

لینک کوتاه صفحه

کوین چیست؟

تعریف سکه دیجیتال، دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر کنید. هر یک از این سکه‌ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند.

تمام «سکه‌ها» به‌عنوان داده‌های یک پایگاه داده بزرگ جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

نکته سریع: قبل از ادامه خواندن باید این را به شما بگویم – اگر قبلاً با فناوری بلاک چین آشنایی ندارید، قبل از خواندن این راهنمای توضیح داده شده بلاک چین ما را بخوانید. مهم است که قبل از تلاش برای درک تفاوت بین یک سکه و یک توکن، بلاک چین را درک کنید!

سکه چگونه استفاده می‌شود؟

سکه‌های دیجیتال معمولاً به همان شیوه‌ای استفاده می‌شوند که یک سکه واقعی استفاده می‌شود؛ به عنوان پول. شما می‌توانید به سکه‌هایی مانند بیت کوین، لایت کوین و مونرو فکر کنید، درست مانند سکه‌های موجود در کیف پول یا قلک خود. اغلب، آنها هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این سکه‌های “فقط نقدی” استفاده می‌شود:

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آنها ارزش بدهید و دریافت کنید)

به عنوان یک ذخیره ارزش (آنها را می توان ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید تعویض کرد)

به عنوان یک واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را در آنها قیمت گذاری کنید)

از BTC می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.

شما می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.

چیزهایی که می‌خرید را نیز می‌توانید با بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به جز این مصارف پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. برای کسب بیت کوین بیشتر نمی توان آن را شرط بندی کرد و نیازی به استفاده از آن برای اجرای برنامه خاصی نیست. به عنوان پول استفاده می شود و بس.

با این حال، برخی از سکه‌های دیجیتال مانند اتر، NEO و DASH ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به‌عنوان یک شکل پول مفید باشند، دارند. برای مثال:

اتر (ETH) برای سوخت رسانی به تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ساخت، اما اتر همچنان برای ارسال توکن مورد نیاز است. هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پرداخت می‌کند).

NEO (NEO) برای کسب سود سهام در یک کیف پول قرار می‌گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان روی کوین و توکن چیست؟ NEO درست کرد، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان کارمزد تراکنش بپردازید، همان روشی که اتر برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.

در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی Dash (DASH) به کاربران اجازه می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه دش رای دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقاء شبکه DASH پیشنهاد شده باشد، کسانی که Dash کافی دارند می‌توانند برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ارتقا باید اتفاق بیفتد رای دهند. این حق رای به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب سکه‌های دیجیتال نامیده می‌شوند. با این حال، این درست نیست. یک تفاوت اساسی وجود دارد!

توکن‌ها روی بلاک چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن بلاک چین، اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، موارد دیگری مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis وجود دارد. در حالی که همانطور که در بالا ذکر شد، توکن‌های موجود در پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی به نام توکن‌های NEP-5 استفاده می‌کند.

هر کسی می تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این پلتفرم‌ها بسازد.

چگونه توکن‌ها ایجاد می‌شوند

در واقع، به طرز شگفت آوری توانایی فنی کمی نیاز دارد. من آن را به یک تازه کار کامل توصیه نمی‌کنم، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، آنقدر که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. با این حال، توسعه دهنده نیاز دارد تا برخی از سکه‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می‌شود، خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتر هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به اعتبارسنجی تراکنش توکن (ایجاد) کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که برای تمام تراکنش‌های توکن در یک بلاک چین، نه فقط برای ایجاد توکن، باید کارمزد پرداخت شود. بنابراین، هر برنامه‌ای که بر روی اتریوم ساخته شده است باید از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این همان چیزی است که تراکنش‌های سکه باید به کسانی که شبکه را تضمین می‌کنند، کارمزد پرداخت کند.

هدف توکن‌ها چیست؟

بیشتر توکن‌ها برای استفاده با برنامه‌های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. زمانی که توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد بسازند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند. آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاک چینی که در حال ایجاد توکن هستند، پرداخت خواهند کرد.

پس از ایجاد، توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می‌دهد. این می‌تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، کارمزد آنها 50٪ کمتر است.

برخی از نشانه‌ها برای یک هدف کاملاً متفاوت ایجاد می‌شوند: برای نشان دادن یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. شما نمی‌توانید خانه خود را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید، می‌توانید؟ خیر

بنابراین، در عوض، می‌توانید از یک نشانه که نشان دهنده خانه شما است استفاده کنید.

WePower (WPR) نمونه خوبی از یک توکن است که یک چیز فیزیکی را نشان می دهد؛ پروژه WePower یک dApp است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی بلاک چین خریداری و بفروشند. توکن آن (WPR) مقدار معینی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ از ایجاد یک توکن

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آنها صرفه‌جویی می‌کند. آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاک چین بومی بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می‌دهد. اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را نیز برای تأیید تراکنش‌های خود پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاک چین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند. کار کردن روی یک بلاک چین مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند، برای بسیاری از کامپیوترها بسیار منطقی‌تر است تا هزاران بلاک چین ضعیف و عمدتا متمرکز.

این فقط یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و بسیار گران‌تر است.

نگاهی بیشتر به نحوه کار توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین‌های مختلف ساخته شده‌اند استفاده می‌شوند. یک مثال خوب سیویک است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

برنامه آنها هویت های رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه راهی ارزان تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم چگونه کار می کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌روید، باید هویت خود را در مکان‌های زیادی در راه تأیید کنید. اولین مورد ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر ایرلاین شریک سیویک بود، برای شما یک کد QR می‌فرستاد تا اطلاعاتی درباره شما (مسافر) بپرسد.

با استفاده از برنامه Civic، اطلاعات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به طور کامل رمزگذاری شده است. این از دزدیده شدن آن جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه می‌تواند ثابت کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال خود استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند. هر چه تعداد دفعات استفاده از برنامه بیشتر باشد، اشخاص ثالث به هویت دیجیتال ذخیره شده در سیویک اعتماد بیشتری خواهند داشت.

خود رمز CVC برای تراکنش در این خدمات مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت به تأییدکنندگان شناسه‌ها (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سوابق این مورد سپس در بلاک چین/پایگاه داده ذخیره می‌شود.

مقداری CVC نیز برای شما کاربر ارسال می‌شود. این برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکت‌هایی که به تأیید اسناد نیاز دارند در نهایت نیاز به خرید توکن های بیشتری از کاربران دارند. این یک اقتصاد را ایجاد می‌کند که در آن همه برای مشارکت پاداش دریافت می‌کنند.

همانطور که می بینید، توکن سیویک به گونه ای کار می‌کند که چیزی فراتر از پولی است. همچنین، پلتفرم سیویک BTC، ETH یا NEO را برای استفاده از خدمات آنها نمی‌پذیرد. این فقط توکن CVC است. اما هر تراکنش به مقداری اتر نیز نیاز دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید پول پرداخت کنند.

توکن چیست | کاربرد های Token و تفاوت آن با کوین

یکی از اصطلاحاتی که هر فعال حوزه رمز ارز باید با آن آشنا باشد، توکن است. این اصطلاح در حوزه ارز دیجیتال بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. شناخت ویژگی ها و کاربرد های یک token و همچنین تفاوت های آن با کوین های دنیای رمز ارز، از درجه اهیمت بسیار بالایی بررخوردار است. در این نوشته به تشریح مفهوم توکن و ویژگی های آن خواهیم پرداخت.

توکن چیست

توکن چیست

در دنیای ارز دیجیتال به طور کلی دو دسته رمز ارز وجود دارد. دسته اول دارای بلاکچین اختصاصی و مستقل هستند و دسته دوم بلاکچین اختصاصی نداشته و از بلاکچین غیر اختصاصی استفاده می کنند.

آن دسته از رمز ارز هایی که از بلاکچین دیگر شبکه استفاده می کنند ، توکن نام دارند. برای مثال تتر ،دای و چین لینک از شبکه های غیر اختصاصی استفاده کرده و بنابراین token محسوب می شوند.

ویژگی های توکن

ویژگی‌ های توکن‌

توکن های ویژگی های مشخصی دارند که در ادامه به این ویژگی ها اشاره ای خواهیم داشت.

• قابلیت طراحی با برنامه نویسی
• قابلیت اجرایی بر روی نرم افزار ها
• نداشتن بلاکچین اختصاصی و مستقل
• ایجاد شده توسط قرارد دادهای هوشمند
• بی نیاز از مجوز برای راه اندازی و ارائه
• عدم نیاز به اعتماد به شخص سوم برای ایجاد

انواع توکن

توکن های مختلفی در دنیای رمز ارز وجود دارد که در ادامه سعی داریم به انواع آن بپردازیم.

توکن های کاربردی Utility Token

این نوع از توکن ها معروف ترین و محبوترین نوع انواع Token است. به زبان ساده همان توکنهای پر استفاده در بلاکچین می باشد که از آن ها برای پرداخت و انتقال دارایی استفاده می شود.

token های کاربردی در ICO (عرضه اولیه) عرضه شده و تعداد محدودی دارند.

توکن های اجتماعی Social Tokens

از دیگر دسته های پر طرفدار ، توکن های اجتماعی بوده بواسطه اعتبار یک فرد یا نهاد عرضه می شوند.

از نمونه های معروف این دسته، می توان به فن توکن باشگاه های ورزشی نظیر token باشگاه پاری سن ژرمن فرانسه اشاره کرد.

این token ها قابلیت سرمایه گذاری برای طرفدار های باشگاه ها و افراد سرشناس خاص را خوهند داشت.

نمونه ای از token امنیتی

توکن‌های امنیتی Security Token

نوعی خاص از token بوده و به عنوان یک گواهی سهام دیجیتال است که حق مالکیت دارنده آن را روی بلاکچین ثبت می‌کند.

توکن حاکمیتی Governance Token

نوعی دارایی رمزنگاری شده است که حق تصمیم‌گیری در مورد پروتکل پروژه، محصول و ویژگی‌های آن را اعطا می‌کند.

دارندگان این token می توانند در مدیریت پروژه ها و تصمیات مربوط به آن اعمال نظر کنند.

توکن پرداخت Payment Token

هدف از ایجاد Payment Token ، به صورت اختصاصی پرداخت هزینه های خدمات ، کالا است.

تفاوت میان توکن و کوین

تفاوت بین توکن و کوین

از لحاظ ساختاری تفاوت های بسیاری میان توکن و کوین وجود دارد . در ادامه به برخی از آن ها خواهیم پرداخت.

• توکن دارای بلاکچین غیر اختصاصی و کوین ها دارای شبکه اختصاصی هستند.
• کوین ها از طریق ماین ایجاد شده و token ها از طریق برنامه نویسی و عرضه اولیه ایجاد می شوند.
• موارد استفاده token ها بیشتر از کوین ها بوده و از آن ها بیشتر برای انتقال دارایی استفاده می شود.

هدف از ایجاد توکن

شاید این سوال پیش بیاید که چرا هر ارز نباید بلاکچین مستقل خود را داشته باشد و یا چرا اصلا به توکن ها نیاز داریم.

در ادامه هدف از ایجاد و شکل گیری توکن ها را در قالب موارد زیر توضیح خواهیم داد.

کاهش هزینه

ایجاد توکن در قیاس با ساخت یک رمز ارز از صفر تا صد شامل ساخت بلاکچین، نیازمند هزینه بسیار بالا می باشد.

در حالی که ایجاد token تنها با آشنایی محدودی با قرارداد های هوشمند و برنامه نویسی امکان پذیر است.

راحتی ساخت

اینکه هر ارز بلاکچین و شبکه اختصاصی خود را داشته باشد بسیار هزینه بر و زمان بر می باشد.

نتیجتاً با توجه به موجود بودن بلاکچین های قوی و متنوع می توان ساخت یک رمز ارز را بدون متحمل شدن هزینه و زمان ساخت بلاکچین انجام داد.

انتقال با فی کمتر

بسیاری از توکن ها با توجه به ویژگی های خاصی که دارند برای انتقال ارز دیجیتال و تراکنش های مختلف با کارمزد کمتر طراحی می شوند.

تشخیص توکن اسکم

تشخیص توکن های اسکم

فرایند تشخیص کلاهبرداری بودن یک توکن پس از انجام تحقیقات ساده ای همچون جستجو در اینترنت و سایت های معتبر بسیار میسر خواهد بود.

در ادامه به راه های تشخیص یک توکن اسکم خواهیم پرداخت.

• عدم ثبت توکن مورد نظر در سایت های معتبر نظیر کوین مارکت کپ و یا کوین ۳۶۰
• نداشتن سایت و یا پیج معتبر مختص پروژ سازنده و ارائه کننده آن token
• مشخص نیودن تیم مدیریت پروژه سازنده و یا ارائه دهنده آنن token
• عدم لیست شدن در صرافی های معتبر نظیر کوین بیس و بایننس
• عدم برخورداری از وایت پیپر معتبر

توکن سوزی چیست

حذف تعمدی تعداد زیادی token و یا کوین اصطلاحاً توکن سوزی Token Burn نامیده می شود. با این کار اهداف متعددی دنبال می شود.

کاهش عرضه یک رمز ارز با هدف افزایش قیمت و جذب سرمایه گذاران جدید می باشد.

روند token سوزی به این شکل است که مدیران پروژه ، تعداد زیادی کوین و یا token به آدرسی غیر قابل دسترس فرستاده می شود و در آن جا قفل می شود.

در ادامه هدف از این کار را در قالب موارد زیر توضیح خواهیم داد.

• تغییر تعداد یک توکن های یک استیبل کوین جهت ثابت نگه داشتن قیمت آن بر روی یک دلار
• تغییر در عرضه برای افزایش تقاضا و به دنبال آن جذب سرمایه گذاران بیشتر
• حذف توکن هایی که در عرضه اولیه به فروش نرسیده با هدف حذف تاثیر آن بر قیمت رمز ارز مربوطه

ایردراپ توکن چیست

از مهمترین روش های تبلیغات برای جذب افکار به سمت یک رمز ارز، ایردارپ توکن است. ایردراپ Airdrop به معنی اهدای رایگان تعدادی توکن به دیگران است.

هدف از این کار، جذب مخاطب ها و کاربران شبکه های مجازی به سمت سرمایه گذاری در پروژه های عمدتاَ جدید ارز دیجیتال می باشد.

بدین ترتیب در مقابل اکشن هایی نظیر لایک ، فالو . تگ کردن صفحات مجازی مربوط به آن رمز ارز، تعدادی token به صورت ایردراپ به افراد اهدا می شود.

همچنین برای کمپین های تبلیغاتی و قرعه کشی ها پیرامون رمز ارز ، مبلغ جایزه در قالب token های ایردارپ به برندگان اهدا می شود.

تشخیص توکن و یا کوین بودن رمز ارز

تشخیص توکن یا کوین بودن یک رمز ارز

برای تشخیص توکن و یا کوین بودن یک رمز ارز کافیست به یکی از وب سایت های تخصصی ارز دیجیتال نظیر کوین مارکت کپ بروید.

عموماَ در این وب سایت ها و در بخش مشخصات رمز ارز مورد نظر ، token و یا کوین بودن آن قابل دستیابی می باشد.