فرق کوین و توکن چیست؟
معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.
سرفصل‌های این مقاله
- ۱ پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟
- ۱.۱ اما کوین چیست؟
- ۱.۲ از کوینها در چه مواردی استفاده می‌شود؟
- ۱.۳ توکن
- ۱.۴ انواع توکن
- ۱.۵ نتیجه گیری
- ۱.۵.۰.۱ ترتیبی که برای خواندن مقالات” ارزهای دیجیتال (بیت کوین و … ) “به شما پیشنهاد می‌کنیم:
پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟
در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوینها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آنها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.
اما کوین چیست؟
کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوینها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوینها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوینها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:
مشخصه‌های اصلی کوینها عبارتند از:
- به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
- قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.
از کوینها در چه مواردی استفاده می‌شود؟
معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوینها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوینها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوینها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:
- برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوینها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
- به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آنها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
- یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آنها قیمت‌گذاری کنید)
برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:
- اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
- در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.
اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.
توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوینها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آنها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.
انواع توکن
توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:
این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکتها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق قرضه یا مشتقات هستند.
این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آنها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.
- توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)
معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.
نتیجه گیری
در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوینها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوینها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.
تفاوت توکن و ارز دیجیتال
ارز
کریپتو کوین شکلی از ارز دیجیتال است که اغلب بومی بلاک چین آن است. ارزش را ذخیره می کند و به عنوان یک وسیله مبادله عمل می کند
ارز ها را می توان از طریق اثبات کار (PoW) استخراج کرد یا از طریق اثبات سهام (PoS) به دست آورد.
به عنوان مثال می توان به بیت کوین (BTC)، اتر (ETH) و کاردانو (ADA) اشاره کرد.توکن ها
یک توکن رمزنگاری برای یک پروژه غیرمتمرکز بر روی یک بلاک چین (معمولا اتریوم، محبوب ترین بلاک چین برای پروژه های غیرمتمرکز برای ساخت) ساخته شده است.
یک توکن یک دارایی را نشان می دهد یا ویژگی های خاص پلتفرم را به دارندگان ارائه می دهد
توکن ها عملکردهایی از جمله ابزار، امنیت و حاکمیت را ارائه می دهند
به عنوان مثال می توان به Cronos (CRO)، بسیار، بسیار ساده مالی (VVS) و Uniswap (UNI) اشاره کرد.توکن در مقابل ارز: تفاوت چیست؟
در حالی که بسیاری از مردم از عبارات «کریپتو کوین»، «توکن رمزنگاری» و «ارز رمزنگاری» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، اما آنها یکسان نیستند. اگرچه ارز ها و توکن ها از فناوری دفتر کل توزیع شده (که به عنوان فناوری بلاک چین نیز شناخته می شود) استفاده می کنند، تفاوت های قابل توجهی بین یک ارز و یک توکن وجود دارد.TLDR این است: ارزهای رمزنگاری شکلی از ارز دیجیتال هستند که اغلب بومی یک بلاک چین هستند و هدف اصلی آن ذخیره‌سازی ارزش و کار به‌عنوان وسیله مبادله است.
توکن‌های رمزنگاری دارایی‌های دیجیتالی هستند که بر روی یک بلاک چین موجود (با استفاده از قراردادهای هوشمند) ساخته شده‌اند و می‌توانند عملکردهای متنوعی را انجام دهند، از نمایش یک شی فیزیکی گرفته تا دسترسی به خدمات و ویژگی‌های پلتفرم خاص.
کریپتو کوین چیست؟
ارز های کریپتو بومی بلاک چین خود هستند. ارز بلاک چین بیت کوین BTC است. بلاک چین اتریوم دارای اتریوم است. و بلاک چین لایت کوین از LTC استفاده می کند. این ارز های کریپتو در درجه اول برای ذخیره ارزش و کار به عنوان یک وسیله مبادله، مشابه ارزهای سنتی طراحی شده اند. به همین دلیل است که به کریپتو کوین ها به عنوان ارزهای دیجیتال نیز گفته می شود.یکی از چیزهای منحصر به فرد دیگر در مورد ارز ها نحوه به وجود آمدن آنها است. به طور کلی، ارز های کریپتو یا با استفاده از مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) استخراج می شوند یا از طریق مکانیسم اثبات سهام (PoS) به دست می آیند.
ارز ها برای چه مواردی استفاده می شوند؟
هنگامی که بیت کوین ایجاد شد، به عنوان جایگزینی برای ارزهای سنتی فیات تصور می شد.همراه با سایر ارز رمزنگاری، به گونه‌ای طراحی شده است که مانند پول کاغذی و ارز فلزی کار کند، به این معنی که می‌توان از آن برای بسیاری از چیزهایی که معمولاً با دلار آمریکا یا یورو استفاده می‌شود، از جمله:
ذخیره ارزش
مبادله با ارزهای دیگر
پرداخت هزینه کالا و خدمات
انتقال به دیگران
علاوه بر این کاربردهای سنتی، برخی از ارز های رمزنگاری نیز می توانند از فناوری قراردادهای هوشمند برای ارائه ویژگی های اضافی بهره ببرند. به عنوان مثال، DASH یک آلتکوین است که به عنوان یک ارز دیجیتال عمل می کند، اما همچنین به دارندگان این امکان را می دهد که در یک سازمان مستقل غیرمتمرکز (DAO) رای دهند.ارز های دیجیتال محبوب
بیت کوین (BTC) در اوایل سال 2009 توسط “ساتوشی ناکاموتو” مرموز راه اندازی شد، بیت کوین اولین و شناخته شده ترین ارز رمزنگاری در جهان است. شروع اولیه آن به آن اجازه داد تا به با ارزش ترین ارز دیجیتال تبدیل شود
اتر (ETH) یکی از محبوب ترین ارز های رمزنگاری در اطراف است و چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. به لطف ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند، اتریوم به خانه هزاران پروژه بلاک چین و NFT تبدیل شده است. از برخی جهات، ستون فقرات انقلاب بلاک چین است
Cardano (ADA) یک پلتفرم بلاک چین منبع باز و غیرمتمرکز است که یکی از اولین پلتفرم هایی بود که بر اساس اجماع PoS اجرا شد و به عنوان یک ارز دیجیتال سبز شناخته شد. Cardano در سال 2015 توسط چارلز هاسکینسون، یکی از بنیانگذاران اتریوم تأسیس شد و تراکنش های همتا به همتا (P2P) را با ارز ADA خود تسهیل می کند.
توکن ها چیست؟
مانند ارز های کریپتو، توکن های رمزنگاری با استفاده از فناوری بلاک چین طراحی می شوند. با این حال، توکن های رمزنگاری بومی یک بلاک چین نیستند. در عوض، آنها بر روی آن ساخته شده‌اند و اغلب از قراردادهای هوشمند برای تحقق اهداف مختلف استفاده می‌کنند.در حالی که ارزهای دیجیتال از ارزهای سنتی تقلید می‌کنند، توکن‌های کریپتو بیشتر شبیه دارایی‌ها یا حتی اسناد هستند. یک توکن رمزنگاری می‌تواند سهمی از مالکیت یک DAO، یک محصول دیجیتال یا NFT یا حتی یک شی فیزیکی را نشان دهد. توکن های رمزنگاری را می توان مانند ارز خرید، فروخت و معامله کرد، اما از آنها به عنوان وسیله مبادله استفاده نمی شود.
برای استفاده از یک مثال در دنیای واقعی، توکن های رمزنگاری بیشتر شبیه کوپن یا کوپن هستند، در حالی که ارز های کریپتو مانند دلار و سنت هستند.
انواع مختلفی از توکن های رمزنگاری وجود دارد:
برخی از توکن های حاکمیتی به دارندگان حق رای در یک DAO ارائه می دهند.
توکن‌های Utility ممکن است دسترسی به خدمات یا محصولات خاصی را که توسط صادرکننده توکن توسعه داده شده است، فراهم کنند.
توکن‌های امنیتی مانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند و حتی بسیاری از سازمان‌های دولتی با آنها یکسان برخورد می‌کنند.
توکن ها برای چه مواردی استفاده می شوند؟
بیشتر توکن های رمزنگاری شده برای استفاده در یک پروژه بلاک چین یا dapp طراحی شده اند. برخلاف ارز های رمزنگاری، توکن ها استخراج نمی شوند. آنها توسط توسعه دهنده پروژه ایجاد و توزیع می شوند. هنگامی که توکن ها در دست خریداران قرار می گیرند، می توان از آنها به روش های بی شماری استفاده کرد.رمزارزهای محبوب
Filecoin (FIL) و Arweave (AR) به کاربران این امکان را می دهند که توکن های ابزار خود را برای این امتیاز خرج کنند.تعریف توکن (Token)؛ تفاوت توکن و کوین در ارزهای دیجیتال
توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند.
دنیای ارزهای دیجیتال پر از جزییاتی است که شناخت همه آنها کار چندان آسانی نخواهد بود. دو واژه متداول در مباحث مربوط به رمزارزها، توکن و کوین است. درک تفاوت توکن و کوین برای افرادی که می‌خواهند در این زمینه مطالعات و فعالیت‌های گسترده‌ای داشته باشند ضروری است. بسیاری از تریدرها نیز هنوز انواع توکن را به خوبی نمی‌شناسند و نمی‌توانند عبارتی مشخص برای تعریف توکن بیان کنند.
تعریف توکن
توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند. در مقابل کوین ارز دیجیتالی است که روی بلاک چین اختصاصی توسعه یافته است. برای مثال اتریوم یک کوین محسوب می‌شود که در بلاک چین اتریوم طراحی شده است اما تتر ERC20 توکنی مبتنی بر بلاک چین اتریوم است. در نتیجه مهمترین تفاوت توکن و کوین در چگونگی برخورداری از بلاک چین مستقل است.
از مهمترین بلاک چین‌های شناخته شده جهت توسعه توکن‌ها می‌توان به اتریوم (ETH)، بیت کوین (BTC)، لایت کوین (LTC) و کاردانو (ADA) اشاره کرد. توکن‌های مشهور زیادی نیز در صرافی‌های ارز دیجیتال وجود دارد. تتر (USDT)، چین لینک (LINK)، آوی (AAVE) جزو مشهورترین و موفق‌ترین توکن‌های توسعه یافته تا به امروز هستند.
آمار دقیق توکن‌ها و کوینها دائما در حال تغییر است. علاوه بر ایجاد توکن‌های جدید در بازار ارزهای دیجیتال توسط شرکتها و بنگاه‌های اقتصادی سراسر دنیا، برخی از توکن‌ها پس از مدتی بلاک چین اختصاصی خود را ایجاد کرده و به آن مهاجرت می‌کنند. برای مثال ترون (TRX) در ابتدا روی بستر اتریوم توسعه داده شد اما پس از مدتی توانست بلاک چین اختصاصی خود را داشته باشد و حتی بستر توسعه توکن‌هایی مثل تتر TRC20 را فراهم کند.
هر کوین یک توکن است
تعریف توکن با استفاده از اشاره به تفاوت توکن و کوین در بلاک چین برای فهم بیشتر موضوع و بر اساس ذهنیت و ادبیاتی است که در بین فعالان حوزه رمزارزها رایج است. از نظر عملی Ethereum نیز یک توکن برای بلاک چین اتریوم محسوب می‌شود. احتمالا اصطلاح توکن بومی را شنیده‌اید. در این مواقع گفته می‌شود Ethereum توکن بومی بلاک چین اتریوم است.
تفاوت توکن و کوین در طراحی و توسعه
تفاوت توکن و کوین از منظر طراحی و توسعه بسیار زیاد است. ساخت توکن دردسرهای بسیار کمتری نسبت به توسعه یک بلاک چین جدید دارد. همچنین ایجاد بلاک چین جدید نیاز به هزینه‌های اجرایی و مهندسی فراوان خواهد داشت. در نتیجه بسیاری از پروژه‌های کوچک و متوسط ترجیح می‌دهند نخست توکن خود را توسعه داده و در صورت تحقق اهداف اولیه، بلاک چین اختصاصی نیز طراحی کنند. این توکن‌ها برای عرضه از فرایند ICO استفاده می‌کنند تا کاربران از طریق صرافی‌ها توکن‌های جدید را با قیمت‌های معمولا ارزان خریداری کنند و سرمایه اولیه هنگفتی برای پیشروی پروژه به دست آید. در ادامه هر چقدر پروژه موفقیت‌های بیشتری کسب کند، درخواست‌ها برای خرید توکن بیشتر شده و قیمت آن افزایش پیدا خواهد کرد.
نحوه خرید و ذخیره‌سازی توکن و کوین
تفاوت توکن و کوین تنها مربوط به بستر و نحوه طراحی نیست؛ بلکه نگهداری از این دو دارایی نیز شرایط متفاوتی دارد. کیف پول‌های نگهداری توکن و کوین متفاوت است. توکن‌ها در کیف پول‌های بلاک چین میزبان ذخیره می‌شوند. در حقیقت توکن‌های مبتنی بر بلاک چین A، باید روی کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین A ذخیره شوند. در مقابل امکان ذخیره‌سازی کوینها روی کیف پول و آدرس دیگر کوینها وجود ندارد. برای مثال توکن‌های مبتنی بر اتریوم در کیف پول‌های اتریوم ذخیره خواهند شد اما بیت کوین یا توکن‌های مبتنی بر بیت کوین نمی‌توانند در این کیف‌پو‌ل‌های اتریوم ذخیره شوند.
لازم به ذکر است امروزه برای بسیاری از کوین‌های مطرح در سایر بلاک چین‌ها نیز توکنی طراحی شده است. این توکن‌ها یکی از انواع استیبل کوینها هستند. برای مثال توکنی برای بیت کوین طراحی شده تفاوت بین توکن و کوین که قیمت آن همیشه مساوی بیت کوین است اما در شبکه بلاک چین قابلیت خرید و فروش یا ذخیره‌سازی دارد. این توکن‌ها در حال گسترش هستند و در حال حاضر بیشتر برای کوین‌های مطرح مثل بیت و اتریوم وجود دارند.
انواع توکن
توکن‌ها ویژگی و قابلیت‌های متنوعی دارند. به همین دلیل می‌توان انواع توکن را دسته‌بندی کرد تا شناخت و بررسی آنها راحت‌تر صورت پذیرد. یکی از دسته‌بندی‌های مرسوم توکن بر اساس مثلی (Fungible) و غیرمثلی بودن (Non-fungible) صورت گرفته است. اصطلاح تعویض‌پذیر بودن (Fungible) بدین معنا است که یک دارایی با واحد‌های دیگر قابل تعویض است یا خیر. در حقیقت دارایی تعویض‌پذیر ارزش ثابت و مشخصی دارد و به راحتی با سایر واحد‌ها مقایسه می‌شود. برای مثال اسکناس ۱۰ هزار تومانی ارزشی ثابت دارد و با یک اسکناس ۱۰ هزارتومانی دیگر یا با دو اسکناس ۵ هزار تومانی قابل تعویض است.
برخی از دارایی‌ها غیرمثلی و تعویض‌ناپذیر هستند. برای مثال لپ‌تاپ یا خودرو کالایی غیرمثلی است. گرچه مدل‌های مشابه آن در بازار موجود است، اما جزییات کالای مورد نظر شما با سایر نمونه‌ها تفاوت‌هایی خواهد داشت.
توکن غیرمثلی (NFT) دارایی دیجیتالی است که خاصیت منحصر به فرد بودن و گاهی هم ویژگی کمیابی را دارد. این دارایی روی بلاک چین ذخیره می‌شود و ارزش‌گذاری آن همیشه ثابت نیست. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، آثار هنری، بلیت رویداد‌ها و … از جمله توکن‌های غیرمثلی به وجود آمده در دنیای بلاک چین است که معمولا توسط مالک دارایی یا کارشناسان بازار قیمت‌گذاری می‌شود.
می‌توان گفت بخش اعظمی از توکن‌های موجود در صرافی‌ها مثلی و قابل تعویض هستند و شاید ۱ درصد از توکن‌های توسعه داده شده جزو دسته غیرمثلی محسوب می‌شود. البته با توجه به استقبال کاربران از این توکن‌ها و افزایش فروش کالاها و خدمات مختلف در بستر بلاک چین، به نظر می‌رسد در آینده شاهد گسترش توکن‌های غیرمثلی باشیم.
انواع توکن مثلی
توکن‌های غیرمثلی بخش کوچکی از بازار را شامل می‌شوند. به همین علت دسته‌بندی مشخص و دقیقی برای آنها وجود ندارد. در مقابل تعداد توکن‌های مثلی بسیار افزایش پیدا کرده است و سه دسته کلی برای آن ها تعریف شده است.
توکن کاربردی
توکن کاربردی (Utility Token) مهمترین نوع از انواع توکن مثلی است. این دارایی رمزارزی است که در مواردی مثل پرداخت هزینه‌ها و امور مالی یا خرید کالا و خدمت کاربرد تفاوت بین توکن و کوین دارد. بخش زیادی از توکن‌های موجود در بازار جزو دسته کاربردی محسوب می‌شوند. قیمت این توکن‌ها با توجه به حجم عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و پشتوانه مشخصی ندارند. همچنین قیمت این توکن‌ها نشان‌دهنده ارزش یا اعتبار شرکت مالک پروژه نخواهد بود اما تاثیرپذیری متقابلی بین قیمت ارز دیجیتال و کیفیت، اعتبار، سرمایه و پتانسیل‌های بالفعل و بالقوه شرکت وجود دارد.
توکن اوراق بهادار
توکن اوراق بهادار (Security Token) رمزارزی است که مالک آن دارنده بخشی از دارایی شرکت یا سود پروژه یا فعالیت‌های مشخص خواهد بود. این نوع توکن شباهت زیادی به سهام عرضه شده در بورس اوراق بهادار دارد.
توکن‌هایی که می‌خواهند به عنوان اوراق بهادار شناخته شوند باید توسط کشور میزبان پروژه بررسی و تایید صلاحیت شوند. در حقیقت کشور میزبان پروژه، باید ارزش واقعی فعالیت‌ها و سرمایه شرکت را بسنجد و سپس قیمت توکن و حجم قابل عرضه مشخص شود.
توکن حاکمیتی
توکن حاکمیتی (Governance) رمزارزی است که مالک آن می‌تواند در تصمیمات و تعیین سرنوشت شبکه مشارکت کند. داشتن این توکن به فرد اجازه خواهد داد تا در نظرسنجی‌ها و رای‌گیری‌ها شرکت کند. یونی سواپ (Uniswap) یکی از شناخته‌شده‌ترین توکن‌های حاکمیتی است. توکن‌های حاکمیتی نوعی توکن کاربردی محسوب می‌شوند که ویژگی‌ها و امتیازهای بیشتری را به مالک خود ارائه می‌دهند.
جمع‌بندی
تفاوت توکن و کوین یکی از مفهومی‌ترین مفاهیم کریپتو کارنسی است. تعریف توکن با چند جمله ساده قابل انجام است اما درک صحیح آن و شناخت انواع توکن‌ها و کوین‌های مختلف می‌تواند زمینه را برای مطالعه اصطلاحات، مقالات و گزارش‌های تحلیلی و تجربی بازار رمزارزها آماده کند.
احتمالا در آینده نیز همچون سالیان گذشته شاهد افزایش توکن‌ها و کوینها باشیم اما به نظر می‌رسد سرعت رشد تعداد توکن‌ها بیشتر باشد. همچنین توکن‌های غیرمثلی در ماه‌های گذشته محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند و در برخی موارد به عنوان یک دارایی ارزشمند محسوب می‌شوند.
به وجود آمدن دسته‌ای جدید در انواع توکن‌ها نیز چندان بعید نیست؛ همان طور که توکن‌های حاکمیتی نسبت به سایر رمزارزها عمر کمتری دارند و به واسطه یک خلاقیت در روش اجماع شبکه به وجود آمدند. همچنین اضافه شدن مفهومی جدید در کنار توکن و کوین هم نمی‌تواند دور از انتظار باشد. ماهیت بلاک چین بر پایه خلاقیت استوار است.
تفاوت عرضه اولیه کوین توکن سازی شده و عرضه اولیه سهام بورس
این مقاله تفاوت های کلیدی تفاوت بین توکن و کوین بین ارزهای ICO و سهام IPO را مشخص می کند. درک تفاوتها باعث می شود دانش خود را برپایه این ارز دیجیتال شکل بدهید.
تا ژانویه سال ۲۰۱۷، ،ICO به میزان ۱٫۲۵۲،۶۷۶،۳۵۲ دلار امریکا افزایش یافت. و بیش از یک میلیارد دلار در مدت ۷ ماه.افزایش یافته است. این مبلغ در مقایسه با بازار سرمایه گذاری که بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار است توجه بسیاری از معامله گران که می خواستند دلار زیادی به دست آورند و تا کارشناسانی که از نبود شفافیت افزایش قیمت نگران بودند را جلب کرده است. رشد انفجاری ICO ، این صنعت را به طور واضح قطب بندی کرده است؛ منتقدان، این پدیده را، همانند حبابی در نظر می گیرند که هر لحظه امکان دارد بترکد، در حالی که طرفداران استفاده از چنین ارزی چون ICO استدلال می کنند این نوآوری است که اساس اقتصاد ما را تغییر بنیادی می دهد.
همانند سهام پنی است، اما با مقررات کمتر
ICO وسیله ی برای سرمایه گذاری جمع (Crowdfunding) ، تولید و فروش کوین دیجیتال یا توکن برای پیشرفت پروژه های مالی.
به منظور درک ویژگی های ICO ، بهتر است این ارز را با ارزهای مشابهی که در بازار مالی است مقایسه کنیم. IPO به اولین فروش سهام یک شرکت اشاره می کند که این فروش برای اولین بار است و هدف از این عمل، جمع آوری وجوه در جهت گسترش و توسعه کسب وکار است. نگاهی به تفاوتهای ارز دیجیتال از جمله ICO، سهم IPO بیندازیم.
در بخشی از مقررات اجباری، نیاز است که در حضور مقام نظارتی ثبت شود. این سند قانونی آینده نامه نامیده شده، که توسط هر شرکتی که می خواهد IPO را منتشر کند،. این شرح حال مختصر، اظهار نامه قانونی است که هدفش انتشار سهامش برای عموم است، و باید استاندارد ها از شفافیت خاصی برخوردار باشند،
این آگهی باید شامل اطلاعات کلیدی در مورد شرکت و آینده IPO باشد تا بتواند به سرمایه گذاران احتمالی در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند.
ICO هیچ محدودیت قانونی برای صدور هر نوع ازاسناد قانونی ندارد. گرچه ، اغلب یک سند با فرم اوراق سفید توسط تیم در حال توسعه در نظرگرفته شده، هدف از طرح کلی اطلاعات کلیدی پروژه، مانند هدف و مکانیسم آن است. گرچه، نکته ی مهم این است که هیچ استانداردی برای اوراق سفید ICO وجود ندارد؛ هر پروژه می تواند اوراق سفید را با این قابلیت درست کند که شامل هر گونه اطلاعاتی باشدکه به نظر آنها مناسب است، یا مانع آن اطلاعاتی شوند که به عقیده آنها مناسب نیست.
مقرراتی وجود دارد که شرکتها باید قبل از لیست کردن سهام خود از طریق IPO، آن را اعمال کنند، از جمله آستانه حداقل درآمد و روش خوبی برای ثبت داشته باشند، این روند نیاز به حسابرسی های دقیق دارد تا حسابها تائید شوند، و بانک های سرمایه گذاری را به عنوان مسئول این معامله بر می گزینند تا در جریان چنین مبادلاتی باشند و مقرارت وضع شده انجام شود. این فرایندها به عنوان یک فیلتر عمل می کند تا برای شرکتها اعتبار تفاوت بین توکن و کوین کسب کند و سهام خود را بتوانند به عموم بفروشند. علاوه بر این، اکثر شرکت ها عقیده دارند مردم به سمت سرمایه هایی رفته اند که توسط سرمایه گذاران سازمانی سرمایه گذاری شده اند (که شامل سرمایه گذاران انجل شرکت های سرمایه گذاری خصوصی، سرمایه های پر خطر و غیره) که برای پایداری کسب وکار و اعتبار شرکت باید سخت تلاش تفاوت بین توکن و کوین کنند.
از آنجاییکه ICO نیازی به هر چارچوب قانونی و پروتکل قانونی ندارد، اکثرآنها روشی برای ثبت ندارند و فقط به اوراق سفید اکتفا کردند تا از پروژه های خود حمایت کنند. در حالی که بعضی از آنها نمونه هایی برای کار دارند (آلفا یا بتا استاگکوس)، اکثر پروژه ها فقط یک چارچوب مفهومی دارند که از طریق اوراق سفید آنها مشخص می شود. این باعث می شود ارزیابی مبانی آنها غیرممکن باشد، بیشترین توجه باید به آینده این پروژه باشد تا به گذشته ای که وجود ندارد و این همان دلیل اصلی است که سرمایه گذاری در ICO ریسک بالای دارد. این واقعیت وجود دارد که از طریق تجربه توسعه دهندگان پروژه و یا اشخاص مشهور و یا اشخاصی که از این پروژه حمایت می کنند، اطلاعاتی را کسب کرد که آیا این سرمایه گذاری قابل اعتماد است یا خیر. اما هرگز متوجه نخواهید شد که آیا این پروژه کار خواهد کرد.
سهامی که از طریق IPO به دست آمده، مالکیت درآمد های آینده آن شرکت را نشان می دهد. سهام ها را می توان به دسته های مختلف تقسیم کرد، مانند سهام عادی، سهام ترجیحی یا ترکیبی. با حفظ سهم، صاحبان سهم، سود حاصل از این سهم را دریافت می کنند و در نشست هایی که با صاحبان سهم دارند حق رای دارند.
بر خلاف IPO، با اکتساب کوبن های ICO مالکیت پروژه واگذار نمی شود. راه های بسیاری وجود دارد که سرمایه گذاران این کوین ها بتوانند در آینده به سود حاصل از این کوین ها دست یابند و این به ساختار آن کوین بستگی دارد. به طور کلی، ارزش ارز دیجیتال ارتباط مستقیم به سودی داردکه از آن ارز حاصل شده. برخی از کوین ها با تخصیص دادن یک سهم به درآمدهای آینده باعث ارزشمندی آن کوین می شوند. در حالی که ارزش بعضی از کوبن ها برابر است با نحوه استفاده آنها درفضایی که فعالیت می کنند: به هر اندازه ای که مورد پذیرش قرار بگیرد ارزش آن کوین، بیشتر خواهد شد.
- مدت زمانی که صرف پیشنهادات می شود
انتشار IPO به شکل مرسوم، به دلیل مقررات قانونی و روند های انطباق، می تواند روند طولانی داشته باشد. از تصویب مجوز از طریق مقامات نظارتی تا خود IPO، می تواند تا ۶-۴ ماه طول بکشد.
روند ICO از IPO کوتاهتر است.. این مدت زمان بستگی به ماهیت و زمان بندی پروژه دارد. به یکباره آن اوراق سفید مشاهده می شود وقراداد هوشمند برای فروش آنلاین به مرحله نهایی تدوین می شود، فروش آنلاین شروع می شود. مدت زمان فروش آنلاین بستگی به حداکثر میزانی که می تواند برسد و یا مدت زمان فروش ثابت، یک ماه طول می کشد. گرچه، ترویج و تبلیغ ICO می تواند در تسریع فروش کمک کند.
نکته مهم در مورد : ICO به دلیل (BAT) Basic Attention Token 36 میلیون دلار در ۳۰ ثانیه افزایش یافت .— (BAT) توکن پایه یک پلت فرمی تبلیغاتی دیجیتالی است که با منبع بازو غیرمتمرکز اساس اتریوم است.
IPO فقط به سرمایه گذاران سازمانی، مانند بانک های سرمایه گذار، صندوق ها با سرمایه گذاراران مشترک و کمک های مالی اختصاص می یابد. گاهی اوقات تنها بخش کوچکی به سرمایه گذاران خرده فروشی اختصاص داده می شود. این بدان معنی است ، خیلی سخت ویا غیر ممکن است که سهام IPO را بتوانید به دست بیاورید. فرض کنید که در باشگاه باشید، فقط زمانی می توانید سهام را خریداری کنید که درهمان لحظه مبادله شود.
مشارکت در ICO نیاز به ارز پایه مانند یبیت کوین یا اتریم دارد، تا به توکن های ICO تبدیل شود. این سطح ازمبادله ماهیت سنتی افزایش سرمایه را مختل می کند و این توانایی را به اشخاص می دهد تا در سرمایه گذاری ها مشارکت کنند تا سود بیشتری از ابن سرمایه گذاری به دست آورند. اشخاص زیادی خواستار دموکراتیزه کردن هستند؛ چون دراین صورت قدرت به مردم داده می شود تا به یک گروه از افرادی که منافع مشترک دارند.
آینده را چگونه می توان پیش بینی کرد
اگر چه، در حال حاضر، نظارتی بر ICO ها نیست، اما بسیاری از دولت ها نگاهی دقیق به این توکن دارند. قبل از ایجاد محدودیت های قانونی، زمانی باید صرف شود تا براین صنعت نظارت شود. یک ICO جعلی روند مقررات را تسریع می کند. در حال حاضر، بهترین روشی که سرمایه گذاران برای محافظت ازسرمایه خود، قبل از سرمایه گذاری در ICO باید انجام دهند، بررسی های دقیقی در مورد این ارز است .
تفاوت توکن و کوین
سنا نجفیان جمعه 08 فروردین 1399
امروز قصد داریم به بررسی موضوعی بپردازیم که اغلب همه را گیج کرده است. توکن و کوین. گاهی اوقات مردم از واژهٔ کوین برای اشاره به آنچه دیگران به آن توکن می‌گویند استفاده می‌کنند و برعکس. برخی دیگر نیز از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌کنند.
با این حال، تفاوتهای بسیاری بین توکن و کوین وجود دارد و دانستن آن بسیار مهم است. این مقاله با بررسی توکن و کوین به این موضوع پرداخته است که چرا این دو اصطلاح باعث ایجاد سردرگمی شده و اطلاعاتی در اختیار شما خواهد گذاشت.
کوین چیست؟
کوین یک سکهٔ دیجیتال است که بلاک چین مخصوص به خودش را دارد. بیت کوین، لایت کوین، اِتِر از این قبیل کوینها هستند. تراکنش‌های سکه‌های دیجیتال توسط افراد و از حسابی به حساب دیگر صورت می‌گیرد. سکه‌های دیجیتال فیزیکی نیستند و تمام آنها به شکل داده در یک پایگاه اطلاعاتی بزرگ جهانی قرار دارند.
این پایگاه اطلاعاتی (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری و توسط کامپیوترها در سراسر جهان بررسی و مورد تایید قرار می‌دهد.
در چه مواقعی از کوین استفاده می‌کنیم؟
سکه‌های دیجیتالی مانند پول‌های واقعی که در زندگی روزمره استفاده می‌شوند، عمل می‌کنند. می‌توانید بیت کوین، لایت کوین یا مونرو را دقیقا شبیه به اسکناس‌های خود در کیف پول تصور کنید. هدف اصلی آنها این است که مانند اسکناس و پول به عنوان ارز رسمی مورد استفاده قرار گیرند.
- انتقال پول (با استفاده از آنها می‌توانید اعتبار ارسال و دریافت کنید)
- به عنوان ذخیره اعتبار (آنها را می‌توان ذخیره کرد و بعدا خرج کرد)
- به عنوان یک موجودی حساب (می‌توانید کالا یا خدمات را در آنها قیمت‌گذاری کنید)
ما برای اینکه به درک بهتری برسید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کرده‌ایم:
- شما می‌توانید از بیت کوین برای خرید کالا در سراسر اینترنت و در بسیاری از نقاط جهان استفاده کنید.
- می‌توانید آن را تا هر وقت که می‌خواهید نگه دارید و هیچ اتفاقی برایش نمی‌افتد. سپس آن را با هر کالایی که هم قیمت آن بود معاوضه کنید.
- چیزهایی که می‌خرید در بیت کوین هم قابل قیمت گذاری هستند.
به غیر از مصرف پولی، بیت کوین قابلیت دیگری ندارد. فرقی نمی‌کند بیت کوین زیادی به دست بیاورید یا اینکه از برنامه‌های خاصی استفاده کنید. بیت کوین همین است و فقط برای مصرف پولی کاربرد دارد. با این حال، برخی از سکه‌های دیجیتالی مانند اتر، نئو و دش ویژگی‌های بیشتری دارند و بیش از یک پول عمل می‌کنند. این ویژگی‌ها شامل موارد زیر است:
- اتر (ETH) به منظور تسریع انجام تراکنش‌ها بر روی شبکهٔ اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها می‌توانند بر بستر اتریوم ایجاد شوند، اما اتر هنوز نیاز به ارسال توکن دارد. این سیستم هزینه‌های استخراج را تامین می‌کند (به کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را در شبکه تایید می‌کنند پاداش پرداخت می‌کند). در کیف قرار گرفته است تا سود سهام را به دست آورد. این سود GAS نام دارد. همانطور که می‌توان توکن‌ها را در اتریوم تولید کرد، این کار را بر روی نئو هم می‌توان انجام داد.
- اگر به اندازه کافی دش در اختیار داشته باشیم می‌توانیم در تصمیم گیری‌های مهم شبکهٔ دش سهیم باشیم. مثلا هنگامی که ایده‌ای به منظور ارتقا شبکه در ذهن داشته باشیم، با در اختیار داشتن دش کافی می‌توانیم رای دهیم که آیا ارتقا شبکه انجام شود یا خیر. این حق رای به دارندگان دش اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر بدهند.
- سود تقسیم شدهٔ رمزنگار، سکه‌ها یا توکن‌هایی هستند که به خاطر نگهداری از یک دارایی خاص اهدا می‌شوند. به عنوان مثال سود نئو (NEO's GAS) به کاربرانی تعلق می‌گیرد که کوینها را در کیف پول نگهداری می‌کنند و آن را در شبکه ایمن می‌کنند. این امر فقط در بلاک چین امکان پذیر است که از الگوریتم اثبات کار بهره می‌برد.
نمونه‌هایی از کوینها
تمام دارایی‌های دیجیتال بازار سرمایه به شکل کوین معرفی می‌شوند. با این حال، تمام کوینها از بازار سرمایهٔ بزرگی برخوردار نیستند. وب سایت قیمت گذاری کوین‌مارکت‌کپ بیش از ۹۰۰ کوین مختلف را فهرست کرده است، البته، ما قصد نداریم که همهٔ آنها را در اینجا نشان دهیم. شما می‌توانید فهرست کامل آنها را از این قسمت مشاهده کنید. ما به برخی از آن‌هایی که بیشتر معروف هستند به همراه تیکر هایشان اشاره کرده‌ایم.
بیشتر بخوانید: پروپوزال توسعهٔ بیت کوین (BIPS) چیست؟
تیکر به پسوندی گفته می‌شود که بعد از اسم دارایی‌های دیجیتال می‌آید. بیشتر صرافی‌ها کوینها و توکن‌ها را با نام مخفف و تیکر‌هایشان صدا می‌زنند و از بردن اسم کامل آنها خودداری می‌کنند.
توکن چیست؟
اغلب، توکن‌ها را به اشتباه ارز دیجیتال خطاب می‌کنند. بین توکن و کوین دیجیتال تفاوت بزرگی است. توکن‌ها بر روی بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج‌ترین پلتفرم توکن بلاک چین، اتریوم‌ها هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد می‌شوند، ERC-20 نام دارند.
با این حال، توکن‌های دیگری به نام NEO ، Waves، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا اشاره کردیم توکن‌های اتریوم ERC-20 نام دارند و در آن سو توکن‌های نئو NEP-5 شناخته می‌شوند. همه می‌توانند توکن مخصوص به خود را بر روی یکی از این پلتفرم‌ها ایجاد کند.
توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟
در واقع این کار به طور قابل ملاحظه‌ای توانایی فنی کمی را می‌طلبد. من این کار را به تازه وارد‌ها توصیه نمی‌کنم، اما برای کسی که کمی تجربهٔ برنامه نویسی دارد، زیاد طول نخواهد کشید. این کار به یک توسعه دهنده نیاز دارد تا مقداری کوین بومی به بلاک چینی که در حال ایجاد توکن است بپردازد. منظور از بومی بودن این است که مثلا برای تولید توکن اتریوم باید همان کوینی را پرداخت کنیم که از خانوادهٔ اتریوم باشد مانند اتر.
بیشتر بخوانید: قراردادهای هوشمند (Smart Contract)
به طور مثال، اگر توکنی بر روی اتریوم تولید شد، تولید کننده باید مقداری اِتِر به ماینرهای شبکه پرداخت کند تا اعتبار تراکنش (تولید کردن) را تایید کنند. به خاطر داشته باشید که مبلغ باید به تمام تراکنش‌های توکن‌ها در بلاک چین پرداخت شود، نه صرفا برای تولید توکن. به علاوه، هر اپلیکیشنی که بر روی اتریوم ساخته شود، موظف است از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های مخصوص خود از یک کاربر به دیگری یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند. همان گونه که هزینه‌های تراکنش باید به کسانی پرداخت شود که امنیت شبکه را تامین می‌کنند.
اهداف آنها
بیشتر توکن‌ها باید با استفاده از اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا dApps مورد استفاده قرار گیرند. توسعه دهندگان هنگام تولید توکن می‌توانند تعداد واحد و مقصد ارسالی آنها را تعیین کنند. آنها مقداری از ارز دیجیتال بومی را در بلاک چینی که در آن توکن تولید کرده‌اند پرداخت خواهند کرد.
پس از تولید، از توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های اپلیکیشنی که طراحی شده استفاده می‌شود. به عنوان مثال، موزی‌کوین (Musicoin) توکنی است که کاربران با استفاده از آن به ویژگی‌های گوناگون پلتفرم موزی‌کوین دسترسی پیدا می‌کنند. ویژگی‌هایی از قبیل تماشای موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ.
صرافی بایننس نیز توکن مخصوص به خودش را دارد. کاربران با استفاده از توکن بایننس (BNB) می‌توانند از ۵۰ درصد تخفیف در معامله‌هایشان برخوردار شوند.
برخی از توکن‌ها برای اهداف دیگری تولید می‌شوند: برای معامله‌های کالاهای فیزیکی. کالای فیزیکی یعنی چه؟ مثلا شما قصد دارید خانهٔ خود را با استفاده از قرارداد هوشمند به فروش برسانید. آیا می‌توانید خانهٔ خود را به همراه متعلقاتش داخل قرارداد هوشمند قرار دهید. مسلما جواب منفی است. اما می‌توانید با استفاده از توکن خانهٔ خود را در معرض فروش بگذارید.
بزرگترین مزیت تولید توکن
از آنجا که توسعه دهندهٔ Dapp و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین مخصوص به خود ندارد، باعث صرفه جویی در وقت و منابع می‌شود. آنها در عین حال که از امنیت بلاک چین بومی بهره می‌برند می‌توانند با اپلیکیشن خود از ویژگی‌های ارز دیجیتال نیز استفاده کنند. زمان تنها چیزی نیست که صرفه جویی می‌شود. اگر قرار بود آنها به جای استفاده از توکن و Dapp مجبور به ایجاد بلاک چین و کوین مخصوص به خود می‌شدند، آن گاه باید برای تایید تراکنش‌هایشان به دنبال ماینرها می‌گشتند.
بیشتر بخوانید: سِگویت (Segwit) و عملکرد آن
بدین ترتیب برای ایجاد یک بلاک چین قوی و غیرقابل هک به ماینرهای زیادی نیاز بود. این باعث می‌شود که بسیاری از کامپیوترها در شبکه حس مشارکت بیشتری در قبال هم داشته باشند و برخلاف بلاک چین‌های متمرکز که کارایی ضعیفی دارند از کارکرد بسیار بهتری برخوردار باشند. که این امر یک روند بسیار طولانی و پرهزینه است.
دیدگاه شما