تفاوت بین توکن و کوین

همه آنها در دفاتر مستقل خودشان قرار دارند: بیت‌­کوین در بلاک‌چین اصلی بیت­‌کوین کار می­کند؛ اتر در بلاک‌چین اتریوم مورد استفاده قرار می­گیرد، مونرو در بلاکچین مونرو قرار دارد و ضمنا همه آنها از امکان ارسال، دریافت یا استخراج برخوردارند. همانگونه که از نامشان پیداست، سکه­ ها دارای ویژگی­ های مشابه پول هستند: آنها قابل معاوضه، قابل تقسیم و قابل حمل بوده و منابع آنها محدود است. بنابراین، سکه های رمزارز به طور معمول با هدف استفاده همانند پول فیزیکی ایجاد می­شوند: برای پرداخت وجوه کالاها یا خدمات (اگرچه کاربرد آن در خرده فروشی با کندی همراه بوده است). البته استثناهایی نیز وجود دارد: اگرچه اتر تمام ویژگی­ های یک سکه را دارد، اما عملکرد آن فراتر از نقش «پولی» آن است، چرا که برای تسهیل معاملات از طریق بلاک‌چین اتریوم نیز مورد استفاده قرار می­گیرد. همچنین سکه­ هایی نیز وجود دارند که اصطلاحا آلت‌کوین‌نامیده می­شوند. آنها این نام را به دلیل ایفای نقش جایگزین برای بیت­‌کوین (رمزارز اصلی) کسب کرده ­اند. بسیاری از آلت‌کوین ­ها از بیت­‌کوین منشعب شده­­‌اند و توسعه آنها از طریق پروتکل منبع­ بازبیت­‌کوین بوده است (مثلا لایت‌کوین و دوج‌کوین). هر چند که مونرو و اتریوم بر مبنای بلاک‌چین­ های کاملا جدید ایجاد شده ­اند اما عبارت آلت‌کوین به آنها نیز اطلاق می­گردد. بنابراین برای تعریف آلت‌کوین باید از این پرسش استفاده کنیم: آیا این سکه رمزارز یک بیت ­کوین نیست ولی از بلاک‌چین خودش استفاده می­کند(به عبارت دیگر غیر از بلاک چین اصلی)؟ اگر جواب مثبت باشد، آنگاه آن رمزارز یک آلت‌کوین است.

توکن، سکه، ارز دیجیتال، ارز مجازی و تفاوت هایشان| فرهادمارکت

آیا تفاوتی بین توکن، سکه، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟

توکن، سکه، ارزدیجیتال و ارز مجازی لغاتی هستند که در دنیای تراکنش های دیجیتال به آنها برخورد میکنیم.اما سوال اصلی اینجا مطرح میشود که بین این مفاهیم تفاوت وجود دارد؟ به طور خلاصه بایستی بگوییم: بله، وجود دارد. در واقع تفاوت­ های کلی و جزئی بین همه این اصطلاحات وجود دارند. به عنوان مثال، بانک جی­پی­مورگان چیس سکه JPM خود را در زمان انتشار به عنوان یک «سکه دیجیتال» معرفی کرد، در حالیکه لیبرای فیسبوک به عنوان «رمزارز» خالص معرفی شد. از قضا، شاید به همین دلیل باشد که تنظیم ­کنندگان مقررات در سراسر جهان تا این اندازه نسبت به لیبرا حساسیت پیدا کرده و نسبت به آن متعجب شدند. با این وجود گر چه سکه JPM و لیبرا از نظر طراحی متفاوت هستند، اما کارشناسان تمرکز زدایی سریعاً هر دوی آنها را از زمره رمزارز خارج کرده و آنها را در زمره پول مجازی یا ارز دیجیتال برشمردند. دلیل اصلی این کارشناسان برای عدم پذیرش آنها به عنوان رمزارز به مدیریت این پول­‌ها توسط شرکت‌ها و در نتیجه متمرکز بودن آنها بازمی­گردد. متأسفانه، این کار به همین سادگی نیست. اگرچه تمرکز زدایی ایدئولوژی اصلی رمزارزها است، اما برخی از رمزارزها نیز می­توانند تا حد خاصی متمرکز باشند.

رمزارز چیست؟

رمزارز عبارتست از یک ارز دیجیتال یا مجازی (تفاوت­ های ظریف بین آنها در ادامه مقاله بحث خواهند شد) که با رمزنگاری قوی ساخته شده است و همین امر موجب امنیت بالا و ثبات آن می­شود. اغلب رمزارزها بر فناوری بلاک‌چین مبتنی هستند. فناوری بلاک‌چین همانند یک دفتر­کل گسترده است که توسط یک شبکه غیرمتمرکز متشکل از رایانه­ ها اداره می­شود. با این حال، ایجاد رمزارزهای بدون بلاک‌چین نیز از نظر فنی امکان­پذیر است. در واقع دیجی­ کش، به عنوان یکی از اولین روش­ های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری­ شده که در اوایل دهه 1990 منتشر شد، فاقد بلاک‌چین بود. برای اینکه به پیچیدگی موضوع پی ببرید بایستی بدانید رمزارزهای (مبتنی بر بلاک‌چین) مرسوم و مدرن نیز دارای زیرمجموعه­ هایی در میان خود هستند. توجه داشته باشید که NEO یک سکه است، در حالی که باینانس کوین در واقع یک توکن است. همانطور که ملاحظه می کنید، سردرگمی زیادی در فضای رمزنگاری پیرامون این اصطلاحات وجود دارد. بنابراین ما در این مقاله سعی می­کنیم تا این اصطلاحات را از هم تفکیک کنیم.

سکه چیست؟

سکه­ های دیجیتالی که بومی بلاک‌چین خودشان هستند.بیت­ کوین، مونرو و اتر همگی نمونه­ هایی از سکه­ های رمزارز هستند.

وجه اشتراک این سکه ها چیست؟

همه آنها در دفاتر مستقل خودشان قرار دارند: بیت‌­کوین در بلاک‌چین اصلی بیت­‌کوین کار می­کند؛ اتر در بلاک‌چین اتریوم مورد استفاده قرار می­گیرد، مونرو در بلاکچین مونرو قرار دارد و ضمنا همه آنها از امکان ارسال، دریافت یا استخراج برخوردارند. همانگونه که از نامشان پیداست، سکه­ ها دارای ویژگی­ های مشابه پول هستند: آنها قابل معاوضه، قابل تقسیم و قابل حمل بوده و منابع آنها محدود است. بنابراین، سکه های رمزارز به طور معمول با هدف استفاده همانند پول فیزیکی ایجاد می­شوند: برای پرداخت وجوه کالاها یا خدمات (اگرچه کاربرد آن در خرده فروشی با کندی همراه بوده است). البته استثناهایی نیز وجود دارد: اگرچه اتر تمام ویژگی­ های یک سکه را دارد، اما عملکرد آن فراتر از نقش «پولی» آن است، چرا که برای تسهیل معاملات از طریق بلاک‌چین اتریوم نیز مورد استفاده قرار می­گیرد. همچنین سکه­ هایی نیز وجود دارند که اصطلاحا آلت‌کوین‌نامیده می­شوند. آنها این نام را به دلیل ایفای نقش جایگزین برای بیت­‌کوین (رمزارز اصلی) کسب کرده ­اند. بسیاری از آلت‌کوین ­ها از بیت­‌کوین منشعب شده­­‌اند و توسعه آنها از طریق پروتکل منبع­ بازبیت­‌کوین بوده است (مثلا لایت‌کوین و دوج‌کوین). هر چند که مونرو و اتریوم بر مبنای بلاک‌چین­ های کاملا جدید ایجاد شده ­اند اما عبارت آلت‌کوین به آنها نیز اطلاق می­گردد. بنابراین برای تعریف آلت‌کوین باید از این پرسش استفاده کنیم: آیا این سکه رمزارز یک بیت ­کوین نیست ولی از بلاک‌چین خودش استفاده می­کند(به عبارت دیگر غیر از بلاک چین اصلی)؟ اگر جواب مثبت باشد، آنگاه آن رمزارز یک آلت‌کوین است.

توکن چیست؟

دارایی­ های دیجیتالی که قابلیت استفاده در داخل اکوسیستم یک پروژه معین را دارند. تمایز اصلی میان توکن­ها و سکه­ ها این است که توکن برای عملیات خود به یک بستر بلاک‌چین دیگر نیاز دارد. اتریوم، عمدتا به دلیل برخورداری از قراردادهای هوشمندی، متداول ­ترین پلتفرم برای ایجاد توکن است. توکن­ های ایجاد شده در بلاک‌چین اتریوم معمولاً با عنوان توکن­های ERC-20 شناخته می­شوند (مثلا تتر به عنوانمحبوب­‌ترین سکه پایدار ) . از جمله سایر پلتفرم­ های توکن­ ها می­توان به NEO یا Waves اشاره کرد. هر چند که از سکه­ ها نیز همانند کوین­ها می­توان برای اهداف پرداخت استفاده کرد (اصطلاحا توکن­‌های ارز)، اما هدف توکن­ ها با هدف سکه ­ها متفاوت است. بسیاری از توکن­‌ها با هدف استفاده در اپلیکیشن ­های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه ­های آنها ایجاد می­شوند. با این حال، آنها را توکن­ های سودآور می­نامیم. هدف اصلی آنها عبارتست از ایجاد دسترسی دارنده به کارکرد پروژه است مثل توکنBAT. (BAT یک توکن ERC-20 است.یعنی پلتفرم بلاکچین آن اتریوم است) که برای تقویت تبلیغات تفاوت بین توکن و کوین دیجیتال ساخته شده است. تبلیغ­ کنندگان تبلیغات را با استفاده از توکن های BAT خریداری می­کنند؛ سپس این تبلیغات برای جبران خدمات میزبانی تبلیغات و همچنین مشاهده، در بین ناشران و کاربران مرورگر توزیع می­شوند.

توکن امنیتی چیست؟

توکن­ هایی به نام «توکن امنیتی» نیز وجود دارند که اساساً نشان ­دهنده سرمایه­ گذاری یک شخص در یک پروژه هستند. اگرچه آنها از محل استارت­اپ پروژه برای خود ارزش کسب می­کنند، اما دارندگان این توکن‌­ها مالک واقعی این استارت­آپ نیستند. مردم این توکن‌­ها را فقط به دلیل امید به افزایش قیمت در آینده خریداری می­کنند کل ماجرای رونق عرضه اولیه سکه از همین قرار بوده است و متاسفانه مردم توکن­های امنیتی را در پوشش توکن­‌های سودآور خریداری می­کردند. به طور معمول، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق نظارتی قرار دارند و سیاست­ های کامل شناسایی مشتری در مورد آنها اجرا می­شود؛ اما این سیاست در مورد عرضه اولیه سکه اجرا نشد.

ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟

در اینجا موضوع بسیار ساده ­تر از موضوع تفاوت بین سکه و توکن است. ارز دیجیتال یک اصطلاح سرشاخه است که برای توصیف همه انواع پول الکترونیک استفاده می­شود (از ارز مجازی گرفته تا رمزارزها که البته آنها نیز دقیقا مشابه یکدیگر نیستند). مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چوم مطرح و بعداً توسط وی در قالب دیجی­ کش پیاده ­سازی شد. ویژگی بارز ارزهای دیجیتال این است که این ارزها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف یک اسکناس یا یک سکه واقعی دلار جنبه ناملموس دارند. مالکیت یا هزینه­ کرد آنها فقط از طریق کیف پول­ های الکترونیکی یا شبکه­ های مرتبط به هم و معین صورت می­گیرد.به طور معمول، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد، به همین دلیل تراکنش­ها به صورت فوری انجام می­شوند و کارمزد تراکنش بسیار اندک و در حد ناچیز است. خبر خوب: دو عبارت ارز دیجیتال و پول دیجیتال تفاوتی با هم ندارند.

معرفی ارز مجازی

سکه­ ها، توکن­ها و ارزهای مجازی همگی زیرمجموعه ارزهای دیجیتال هستند. ارز مجازی با وجود اینکه از جنبه تعریفی دیجیتال محسوب می­شود اما ماهیتی کاملا متفاوت دارد. طبق تعریفی که بانک مرکزی اروپا برای اولین بار از این واژه را در سال 2012 ارائه کرد، ارز مجازی عبارتست از «یک پول دیجیتال که در یک محیط فاقد مقررات توسط توسعه ­دهندگان آن صادر و کنترل می­شود و به عنوان روش پرداخت در میان اعضای یک جامعه مجازی خاص استفاده می­شود.» می­توان از پول ­های مورد استفاده دربازی­‌های ویدیویی به عنوان یک مثال شاخص از ارزهای مجازی که مبتنی بر رمزارز نیستند نام برد: به طور مثال توکن­های بازی World of Warcraft ، کارت­های نقدی بازی GTA Online یا امتیازات FIFA از بازی معروف EA Sport . این توکن­ها، امتیازات یا کارت­های نقدی معمولاً در محیط همان بازی وجود دارند و برای باز کردن قفل محتویات پاداش بازی از جمله امکانات یا انیمیشن­های جدید مورد استفاده قرار می­گیرند. بنابراین، ارزهای مجازی برخلاف پول عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، توسط بانک مرکزی یا سایر مراجع قانون گذاری بانکی صادر نمی­شوند که همین امر نشانگر نوسان حاکم بر آن­هاست. بنابراین، رمزارزها کاملاً با ارزهای مجازی متفاوت هستند و علیرغم اینکه هر دوی آنها در طبقه گسترده ­تری به نام ارزهای دیجیتال قرار می­گیرند اما حداقل طبق AP Stylebook نبایستی آنها را در یک دسته ­بندی مشترک قرار دهیم.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

با توجه به اینکه این فضا دائما در حال تکامل است، جواب این سوال منفی است. همانطور که می­دانیم عمر رمزارزها به شکل کنونی حدودا ده سال است، این در حالی است که توجه اغلب نهادهای دولتی صرفا سه تا پنج سال است که به این موضوع معطوف شده است. این توجه از زمانی آغاز شد که محبوبیت و ارزش بیت­‌کوین افزایش چشمگیری پیدا کرد. شایان ذکر است که لیبرای فیسبوک نیز اخیراً شور و هیجان زیاد جدیدی را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: در حال حاضر برخی از کشورها گروه­ های ویژه­ای را تشکیلمی­دهند تا در خصوص ماهیت لیبرا و نحوه تنظیم ­مقررات آن بحث کنند. بنابراین تعاریف مربوط به رمزارز از یک حوزه قضایی به حوزه قضایی دیگر و حتی در درون یک حوزه قضایی واحد نیز متفاوت از یکدیگر هستند. فقط در ایالات متحده، پنج آژانس نظارتی مختلف با توجه به حدود صلاحیت خود، رمزارز را به پنج روش مختلف تعریف می­کنند. بر همین اساس، آی آر اس (خدمات درآمد داخلی) رمزارز و اکثر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی در نظر می­گیرد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آنها را نمادی از اوراق بهادار می­داند، و شبکه اجرای جرایم مالی معتقد است که رمزارزها همانند پول هستند. ضمنا قانون خدمات پرداخت ژاپن که چارچوب نظارتی این کشور بر رمزارز است، رمزارز را به عنوان ارزش مالکانه تعریف می­کند. رئیس بانک مرکزی روسیه نیز زمانی بیت­‌کوین را "جانشین ارز" نامید. همچنین با توجه به اینکه این فضا با سرعت سرسام­ آوری در حال تکامل است و نهادهای تنظیم­ مقررات عموما از این فضا عقب می­مانند دور از ذهن نیست که قبول کنیم اصطلاحات جدیدی برای ارزهای دیجیتال در آینده به وجود خواهند آمد. این نکته بر اهمیت به­ روز بودن کامل در زمینه اصطلاحات فعلی می ­افزاید.

فرق توکن و سکه در دنیای رمزارزها چیست؟

رمزارزها می توانند مانند پول واقعی عمل کنند؛ به این معنا که آنها پول واقعی هستند؛ اما شکل پول دیجیتالی دارند و توسط هیچ تفاوت بین توکن و کوین تفاوت بین توکن و کوین مرجع مرکزی مدیریت یا اداره نمی شوند.

به گزارش «نبض فناوری»، رمزارزها که محصول واقعی عصر دیجیتال هستند، بدون دخالت بانک ها، دولت ها و هیچ واسطه ای کار می کنند. با این حال، در بیشتر موارد برای خرید و فروش آن ها باید از صرافی ارز دیجیتال استفاده کنید.

آنچه امنیت را تأمین می کند این است که رمزارزها با کد کامپیوتری تخصصی به نام کرایپتوگرافی ایمن سازی می شوند. آنها عمداً مانند یک پازل پیچیده طراحی شده اند به طوری که شکستن (و هک کردن) آنها سخت است.

طبق تحقیقات منتشر شده توسط Statista با وجود بیش از 7 میلیون کاربر فعال Bitcoin، تا سپتامبر 2020، تعداد کاربرانی که کیف پول بلاک چین دارند به بیش از 50 میلیون افزایش یافت.

چند نوع مختلف رمزارز وجود دارد؟

تا آوریل 2021، بیش از 10000 نوع مختلف رمزارز وجود دارد.

انواع مختلف رمز به طور کلی به یکی از دو دسته تقسیم می شوند:

• کوین که می تواند شامل بیت کوین و آلتکوین باشد
• توکن ها

توکن های رمزدار در مقابل کوین ها

کوین ها و توکن های رمزگذاری شده می توانند تحت عنوان رمزارز قرار گیرند و به طور کلی آنها را می توان به دو نوع رمزارز طبقه بندی کرد: کوین های رمزارز جایگزین (Altcoins) یا توکن.

کوین های رمزارزجایگزین (Altcoins)

معمولاً به هر کوینی که بیت کوین نباشد آلتکوین می گویند. بیت کوین یک ارز دیجیتال محبوب است که با راه حل های محاسباتی برای حل مسائل پیچیده ریاضی تولید می شود. این برنامه جدا از یک بانک مرکزی یا نهاد دولتی (به عنوان مثال، خزانه داری تحت حمایت دولت) کار می کند.

برخی از آلتکوین ها عبارتند از:

• Peercoin
• Litecoin
• Dogecoin
• Auroracoin
• Namecoin

در حقیقت، نام آلتکوین به معنای "جایگزین بیت کوین" است. Namecoin اولین آلتکوین است که در سال 2011 ایجاد شد.

مانند بیت کوین، اکثر رمزارزهای ذکر شده دارای محدودیت منبع کوین هستند (برای حفظ تعادل و تقویت ارزش درک شده آن). به تصمیم خالق بیت کوین تعداد ثابتی از بیت کوین وجود دارد( 21 میلیون) هرچند برخی از آنها هنوز استخراج می شوند. هنگامی که همه 21 میلیون مورد استفاده قرار می گیرند (این تعداد با استخراج بلوک های جدید تغییر می کند) تنها راه برای آوردن موارد بیشتر این است که پروتکل بیت کوین اجازه دهد.

اگرچه اکثر آلتکوین ها بر اساس همان چارچوب اصلی بیت کوین ساخته شده اند؛ اما بسیاری ادعا می کنند که نسخه های بهتری از بیت کوین هستند.

هر سیستم می تواند متفاوت از سیستم دیگر باشد، زیرا برای اهداف و برنامه های مختلف ایجاد و به روش های مختلف شناسایی شده اند. با این حال، برخی از کوین ها با پروتکل منبع باز مشابه بیت کوین کار نمی کنند. به عنوان مثال، لیست زیر از رمزارزها سیستم ها و پروتکل های جداگانه خود را ایجاد کرده است:

Ethereum
Ripple
Omni
Nxt
Waves
Counterparty

آنها نیز هریک از خود حمایت می کنند.

توکن ها

توکن ها بر خلاف آلتکوین ها از طریق یک پیشنهاد اولیه کوین یا ICO بسیار شبیه به عرضه سهام ایجاد و ارائه می شوند. آنها می توانند به صورت زیر نشان داده شوند:

• توکن های ارزشی (بیت کوین)
• توکن های امنیتی (برای محافظت از حساب شما)
• توکن های کاربردی (برای مصارف خاص تعیین شده است)

آنها آنقدرها به عنوان پول استفاده نمی شوند که برای توصیف یک تابع استفاده می شوند. مانند دلار آمریکا آنها ارزش را نشان می دهند اما به خودی خود از ارزش برخوردار نیستند. توکن ها یک نوع رمزگذاری هستند، به طور خاص به صف های طولانی اعداد و حروف که نشان دهنده رمزنگاری مورد استفاده در معاملات است، مانند انتقال پول یا پرداخت قبض اشاره دارد. به طور خلاصه، توکن ها معانی مختلفی را پوشش می دهند.

تفاوت توکن و سکه دیجیتال چیست؟

امروز به مبحثی می پردازیم که اغلب باعث اشتباه افراد تازه وارد به فضای ارزهای رمزنگاری می شود: توکن در مقابل ارز.

گاهی اوقات مردم به اشتباه از واژه سکه به جای آنچه که سایر افراد به نام توکن می شناسند استفاده می کنند. و یا برخی به اشتباه از واژه توکن به جای آنچه که به عنوان سکه می شناسند، استفاده می کنند. برخی دیگر از هر دو نام برای اشاره به دارایی های دیجیتال استفاده می کنند.

با این حال تفاوت زیادی بین سکه های رمزنگاری و توکن های رمزنگاری وجود دارد. خب بیایید آنها را با هم بررسی کنیم.

این بررسی را با نگاه به این که چرا استفاده از این دو واژه این مقدار گیج کننده است، شروع می کنیم. سپس در مورد این که سکه یا ارز و توکن واقعا چه چیزی هستند توضیح می دهیم. و همچنین این که از هر کدام چگونه استفاده می شود.

در پایان شما قادر خواهید بود که تشخیص دهید یک دارایی دیجیتال یک سکه یا ارز است یا یک توکن، و این که کدام برای شما مناسب است.

در تعریف، سکه یا ارز دیجیتال، دارایی یا سرمایه بومی بلاک چین خودش است. مانند بیت کوین، لایت کوین یا اتر. هر کدام از این ارزها بر روی بلاک چین خود وجود دارند. به عبارتی روشن تر:

• بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین عمل می کند.
• اتر بر روی بلاک چین اتریوم کار و عمل می کند.
• نئو بر روی بلاک چین نئو عمل می کند.

تراکنش های ارزهای دیجیتال می تواند از شخصی به شخص دیگر انجام شود. اما همانطور که می دانیم ارزی به صورت فیزیکی در زمان دریافت و انتقال جابجا نمی شود. تمام ارزها یا سکه ها به صورت اطلاعاتی در یک پایگاه داده جهانی عظیم وجود دارند. این پایگاه داده ها یا بلاک چین، تمام تراکنش ها را پیگیری می کند. بررسی و تایید تراکنش ها توسط کامپیوترهایی در سراسر جهان انجام می شود.

ارزها در چه مواردی استفاده می شوند؟

ارزهای دیجیتال معمولا به همان شیوه ای استفاده می شوند که یک ارز فیات یا فیزیکی استفاده می شود. یعنی به عنوان پول. شما می توانید ارزهایی مثل بیت کوین، لایت کوین و مونرو را در اصطلاحا کیف پول خود نگهداری کنید. اغلب آنها صرفا به عنوان پول استفاده می شوند. این ارزها مانند پول نقد برای موارد زیر استفاده می شوند:

• می توانید با استفاده از آنها پول خود را جابجا کنید. در واقع می توانید برابر با ارزشی که دارند پول بدهید یا دریافت کنید.
• به عنوان سرمایه ای برای ذخیره استفاده می شود. می توانید آنها را نگهداری کنید و بعد آن را با کالایی مفید مبادله نمایید.
• به عنوان واحدی برای خرید. می توانید با استفاده از آنها کالا یا خدماتی را خرید کنید.

خب بیایید از بیت کوین به عنوان مثالی برای درک بیشتر موارد فوق استفاده کنیم:

• بیت کوین می تواند جهت خرید و دریافت کالاها یا خدمات در سراسر فضای اینترنت و یا حتی در برخی نقاط، در دنیای واقعی مورد استفاده قرار بگیرد.
• می توانید بیت کوین را برای مدتی طولانی نگه دارید، بدون این که اتفاقی برای آن بیافتد. پس از مدتی می توانید برای تهیه چیزی مفید و ارزشمند، با ارزشی برابر با بیت کوین، آن را مبادله کنید.
• چیزهایی که قصد خرید آنها را دارید می توانید بر حسب بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به غیر از استفاده به عنوان پول، بیت کوین معمولا استفاده دیگری ندارد. با این حال برخی از ارزها یا سکه های دیجیتال مانند اتریوم، نئو و دش دارای فواید بیشتری به جز استفاده به عنوان پول هستند. از جمله:

• اتر برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت. اما اتر هنوز برای ارسال یک توکن مورد نیاز است. اتر هزینه استخراج را بر عهده دارد(این هزینه به کامپیوترهایی که تراکنش ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می شود).
• نئو برای کسب سود در کیف پول مورد استفاده قرار می گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می شود. توکن ها مانند اتریوم بر روی نئو ساخته می شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، لازم است به عنوان کارمزد تراکنش، GAS پرداخت شود. درست مانند اتر که برای کارمزد اتریوم استفاده می شود.
• در مورد دش نیز داشتن مقدار کافی دش، به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه دش، بتوانند رای دهند. اگر پیشنهادی برای ارتقاء شبکه دش داده شود، افرادی که دارای مقدار کافی دش هستند، می توانند در مورد این که این ارتقاء انجام شود یا خیر، تصمیم بگیرند. این حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه تصمیم بگیرند.

نکته: سود رمزنگاری، ارز یا توکنی است که به نگهدارنده یک سرمایه پاداش داده می‌شود. یک مثال خوب برای این مورد GAS نئو است. این سود به کاربرانی پرداخت می شود که ارزهای خود را در کیف پول نگه می دارند و به این ترتیب امنیت شبکه را تضمین می کنند. به دارندگان برای انجام این کار GAS پرداخت می شود. این مورد تنها در بلاک چین هایی که از اثبات سهام استفاده می کنند در دسترس است.

نمونه ای از ارزها

تمام دارایی های دیجیتال با ارزش بازار بزرگ و عظیم، امروزه به عنوان ارز رمزنگاری تعریف می شوند. با این حال تمام ارزها دارای ارزش بازار بزرگ نیستند. می توانید لیست کامل ارزهای رمزنگاری را از طریق سایت کوین سرا ملاحظه نمایید.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب ارز دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست. تفاوت عمده ای بین این دو وجود دارد.

توکن ها بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند.

پلتفرم هایی دیگری مانند نئو، ویوز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. با این حال همانطور که گفته شد توکن های پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند و توکن های نئو به نام توکن های NEP-5 معروف هستند. هر کس می تواند توکن سفارشی خود را بر روی یکی از این پلتفرم ها بسازد.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

در حقیقت این یک قابلیت فوق العاده و شگفت انگیز است. استفاده از آن برای افراد تازه کار توصیه نمی شود. اما برای کسی که در برنامه نویسی با تجربه است، درک آن زیاد طول نمی کشد. با این حال برای این کار نیاز است که توسعه دهنده از ارزهای بومی بلاک چین برای ایجاد توکن استفاده کند.

برای مثال، اگر قرار است توکن بر روی شبکه اتریوم ساخته شود، نیاز است که توسعه دهنده مقداری اتر به استخراج کنندگان شبکه، جهت تایید تراکنش های توکن بپردازد.

مهم این است که به خاطر داشته باشید که این کارمزد تفاوت بین توکن و کوین برای تمام تراکنش های توکن، و نه فقط برای ایجاد آن، باید در یک بلاک چین پرداخت شود. بنابراین هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شود، باید از ارز اتر برای انتقال توکن ها بین کاربران و نیز بین برنامه و کاربر استفاده کند.

به همین دلیل لازم است کارمزد برای انجام تراکنش ها و به دلیل ایجاد امنیت در شبکه، پرداخت شود.

هدف آنها

اغلب توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps استفاده می شوند. پس از این که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد کردند، می توانند در مورد این که چه تعداد توکن می خواهند ایجاد کنند و این توکن ها به کجا ارسال خواهند شد، تصمیم می گیرند. در این نقطه آنها باید ارز رمزنگاری بومی بلاک چین بیشتری را پرداخت کنند.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه کاربردی طراحی شده استفاده می شوند.

برای مثال موزیک کوین، توکنی است که به کاربر اجازه می دهد تا به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیک کوین دسترسی داشته باشد. این ویژگی ها می تواند تماشای یک ویدئو یا شنیدن یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس نیز دارای توکن مخصوص خود است. هنگامی که کاربران از توکن بایننس(BNB) استفاده می کنند، کارمزد پرداختی آنها تا 50 درصد کاهش می یابد.

برخی توکن ها برای اهدافی کاملا متفاوت ایجاد می شوند. مثلا برای ارائه یک چیز فیزیکی. مثلا می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی توانید به صورت فیزیکی خانه خود را در قرارداد هوشمند قرار دهید. بنابراین می توانید از یک توکن برای ارائه خانه خود استفاده کنید.

یک نمونه خوب از این نوع توکن ها، وی پاور(WPR) است. این توکن برای ارائه برق است. پروژه برنامه کاربردی وی پاور کاربران را قادر می سازد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی شبکه بلاک چین خرید و فروش کنند. توکن آن مقدار مشخصی از انرژی برق را نشان می دهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

از آنجا که توسعه دهنده برنامه و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آنها می توانند از ویژگی های ارز رمزنگاری برنامه خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آنها به جای توکن و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند.

پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کاراتر از هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

ایجاد یک بلاک چین جدا فرایندی بسیار طولانی تر و گران تر است.

نگاهی به نحوه کار توکن ها

توکن ها برای ارتباط با برنامه های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین های متفاوت ساخته شده اند، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال خوب برای این مورد سیویک(Civic) است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

برنامه کاربردی آنها از شناسه های رمزنگاری شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می کند. هدف آن ارائه یک روش ارزان تر، قابل اعتماد و کارآمد برای بررسی و شناسایی هویت است. بیایید نحوه کار آن را بررسی کنیم.

اگر بخواهید تعطیلات خود را به خارج از کشور سفر کنید، لازم است در مسیر و در بسیاری از مناطق هویت شما بررسی شود. اولین جا فرودگاه است. اگر شرکت هواپیمایی از سیویک پشتیبانی کند، آنها می توانند با درج کد QR شما، اطلاعات شما را درخواست کنند.

با استفاده از برنامه کاربردی سیویک می توانید جزئیات اطلاعات خود را مستقیما از طریق تلفن همراه خود، برای شرکت ارسال کنید. اطلاعات بر روی تلفن شما ذخیره شده است. اما این اطلاعات به صورت پنهان و رمزگذاری شده است. این امر مانع از سرقت اطلاعات شما خواهد شد. یک اثر انگشت و یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک اطلاعات دریافت شده هستید.

می توانید از همین دستگاه در طول مسیر و در نقاط مختلف(فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. در هر شرکت یا سازمانی که از تایید هویت دیجیتالی استفاده می کند، می تواند با استفاده از بلاک چین داده ها را بررسی کند.

توکن CVC برای انجام مبادلات در این سرویس مربوط به تایید هویت، استفاده می شود. این توکن به منظور تایید IDها، برای انجام بررسی شناسایی مشتری استفاده می شود. پس از پرداخت، اطلاعات در پایگاه داده های بلاک چین ذخیره می شود.

گاهی CVC به صورت پاداش و جایزه برای کاربر ارسال می شود. این یک سیاست تشویقی برای خرید CVC است. زیرا شرکت هایی که نیاز به تایید اسنادشان دارند، در نهایت باید توکن های بیشتری از کاربران بخرند. این ایجاد یک فرایند اقتصادی است که هر کس برای شرکت در آن پاداش می گیرد.

همانطور که می بینید توکن CVC کارایی بیشتری غیر از پول بودن دارد. پلتفرم Civic همچنین تنها توکن CVC را پذیرش می کند و بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود قبول نخواهد کرد. البته انجام هر تراکنش نیاز به پرداخت مقداری اتر دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.

توکن امنیتی، توکن برابر یا توکن سودمند

در نهایت در بررسی و تعریف توکن بیایید به چند نوع از توکن ها نگاهی بیاندازیم. آنها با عنوان توکن های تضمینی یا سرمایه ای، توکن های پرداختی، توکن های برابر و توکن های سودمند شناخته می شوند. در فوریه 2018 تنظیم کننده های مالی سوئیس، FINMA، دستورالعمل هایی را تنظیم کردند که توکن های امنیتی یا سرمایه ای، سودمند و توکن های پرداخت را تعریف می کند. این کار برای کمک به کار آنها جهت این که چطور با توکن های مختلف از نظر قانونی باید رفتار کنند، انجام شد:

• توکن های وثیقه ای: اغلب توکن های ارائه شده در ارائه اولیه سکه(ICO)، توکن های وثیقه ای هستند. شخصی که این توکن ها را خریداری می کند، این سرمایه گذاری را به امید کسب سود انجام می دهد. طبق قوانین سوئیس، رفتار آنها مشابه اوراق بهادار سنتی است.
• توکن های برابر: اگر یک توکن به عنوان سهام یک شرکت یا ارزشی برابر با ارزش سهام آن شرکت ارائه شود، به آن توکن همتا یا برابر گفته می شود. با این حال شرکت های کمی این کار را انجام داده اند. زیرا قوانین زیادی در مورد راهنمایی که این دقیقا چگونه کار می کند و چه چیز است، وجود ندارد.
• توکن سودمند یا کارا: این نوع توکن، توکن کاربردی نیز نامیده می شود. این نوع توکن ها برای تامین دسترسی به محصولات یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع توکن ها نیز نادر هستند. زیرا اغلب توکن ها به علت عرضه محدود خود ارزش پیدا می کنند.
• توکن های پرداختی: توکن های پرداختی صرفا برای پرداخت جهت دریافت کالاها و خدمات ارائه می شوند.

هنگام طبقه بندی کردن انواع توکن ها، FINMA به این نکته نیز دقت داشت که کدام توکن ها می توانند در بیش از یک گروه قرار گیرند.

این احتمال وجود دارد که تنظیم کننده های قوانین مالی دیگر، تعاریف کمی متفاوت را ارائه داده و دسته بندی بیشتری را داشته باشند. ICOها و توکن ها هنوز مفاهیم و ایده های جدیدی هستند.

نتیجه گیری

حالا شما معنای ارز رمزنگاری و توکن دیجیتال را درک می کنید. حالا باید تعریف ساده ارز و توکن را بدانید. ارزهای رمزنگاری در واقع ارز بومی و متعلق به بلاک چین خود هستند. اما توکن ها بر روی بلاک چین دیگری ساخته می شوند.

همچنین رایج ترین کاربردها را برای هر دو می دانید. ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال برخی از ارزها دارای کاربردهای دیگری نیز هستند. این استفاده ها شامل سوخت برنامه های کاربردی، استفاده برای تایید تراکنش ها در یک شبکه یا استفاده به عنوان سوخت در قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

در عین حال توکن اهداف دیگری را دنبال می کند. اگر توکن ها برای استفاده در یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، کاربردشان بستگی به اهداف برنامه خواهد داشت. در برخی موارد به عنوان حق رای استفاده می شوند. در موارد دیگر برای انجام تراکنش ها در برنامه کاربردی استفاده می شود. برخی از آنها نیز به عنوان پاداش به کاربران برای دادن تخفیف داده می شود(مثل بایننس کوین).

توکن ارز دیجیتال چیست؟ – تفاوت کوین و توکن به زبان ساده

دنیای ارزهای دیجتال پر از اصطلاحات ریز و درشتیه که آشنایی با اونها برای فعالیت بهتر و موثر‌تر توی این فضا، ضروریه! کوین و توکن، از جمله کلمه‌هایی هستن که ممکنه بارها اسمشون به گوشتون خورد باشه! اما ندونید که دقیقا منظور از کوین یا توکن چیه؟! این دوتا چه تفاوت‌هایی با هم دارن و خرید کدوم سود بیشتری داره؟!

در حقیقت کوین و توکن، دو نوع متفاوت از ارزهای دیجیتال یا همون رمزارزها هستن. قبل از اینکه بخوایم دقیق‌تر درمورد این دوتا اصطلاح صحبت کنیم؛ بهتره اول خیلی خلاصه بگیم که اصلا رمزارز یعنی چی!

رمزارز یه نوع پول دیجیتالیه که هیچ ما به ازای فیزیکی نداره و معاملات اون به صورت سایبری و آنلاین انجام میشه. امنیت این مدل معاملات از طریق فناوری رمزنگاری تامین میشه و اطلاعات و فرآیندهای مربوط به خرید و فروش اونها، توسط تکنولوژی بلاک‌چین و به صورت غیر‌متمرکز مدیریت میشه.

حالا بریم تا با این دو دسته معروف از رمزارزها و انواعشون، بیشتر آشنا بشیم:

کوین (coin) چیست؟

کوین‌ها رمزارزهایی هستن که بر اساس هدف خاصی طراحی شدن! و به صورت تخصصی یک بلاک‌چین مستقل و گسترده برای خودشون دارن. بیشتر اوقات، از کوین‌ها به عنوان یک واسطه و ارز دیجیتال؛ برای خرید و فروش، سرمایه‌گذاری و به طور کلی انجام معاملات دیجیتالی استفاده میشه.

بیت کوین جزو اولین و قدرتمندترین کوین‌هایه که به عنوان یک وسیله حفظ ارزش، محبوبیت زیادی پیدا کرده. از زمان ظهور بیت کوین تا به الان، این کوین شگفت انگیز، همواره پیشگام بازار ارزهای دیجیتاله! البته امروزه میبینیم که بلاک‌چین‌های بزرگ و قدرتمندی طراحی شدن! و کوین مخصوص به خودشون رو منتشر و از اون پشتیبانی میکنن! از جمله اونها میتونیم به اتریوم، لایت‌کوین یا چین‌لینک اشاره کنیم…

رشد این گروه از کوین‌های نو‌ظهور؛ باعث شد تا دسته‌بندی جدیدی توی دنیای ارزهای دیجیتال شکل بگیره و اصطلاحی با عنوان آلت کوین رو به وجود بیاره!

آلت کوین (altcoin) چیست؟

خیلی ساده بخوایم بگیم هر کوینی به غیر از بیت کوین، آلت کوین به حساب میاد.

ملاک این دسته‌بندی بیشتر بر این اساسه که بیت کوین اصلی‌ترین رمزارز بازاره و تغییرات قیمتی اون، تاثیر زیادی روی سایر کوین‌های فعال در بازار میزاره.

توکن (token) چیست؟

توکن‌ها رمزارزهایی هستن که بلاک‌چین اختصاصی ندارن و به کمک قرارداهای هوشمند میتونن روی بلاک‌چین‌‌های از قبل ساخته شده، طراحی و اجرا بشن. هدف اصلی از طراحی اونها راحت کردن فرآیند عضویت، استفاده از خدمات و همچینین انجام مبادلات، داخل اکوسیستم یک بلاک‌چینه.

البته به مرور زمان و با بیشتر شدن اطلاعات و تجربه‌ها در رابطه با فناوری بلاک‌چین و موارد استفاده از اون، توکن‌ها با کاربردهای متنوعی، در پروژه‌های متفاوتی طراحی میشن و مورد استفاده قرار میگیرن.

با راه‌اندازی پروژه‌های جدید، جنبه‌های ناشناخته‌‍ای از عملکرد توکن‌ها کشف میشه!

در ادامه، انواع مختلف توکن‌های ارز دیجیتال رو با هم بررسی میکنیم.

کوین و توکن هر دو میتونن نوعی واسطه برای پرداخت‌های دیجیتالی و یا وسیله‌ای برای حفظ ارزش باشن!

انواع توکن‌های ارز دیجیتال

توکن‌های نرم افزاری

توکن‌های نرم افزاری طراحی میشن تا با استفاده از زیر ساخت‌های بلاک‌چین، زمینه اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز رو فراهم کنن و ارائه خدمات و مدیریت در پروژه‌های غیرمتمرکز رو راحت‌تر میکنن.

توکن‌های امنیتی

این توکن‌ها در نتیجه نگرانی‌سیستم‌های مالی متمرکز به وجود اومدن و در دنیای فیزیکی، توسط دارایی‌هایی مثل اوراق بهادار پشتیبانی میشن و ارزش اونها با ارزش سرمایه ‌پشتیبانشون برابری میکنه. این مدل توکن‌، نشون‌دهنده مالکیت اشخاصه، که به صورت دیجیتالی ارائه میشه!

توکن‌های معاملاتی

کارکرد اصلی این دسته؛ خرید و فروش کالا و خدمات و راحتی انجام معاملات دیجیتالیه! و میشه گفت که کارکرد مشابهی با بیشتر کوین‌‌های ارز دیجیتال موجود در بازار دارن.

توکن‌های کمکی

گاهی برای مشارکت در پروژه‌های غیرمتمرکز و دسترسی به خدمات یک بلاک‌چین؛ نیاز به خرید یک نوع حق عضویت داریم و این پرداخت باید به وسیله توکن‌های خاص اون شبکه، که به این منظور طراحی شدن، صورت بگیره!

توکن‌های دولتی

از این مدل توکن‌ها برای غیرمتمرکز سازی برخی فعالیت‌های دولتی، مثل سیستم‌های رای‌گیری استفاده میشه.

سرمایه‌گذاری روی توکن ارز دیجیتال – تفاوت کوین و توکن

همونطوری که گفته شد هم توکن‌ها و هم کوین‌ها میتونن به عنوان یک نوع دارایی دیجیتال مورد معامله قرار بگیرن. سوال خیلی از تریدرهای تازه‌وارد اینکه سرمایه‌گذاری روی کدوم یک از این دسته‌ها به صرفه‌تره؟!

به طور کلی میشه گفت که سرمایه‌گذاری روی کوین‌های با سابقه‌ای مثل بیت‌کوین و اتریوم ریسک کمتر و در بلند مدت، سود‌ دهی قابل‌توجهی داره! اما در عین حال نمیشه گفت که توکن‌های متعددی که هر روزه وارد بازار میشن، پتانسیل رشد و سودآوری ندارن! اما برای سرمایه‌گذاری روی اونها باید خیلی دقیق و با حوصله تحقیق کرد و از معتبر بودن پروژه پشتیبان اونها مطمئن شد و بعد اقدام به خرید کرد.

خلاصه که…

تفاوت اصلی بین کوین و توکن در اینکه؛ کوین‌ها، بلاک‌چین مستقل خودشون رو دارن! اما توکن‌ها، روی بلاک‌چین‌های میزبان طراحی و اجرا میشن!

تفاوت توکن و کوین

سنا نجفیان جمعه 08 فروردین 1399

امروز قصد داریم به بررسی موضوعی بپردازیم که اغلب همه را گیج کرده است. توکن و کوین. گاهی اوقات مردم از واژهٔ کوین برای اشاره به آنچه دیگران به آن توکن می‌گویند استفاده می‌کنند و برعکس. برخی دیگر نیز از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌کنند.

با این حال،‌ تفاوت‌های بسیاری بین توکن و کوین وجود دارد و دانستن آن بسیار مهم است. این مقاله با بررسی توکن و کوین به این موضوع پرداخته است که چرا این دو اصطلاح باعث ایجاد سردرگمی شده و اطلاعاتی در اختیار شما خواهد گذاشت.

کوین چیست؟

کوین یک سکهٔ دیجیتال است که بلاک چین مخصوص به خودش را دارد. بیت کوین، لایت کوین، اِتِر از این قبیل کوین‌ها هستند. تراکنش‌های سکه‌های دیجیتال توسط افراد و از حسابی به حساب دیگر صورت می‌گیرد. سکه‌های دیجیتال فیزیکی نیستند و تمام آن‌ها به شکل داده در یک پایگاه اطلاعاتی بزرگ جهانی قرار دارند.

این پایگاه اطلاعاتی (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری و توسط کامپیوترها در سراسر جهان بررسی و مورد تایید قرار می‌دهد.

در چه مواقعی از کوین استفاده می‌کنیم؟

سکه‌های دیجیتالی مانند پول‌های واقعی که در زندگی روزمره استفاده می‌شوند، عمل می‌کنند. می‌توانید بیت کوین، لایت کوین یا مونرو را دقیقا شبیه به اسکناس‌های خود در کیف پول تصور کنید. هدف اصلی آن‌ها این است که مانند اسکناس و پول‌ به عنوان ارز رسمی مورد استفاده قرار گیرند.

• انتقال پول (با استفاده از آن‌ها می‌توانید اعتبار ارسال و دریافت کنید)
• به عنوان ذخیره اعتبار (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعدا خرج کرد)
• به عنوان یک موجودی حساب (می‌توانید کالا یا خدمات را در آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

ما برای اینکه به درک بهتری برسید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کرده‌ایم:

• شما می‌توانید از بیت کوین برای خرید کالا‌ در سراسر اینترنت و در بسیاری از نقاط جهان استفاده کنید.
• می‌توانید آن را تا هر وقت که می‌خواهید نگه دارید و هیچ اتفاقی برایش نمی‌افتد. سپس آن را با هر کالایی که هم قیمت آن بود معاوضه کنید.
• چیزهایی که می‌خرید در بیت کوین هم قابل قیمت گذاری هستند.

به غیر از مصرف پولی، بیت کوین قابلیت دیگری ندارد. فرقی نمی‌کند بیت کوین زیادی به دست بیاورید یا اینکه از برنامه‌های خاصی استفاده کنید. بیت کوین همین است و فقط برای مصرف پولی کاربرد دارد. با این حال،‌ برخی از سکه‌های دیجیتالی مانند اتر، نئو و دش ویژگی‌های بیشتری دارند و بیش از یک پول عمل می‌کنند. این ویژگی‌ها شامل موارد زیر است:

• اتر (ETH) به منظور تسریع انجام تراکنش‌ها بر روی شبکهٔ اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها می‌توانند بر بستر اتریوم ایجاد شوند، اما اتر هنوز نیاز به ارسال توکن دارد. این سیستم هزینه‌های استخراج را تامین می‌کند (به کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را در شبکه تایید می‌کنند پاداش پرداخت می‌کند). در کیف قرار گرفته است تا سود سهام را به دست آورد. این سود GAS نام دارد. همانطور که می‌توان توکن‌ها را در اتریوم تولید کرد، این کار را بر روی نئو هم می‌توان انجام داد.
• اگر به اندازه کافی دش در اختیار داشته باشیم می‌توانیم در تصمیم گیری‌های مهم شبکهٔ دش سهیم باشیم. مثلا هنگامی که ایده‌ای به منظور ارتقا شبکه در ذهن داشته باشیم، با در اختیار داشتن دش کافی می‌توانیم رای دهیم که آیا ارتقا شبکه انجام شود یا خیر. این حق رای به دارندگان دش اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر بدهند.
• سود تقسیم شدهٔ رمزنگار، سکه‌ها یا توکن‌هایی هستند که به خاطر نگهداری از یک دارایی خاص اهدا می‌شوند. به عنوان مثال سود نئو (NEO's GAS) به کاربرانی تعلق می‌گیرد که کوین‌‌ها را در کیف پول نگهداری می‌کنند و آن‌ را در شبکه ایمن می‌کنند. این امر فقط در بلاک چین امکان پذیر است که از الگوریتم اثبات کار بهره می‌برد.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

تمام دارایی‌های دیجیتال بازار سرمایه به شکل کوین معرفی می‌شوند. با این حال، تمام کوین‌ها از بازار سرمایهٔ بزرگی برخوردار نیستند. وب سایت قیمت گذاری کوین‌مارکت‌کپ بیش از ۹۰۰ کوین مختلف را فهرست کرده است، البته،‌ ما قصد نداریم که همهٔ آن‌ها را در اینجا نشان دهیم. شما می‌توانید فهرست کامل آن‌ها را از این قسمت مشاهده کنید. ما به برخی از آن‌هایی که بیشتر معروف هستند به همراه تیکر هایشان اشاره کرده‌ایم.

بیشتر بخوانید: پروپوزال توسعهٔ بیت کوین (BIPS) چیست؟

تیکر به پسوندی گفته می‌شود که بعد از اسم دارایی‌های دیجیتال می‌آید. بیشتر صرافی‌ها کوین‌ها و توکن‌ها را با نام مخفف و تیکر‌هایشان صدا می‌زنند و از بردن اسم کامل آن‌ها خودداری می‌کنند.

توکن چیست؟

اغلب، توکن‌ها را به اشتباه ارز دیجیتال خطاب می‌کنند. بین توکن و کوین دیجیتال تفاوت بزرگی است. توکن‌ها بر روی بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند،‌ رایج‌ترین پلتفرم‌ توکن بلاک چین، اتریوم‌ها هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد می‌شوند، ERC-20 نام دارند.

با این حال،‌ توکن‌های دیگری به نام NEO ،‌ Waves، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا اشاره کردیم توکن‌های اتریوم ERC-20 نام دارند و در آن سو توکن‌های نئو NEP-5 شناخته می‌شوند. همه می‌توانند توکن‌ مخصوص به خود را بر روی یکی از این پلتفرم‌ها ایجاد کند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

در واقع این کار به طور قابل ملاحظه‌ای توانایی فنی کمی را می‌طلبد. من این کار را به تازه وارد‌ها توصیه نمی‌کنم،‌ اما برای کسی که کمی تجربهٔ برنامه نویسی دارد، زیاد طول نخواهد کشید. این کار به یک توسعه دهنده نیاز دارد تا مقداری کوین بومی به بلاک چینی که در حال ایجاد توکن است بپردازد. منظور از بومی بودن این است که مثلا برای تولید توکن اتریوم باید همان کوینی را پرداخت کنیم که از خانوادهٔ اتریوم باشد مانند اتر.

بیشتر بخوانید: قراردادهای هوشمند (Smart Contract)

به طور مثال،‌ اگر توکنی بر روی اتریوم تولید شد، تولید کننده باید مقداری اِتِر به ماینرهای شبکه پرداخت کند تا اعتبار تراکنش (تولید کردن) را تایید کنند. به خاطر داشته باشید که مبلغ باید به تمام تراکنش‌های توکن‌ها در بلاک چین پرداخت شود، نه صرفا برای تولید توکن. به علاوه،‌ هر اپلیکیشنی که بر روی اتریوم ساخته شود، موظف است از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های مخصوص خود از یک کاربر به دیگری یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند. همان گونه که هزینه‌های تراکنش باید به کسانی پرداخت شود که امنیت شبکه را تامین می‌کنند.

اهداف آن‌ها

بیشتر توکن‌ها باید با استفاده از اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا dApps مورد استفاده قرار گیرند. توسعه دهندگان هنگام تولید توکن می‌توانند تعداد واحد و مقصد ارسالی آن‌ها را تعیین کنند. آن‌ها مقداری از ارز دیجیتال بومی را در بلاک چینی که در آن توکن تولید کرده‌اند پرداخت خواهند کرد.

پس از تولید،‌ از توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های اپلیکیشنی که طراحی شده‌ استفاده می‌شود. به عنوان مثال،‌ موزی‌کوین (Musicoin) توکنی است که کاربران با استفاده از آن به ویژگی‌های گوناگون پلتفرم موزی‌کوین دسترسی پیدا می‌کنند. ویژگی‌هایی از قبیل تماشای موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ.

صرافی بایننس نیز توکن مخصوص به خودش را دارد. کاربران با استفاده از توکن بایننس (BNB) می‌توانند از ۵۰ درصد تخفیف در معامله‌هایشان برخوردار شوند.

برخی از توکن‌ها برای اهداف دیگری تولید می‌شوند: برای معامله‌های کالاهای فیزیکی. کالای فیزیکی یعنی چه؟ مثلا شما قصد دارید خانهٔ خود را با استفاده از قرارداد هوشمند به فروش برسانید. آیا می‌توانید خانهٔ خود را به همراه متعلقاتش داخل قرارداد هوشمند قرار دهید. مسلما جواب منفی است. اما می‌توانید با استفاده از توکن خانهٔ خود را در معرض فروش بگذارید.

بزرگترین مزیت تولید توکن

از آنجا که توسعه دهندهٔ Dapp و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین مخصوص به خود ندارد، باعث صرفه جویی در وقت و منابع می‌شود. آن‌ها در عین حال که از امنیت بلاک چین بومی بهره می‌برند می‌توانند با اپلیکیشن خود از ویژگی‌های ارز دیجیتال نیز استفاده کنند. زمان تنها چیزی نیست که صرفه جویی می‌شود. اگر قرار بود آن‌ها به جای استفاده از توکن و Dapp مجبور به ایجاد بلاک چین و کوین مخصوص به خود می‌شدند، آن گاه باید برای تایید تراکنش‌هایشان به دنبال ماینرها می‌گشتند.

بیشتر بخوانید: سِگویت (Segwit) و عملکرد آن

بدین ترتیب برای ایجاد یک بلاک چین قوی و غیرقابل هک به ماینرهای زیادی نیاز بود. این باعث می‌شود که بسیاری از کامپیوترها در شبکه حس مشارکت بیشتری در قبال هم داشته باشند و برخلاف بلاک چین‌های متمرکز که کارایی ضعیفی دارند از کارکرد بسیار بهتری برخوردار باشند. که این امر یک روند بسیار طولانی‌ و پرهزینه‌ است.