متنوع کردن (diversification) سبد سرمایه گذاری و مزایای آن
متنوع کردن سبد سرمایه گذاری به معنی داشتن تعداد بیشتری از سهام یا انواع دارایی در سبد سرمایه‌گذاری است. افراد با تجربه و متخصص و همچنین شرکت های سرمایه گذاری همواره برای سرمایه‌گذاری تشکیل سبد (Portfolio) می‌دهند و هیچگاه کلیه سرمایه خود را بر روی یک دارایی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. در حقیقت متنوع کردن سبد سرمایه‌گذاری مصداق ضرب المثل همه تخم مرغ ها را در یک سبد نگذاشتن است. دو دلیل اصلی برای متنوع کردن سبد سرمایه‌گذاری وجود دارد:
۱) جلوگیری از فاجعه
متنوع سازی سبد سرمایه گذاری از بازدهی های بسیار منفی یا حتی فاجعه بار جلوگیری می‌کند. اگر تمام سرمایه در یک دارایی سرمایه‌گذاری شود و اتفاق بدی برای آن دارایی بیفتد ممکن است نه تنها تمام سودی که از دارایی عاید شده از میان برود بلکه زیان سنگینی را متوجه سرمایه‌گذار کند.
شرکت انرون (Enron) در آمریکا در دهه ۹۰ میلادی به کارمندان بازنشسته خود پیشنهاد میداد تا در ازای دریافت وجه بازنشستگی سهام شرکت را دریافت کنند. شرکت انرون از موفق ترین شرکتهای آمریکایی در آن دوران بود و در بازه سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به صورت متوسط سالیانه ۲۷ درصد بازدهی برای سرمایه‌گذاران داشته که در مقایسه با شاخص S&P500 که از مهمترین شاخص های بازار بورس آمریکاست و در همین بازه به صورت متوسط سالیانه ۱۳ درصد بازدهی داشته بود، بسیار بهتر عمل کرده بود. برای درک بهتر این موضوع نمودار زیر نشان می‌دهد که اگر شما یک دلار در سال ۱۹۹۰ در انرون و یک دلار در S&P500 سرمایه‌گذاری می‌کردید در سال ۲۰۰۰ چه میزان پول داشتید.
مقایسه بازدهی انرون و شاخص S&P500 از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰
با توجه به عملکرد فوق العاده شرکت در این مدت بسیاری از کارکنان این شرکت بخشی یا تمام دریافتی زمان بازنشستگی خود را سهام دریافت کردند. همانگونه که از شکل زیر دیده میشود، بین سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ در پی ورشکستگی شرکت انرون قیمت سهام این شرکت از ۹۰ دلار به صفر دلار سقوط کرد و کسانی را که تمام سرمایه خود را در این سهم سرمایه گذاری کرده بودند با فاجعه مالی رو به رو کرد.
کاهش قیمت سهام انرون به صفر در مقایسه با نزول اندک شاخص S&P500
بسیاری دیگر از سرمایه‌گذاران نیز در نقاط مختلف جهان این درس مهم را با پرداخت بهایی گزاف آموخته اند:
تمام تخم مرغ ها را در یک سبد نگذارید یا به عبارت بهتر “سبد خود را متنوع کنید”
علاوه بر اینکه تشکیل سبد متنوع از دارایی از فاجعه احتمالی مالی جلوگیری می‌کند، می‌تواند بدون کاهش بازدهی سرمایه‌گذار، ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهد. لازم به ذکر است دو نوع ریسک متنوع سازی دارایی در بازارهای مالی وجود دارد. ریسک سیستماتیک و ریسک غیر سیستماتیک. تنوع بخشی به سبد سرمایه‌گذاری می‌تواند ریسک غیر سیستماتیک را کاهش دهد اما نمی‌تواند ریسک سیستماتیک را از میان ببرد.
میزان کاهش ریسک سرمایه‌گذاری از طریق تشکیل سبد به همبستگی دارایی های انتخاب شده وابسته است. اگر دارایی های انتخاب شده کاملا همبسته باشند به این معنی که افزایش و یا کاهش در قیمت آنها کاملا همزمان و هم اندازه صورت بگیرد ریسک سرمایه‌گذاری کاهش پیدا نخواهد کرد. اما اگر دارایی های انتخاب شده کاملا همبسته نباشند، می‌توان بدون اینکه بازدهی سرمایه‌گذاری کاهش پیدا کند، ریسک را کاهش داد و این مهمترین نکته تشکیل سبدی از دارایی برای سرمایه‌گذاری است. به عنوان مثال دو سبد سرمایه گذاری با ترکیب دارایی های زیر را در نظر بگیرید:
این دو سبد می‌توانند به صورت بالقوه بازدهی نزدیکی داشته باشند، اما سبد شماره دو به دو دلیل اصلی به سبد شماره یک برتری دارد. سبد شماره دو هم تعداد دارایی بالاتری دارد و هم دارایی های آن همبستگی پایین تری داشته و در نتیجه ریسک پایین تری را متوجه سرمایه‌گذار می‌کند. دقت داشته باشید که در سبد شماره یک اگر اتفاقی در فضای اقتصاد بیفتد که صنعت پتروشیمی را تحت تاثیر قرار دهد، کل سبد سرمایه‌گذاری تحت تاثیر قرار می‌گیرد اما سبد شماره دو به مراتب کمتر تحت تاثیر مشکل صنعت پتروشیمی قرار خواهد گرفت.
از آنجا که شرکتهای سرمایه‌گذاری با سرمایه دیگران اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند، مایلند تا جایی که ممکن است ریسک را کاهش دهند و از این رو یافتن دارایی هایی که همبستگی کمتری با یکدیگر داشته باشند برای کاهش ریسک در تشکیل سبد تا حد ممکن، برای آنها امری حیاتی است. یکی از راه های کاهش ریسک و متنوع کردن سبد دارایی خرید صندوق شاخصی برای بخشی از یا تمامی سبد است.
تخصیص دارایی و متنوع سازی در سرمایه گذاری به چه معناست؟
وقتی صحبت از پول می شود همیشه خطر وجود دارد. هرگونه سرمایه گذاری می تواند ضرر داشته باشد و نگه داشتن پول پیش خودمان نیز به دلیل تورم بسیار فرسایشی است. ریسک را نمی توان از بین برد اما می توان آن را به گونه ای تنظیم کرد تا با اهداف خاص سرمایه گذاری یک فرد مطابقت داشته باشد. تخصیص دارایی و متنوع سازی (Diversification) مفاهیمی هستند که در تعیین پارامترهای ریسک نقش اساسی دارند.
حتی اگر تازه وارد سرمایه گذاری شده باشید، احتمالا با اصول آنها آشنا هستید چرا که این اصول هزاران سال وجود داشته اند. این مقاله مروری بر چیستی و نحوه ارتباط آنها با استراتژی های مدرن مدیریت پول است.
تخصیص دارایی و متنوع سازی چیست؟
اصطلاحات تخصیص دارایی و متنوع سازی غالبا به صورت متقابل مورد استفاده قرار می گیرند. با این وجود آنها به جنبه های متفاوت مدیریت ریسک اشاره می کنند. تخصیص دارایی برای توصیف نوعی استراتژی مدیریت پول استفاده می شود که به تشریح چگونگی توزیع سرمایه بین طبقات دارایی در یک پورتفولیوی سرمایه گذاری می پردازد. از سوی دیگر متنوع سازی، تخصیص سرمایه را در آن دسته از دارایی ها توصیف کند.
هدف اصلی این استراتژی ها به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال متنوع سازی دارایی به حداقل رساندن ریسک بالقوه است. به طور معمول این استراتژی ها شامل تعیین زمان سرمایه گذاری سرمایه گذار، تحمل ریسک و گاهی در نظر گرفتن شرایط گسترده تر اقتصادی است.
به بیان ساده تر ایده اصلی استراتژی های تخصیص دارایی و متنوع سازی باعث می شود تا تمام تخم مرغ های شما در یک سبد قرار نگیرند. ترکیب انواع دارایی و دارایی هایی که با هم ارتباط ندارند موثرترین روش برای ایجاد یک پورتفولیوی متعادل است.
آنچه ترکیب این دو استراتژی با هم را قدرتمند می کند، این است که ریسک نه فقط بین طبقات دارایی مختلف، بلکه درون آن دسته از دارایی ها توزیع می شود. حتی برخی از کارشناسان امور مالی معتقدند که تعیین استراتژی تخصیص دارایی مهمتر از انتخاب سرمایه گذاری های فردی است.
تئوری پورتفولیوی مدرن
تئوری پورتفولیوی مدرن(MPT) چارچوبی است که این قوانین را از طریق یک مدل ریاضی فرموله می کند. این مدل اولین بار در مقاله ای توسط هری مارکوویچ(Harry Markowitz) در ۱۹۵۲ منتشر شد که بعد برای آن جایزه نوبل اقتصاد را به ارمغان آورد.
طبقه بندی دارایی های اصلی متفاوت حرکت می کنند. شرایط بازار که باعث می شود یک کلاس دارایی خاص عملکرد خوبی داشته باشد، ممکن است باعث شود طبقه دارایی دیگری عملکرد ضعیفی داشته باشد. فرض اصلی این است که اگر یک طبقه دارایی تحت تاثیر قرار گیرد، می توان ضرر را توسط یک دارایی دیگر که به خوبی عمل می کند، متعادل کرد.
MPT می گوید که با ترکیب دارایی از طبقات دارایی های غیر مرتبط، می توان نوسانات پورتفولیو ها را کاهش داد. این موضوع همچنین باید عملکرد تنظیم شده ریسک را افزایش دهد، به این معنی که یک پورتفولیو با همان ریسک بازده بهتری خواهد داشت. همچنین فرض می کند که اگر دو پورتفولیو بازده یکسان ارائه دهند، هر سرمایه گذار منطقی پرتفولیوی با ریسک کمتر را ترجیح می دهد.
به بیان ساده تر، MPT می گوید كه تركیب دارایی ها در پورتفولیویی که با هم ارتباط ندارند بسیار موثر است.
انواع طبقه دارایی و استراتژی های تخصیص دارایی
در چارچوب تخصیص دارایی معمول، طبقه های دارایی را می توان به روش زیر طبقه بندی کرد:
- دارایی های سنتی: سهام، اوراق قرضه و پول نقد.
- دارایی های جایگزین: املاک، کالاها، اوراق مشتقه، محصولات بیمه، دارایی شخصی و البتع دارایی های کریپتویی.
به طور کلی دو نوع استراتژی تخصیص دارایی وجود دارد که هر دو از فرضیات بیان شده در MPT استفاده می کنند: تخصصی دارایی استراتژیک و تخصیص دارایی تاکتیکال.
تخصیص دارایی استراتژیک یک رویکرد سنتی است که بیشتر برای یک سبک سرمایه گذاری غیر فعال مناسب است. پورتفولیوهای مبتنی بر این استراتژی تنها در صورت تغییر تخصیص های مورد نظر بر اساس تغییر در افق زمانی سرمایه گذار یا پروفایل ریسک، تعادل مجدد پیدا می کنند.
تخصیص دارایی تاکتیکال برای سبک های سرمایه گذاری فعال مناسب تر است. این استراتژی به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا روی پورتفولیویی با دارایی هایی که بهتر از حرکت بازار عمل می کنند، تمرکز کنند. این استراتژی فرض می گیرد که اگر یک بخش از بازار بهتر عمل کند، ممکن است در یک دوره طولانی تر آن را ادامه دهد. از آنجا که به همان نسبت مبتنی بر اصولی است که در MPT بیان شده است، می تواند تا حدودی متنوع سازی را نیز فراهم کند.
شایان ذکر است که دارایی ها برای ایجاد متنوع سازی در جهت سودآوری، نباید کاملا نا همبسته یا به طور معکوس همبسته باشند. فقط مستلزم آن است که کاملا همبسته نباشند.
اعمال تخصیص دارایی و متنوع سازی در یک پورتفولیو
بگذارید این اصول را با یک پورتفولیوی نمونه نشان دهیم. یک استراتژی تخصیص دارایی تعیین می کند که پورتفولیو باید تخصیص دارایی زیر را بین طبقه های دارایی مختلف داشته باشد:
- ۴۰ درصد در سهام سرمایه گذاری شده است
- ۳۰ درصد در اوراق قرضه
- ۲۰ درصد در دارایی های دیجیتال
- ۱۰ درصد در پول نقد
یک استراتژی متنوع سازی می گوید که از بین ۲۰ درصد سرمایه گذاری در دارایی های دیجیتال:
- ۷۰ درصد باید به بیت کوین تخصیص داده شود.
- ۱۵ متنوع سازی دارایی درصد به دارایی هایی با ارزش بازار زیاد.
- ۱۰ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار متوسط.
- ۵ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار کم.
هنگامی که تخصیص دارایی تثبیت شد، عملکرد پورتفولیو باید مرتبا رصد شده و مورد بررسی قرار گیرد. اگر تخصیص ها تغییر کند، ممکن است زمان لازم برای تعدیل مجدد باشد یعنی خرید و فروش دارایی ها برای تنظیم پورتفولیو به بخش های مورد نظر برگردد. این به طور کلی شامل فروش دارایی های با بهترین عملکرد و خرید آنهایی با عملکرد ضعیف است. البته انتخاب دارایی ها کاملا به استراتژی و اهداف فردی سرمایه گذاری بستگی دارد.
دارایی های کریپتویی میان پر ریسک ترین طبقه های دارایی قرار دارند. این پورتفولیو بسیار پر ریسک تلقی می شود؛ زیرا بخش قابل توجهی از آن به دارایی های کریپتویی اختصاص دارد. یک سرمایه گذار ریسک ناپذیرتر احتمالا بیشتر پورتفولیو را به اوراق بهادار اختصاص دهد زیرا یک طبقه دارایی با ریسک کمتر است.
متنوع سازی در پورتوفولیوی دارایی های کریپتویی
از آنجا که مبانی اصلی این روشها به صورت تئوری برای یک پورتفولیوی دارایی کریپتویی اعمال می شود، باید آنها را با احتیاط استفاده کنید. بازار ارز دیجیتال به حرکات قیمت متنوع سازی دارایی بیت کوین ارتباط زیادی دارد. این موضوع باعث می شود که متنوع سازی، کاری غیرمنطقی باشد: چگونه می توان یک سبد دارایی های غیرمرتبط را از سبد دارایی های مرتبط ایجاد کرد؟
در بعضی مواقع ممکن است آلتکوین های خاص همبستگی کمی با بیت کوین نشان دهند و تریدرهای با دقت می توانند از این مزیت استفاده کنند. با این وجود این استتراتژی ها معمولاً به اندازه استراتژی های مشابه که در بازارهای سنتی کاربرد دارند، دوام ندارند.
می توان فرض کرد که به محض رشد بازار رویکردی منظم تر برای متنوع سازی در یک پورتفولیو عملی می شود. بدون شک بازار راه زیادی آن مرحله در پیش دارد.
مشکلات تخصیص دارایی
هرچند که بدون شک تکنیک قدرتمندی است اما بعضی از استراتژی های تخصیص دارایی ممکن است برای سرمایه گذاران و پورتفولیو ها خاص مناسب نباشد.
تدوین یک برنامه می تواند نسبتا ساده باشد؛ اما مهمترین کلید استراتژی تخصیص دارایی خوب، اجرای آن است. اگر سرمایه گذار نتواند تعصبات خود را کنار بگذارد، اثربخشی پورتفولیو کم می شود.
مشکل بالقوه دیگر ناشی از دشواری تخمین تحمل ریسک سرمایه گذار از قبل است. هنگامی که نتایج بعد از یک دوره معین شروع می شود، سرمایه گذار متوجه می شود که ریسک کمتری (یا حتی بیشتر) را می خواهند.
صحبت پایانی
تخصیص دارایی و متنوع سازی مفاهیم فاندامنتال مدیریت ریسک هستند که هزاران سال وجود داشته اند. آنها همچنین یکی از مفاهیم کلیدی تئوری استراتژی های مدیریت پورتفولیوی مدرن هستند.
هدف اصلی تدوین استراتژی تخصیص دارایی، به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال به حداقل رساندن ریسک است. توزیع ریسک میان طبقه های دارایی بازدهی پورتفولیو را افزایش می دهد.
از آنجا که بازارها بسیار به بیت کوین مرتبط هستند، باید در اعمال استراتژی های تخصیص دارایی به پورتفولیوهای دارایی های کریپتویی با احتیاط عمل کرد.
آنچه باید در مورد متنوع‌سازی بدانید!
احسان والیان
- اشتراک‌گذاری
سبد خریدتان را زمانی که به خانه برمی‌گردید تصور کنید. رنگارنگ متنوع سازی دارایی است. در راه هر کس سبد خریدتان را برانداز می‌کند متوجه میشود از هر چیز که نیاز بوده خریده‌اید و تنوع را همراه با نیازتان در نظر گرفته‌اید. تفاوت یک تشکیل سبد حرفه‌ای با خریدهای بدون فکر هم در همین است. البته متنوع‌سازی به این مفهوم نیست که از هر دارایی که دست‌مان می‌رسد مقداری برداریم و سبد سرمایه گذاری‌مان را پر کنیم. نکاتی برای انجام متنوع‌سازی وجود دارد که قبل از انجام این مهم باید آنها را فرا بگیریم.
چرا متنوع‌سازی می‌کنیم؟
اصطلاح قدیمی «همه تخم مرغ‌های‌مان را در یک سبد نگذاریم.» را بارها شنیده‌ایم. دوباره همان سبد خریدمان را تصور کنیم که هم کالاها و محصولات شکستنی در آنها گذاشته شده است. اگر خریدمان را در چند سبد قرار داده باشیم و در راه یک قسمت از کالاها به زمین بیافتد و بشکند، ما هنوز باقی خریدمان را داریم. اما اگر همه را یک‌جا گذاشته بودیم، انتظار از دست دادن همه آنها در همان زمین خوردن دور از ذهن نیست. کاهش ریسک در سرمایه گذاری با متنوع‌سازی (Diversification) امکان‌پذیر است. این که چرا متنوع‌سازی می‌کنیم به این دلیل است که با تشکیل سبد سرمایه گذاری خود از دارایی‌ها و سهام مختلف، در مقابل سقوط ارزش قسمتی از دارایی خود هوشمندانه عمل کرده‌ایم. به این صورت که اگر قسمتی از دارایی در سرمایه گذاری ما دچار افت ارزش بشوند در عوض دارایی‌هایی دیگر با رشدشان می‌توانند به جبران زیان آن قسمت ضرر کرده بپردازند. حتی اگر جبرانی هم در کار نباشد باز هم می‌توان امیدوار بود که کل سبد دارایی با متنوع‌سازی انجام شده آسیب جدی ندیده است. اما همان‌طور که اشاره شد متنوع‌سازی دارای نکاتی است.
رابطه ریسک و متنوع‌سازی
ممکن است این اتفاق برای‌مان افتاده باشد که یک سهم در کوتاه مدت به دلیل رشد بسیار خوبی که داشته باعث شده تا سهام‌دارانی که تنها در آن سهم سرمایه گذاری کرده‌اند را صاحب بازدهی قابل توجه‌ای کرده باشد. با این حساب، ممکن است شما هم با دیدن این موقعیت از انجام تنوع‌سازی که انجام داده‌اید دل‌زده شده باشید. اما در چنین حالتی بهتر است از زوایای مختلفی به متنوع‌سازی خود نگاه کنید. یکی از نشانه‌های قابل توجه‌ای که در رعایت تنوع‌سازی در مسیر سرمایه گذاری به چشم می‌آید و اثر سوددهی‌های زودگذر و هیجانی را از یادمان می‌برد زمانی است که ریسک‌های سیستماتیک و غیرسیستماتیک بر روند سرمایه گذاری و بازدهی‌مان تاثیر می‌گذارند.
ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک
به طور کلی دو دسته ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک وجود دارند که بر روند سرمایه گذاری تاثیر می‌گذارند. ریسک‌های سیستماتیک از دسته ریسک‌هایی هستند که مربوط به مسائل کلی کشور می‌شوند؛ تورم، جنگ، تصمیمات سیاسی، تورم و انواع نرخ بهره از این دسته ریسک‌ها متنوع سازی دارایی هستند. فرد سرمایه گذار برای محافظت از سرمایه گذاری خود در مقابل نوع سیستماتیکِ ریسک به طور معمول نمی‌تواند کاری انجام دهد و این نوع از خطرات و نابسامانی‌ها به اصطلاح اجتناب ناپذیر هستند. اما در دسته دوم که ریسک‌های غیرسیستماتیک هستند می‌توان با توجه به متنوع‌سازی در سرمایه گذاری که انجام داده‌ایم توانایی مقاومت در برابر این نوع ریسک‌ها داشته باشیم. ریسک‌های غیر سیستماتیک ناشی از شرکت‌ها، صنایع و تصمیمات آنها می‌شوند.
متنوع سازی بهینه
حال این سوال پدید می‌آید که چطور متنوع‌سازی بهینه و کارآمدی انجام دهیم. تصور کنیم که می‌خواهیم سهامی از شرکتهایی را انتخاب کنیم که هر کدام در یک صنعت فعالیت دارند. به عنوان مثال سهام یک شرکت نفتی را که در حوزه نفت و گاز فعالیت دارد، انتخاب می‌کنیم. سپس سهام شرکتهایی از صنایعی مانند خودروسازی، بانکی و خدماتی و برق انتخاب می‌کنیم. تا به این‌جا سبدی متشکل از سهام شرکتهای مختلف در صنایع متنوع را انتخاب کردیم. درست است که تنوع را در سبد خود رعایت کرده‌ایم. اما گفتنی است که متنوع‌سازی در سرمایه گذاری خود را به صورت بهینه انجام نداده‌ایم. برای اینکه بتوانیم متنوع سازی بهینه‌ای داشته باشیم باید یک دایره طلایی از سهام موردنظرمان از شرکت‌ها در صنایع مختلف تشکیل دهیم و همبستگی آنها هم باید نزدیک به صفر باشد. به علاوه باید با کمک تحلیل فاندامنتال و تکنیکال به بررسی هر کدام از شرکتهای مدنظر در صنایع بپردازیم و سهام بهترین‌های آنها را برای تشکیل متنوع سازی دارایی سبد خود انتخاب کنیم. اما ممکن است زمان و دانش کافی برای انجام این دو نوع تحلیل و البته انجام رصد بازار را نداشته باشیم. با این حساب باید چه کاری انجام دهیم؟
بهترین متنوع سازی و ابزار نوین مالی
انجام تحلیل‌های فنی و تکنیکال و رصد و تحلیل بازار برای انتخاب بهترین سهام در هر کدام از صنایع فعال یک تخصص است؛ بنابراین بهتر است به جای وقت تلف کردن و مهمتر از آن، بدون از دست دادن سرمایه خود از ابزار نوین مالی استفاده کنیم که در بهینه‌ترین حالت ممکن از متنوع‌سازی بهره‌مند هستند. صندوق‌های سرمایه گذاری از دسته ابزار مالی نوین موفق هستند که با حضور کارشناسان و تحلیل‌گران حرفه‌ای اقدام به تشکیل سبد خود از سهام و اوراق قرضه و دیگر دارایی‌های منتخب می‌کنند. بی شک به دست آوردن دانش و فراهم کردن وقت کافی برای انجام متنوع‌سازی در سرمایه گذاری کاری زمان‌گیر و برای بسیاری از ما که هر کدام در تخصص خود فعال هستیم غیر ممکن است؛ بنابراین بهتر است کار را به کاردان بسپاریم و از ابزار نوین مالی کمک بگیریم.
آیا می دانید متنوع سازی در سرمایه گذاری به چه معناست؟
متنوع سازی سرمایه گذاری یک واژه پر زرق و برق متنوع سازی دارایی است و به معنی آن است که همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید. ایده اصلی این است که سرمایه گذاری های خود را بین کلاس‌های مختلف دارایی ها نظیر سهام و اوراق مشارکت و در بخش‌ها متنوع سازی دارایی و صنایع مختلف پخش کنید.
چنانچه شما در دارایی هایی مثل سهام، اوراق مشارکت و دارایی های فیزیکی سرمایه گذاری کنید، دارایی ها را نیز از بخش‌ها و صنایع مختلف انتخاب کنید، مثلاً علاوه بر سهام شرکتهای پتروشیمی، در خودروسازی و شرکتهای دارویی هم سرمایه گذاری کنید و علاوه بر بورس تهران در بورس سایر کشورها نیز سرمایه گذاری کنید، بهترین ترکیب متنوع سازی سرمایه گذاری را پیش‌گرفته‌اید و ریسک اینکه یک یا چند گزینه از دارایی ها به ضررهای بزرگی در پرتفوی شما منجر شوند، به حداقل می‌رسانید.
توجه داشته باشید که مفهوم پرتفوی به سبدی از سرمایه گذاری های انفرادی اشاره دارد که شما آن را به صورت کلی نگاه می‌کنید.
متنوع سازی در سرمایه گذاری همه ریسک را از بین نخواهد برد ولی در مدیریت پرتفوی به عنوان روشی برای مدیریت ریسک کل مورداستفاده قرار می‌گیرد.
چرا تشکیل سبد سرمایه گذاری مهم است؟
مدیریت ریسک برای موفقیت در سرمایه گذاری امری حیاتی است و تنوع متنوع سازی دارایی بخشی راهی برای کاهش ریسک کل پرتفوی با پخش کردن سرمایه گذاری ها بین کلاس‌های مختلف دارایی به حساب می‌آید. ایده اصلی این است که اگر سرمایه گذاری در دارایی الف عملکرد ضعیفی داشته باشد، سایر دارایی ها حداقل عملکردی برابر و بهتر نسبت به دارایی الف خواهند داشت.
بیشتر کتاب‌های مالی به شما می‌گویند که “متنوع سازی کنید، متنوع سازی کنید، متنوع سازی کنید”. ولی متنوع سازی بیش‌ازحد نیز می‌تواند به ایجاد یک پرتفوی بی‌خاصیت منجر شود که نه ضرر زیادی می‌کند و نه سود زیادی عایدتان خواهد کرد.
متنوع سازی را در همیشه در ذهن خود داشته باشید، علی‌الخصوص اگر افق سرمایه‌گذاری درازی را در نظر گرفته‌اید (بیش از ۱۰ سال). ایده‌های خود را در آغوش بکشید و آنها را برای آینده سرمایه گذاری نمایید. برای نمونه، اگر فکر می‌کنید که سرمایه گذاری در بورس بهترین پتانسیل درازمدت را ارائه می‌کند، تمرکز بیشتر بر سهام (مثلاً ۸۰ الی ۹۰% از دارایی ها) بلامانع است. در این تخصیص سهام، اگر فکر می‌کنید که سهام شرکت های خودروسازی یا نفتی در آینده حکمرانی خواهند کرد، دادن وزن بیشتری به آن بخش کاملاً قابل توجیه است. اگر افق سرمایه گذاری کوتاه‌تری دارید، متنوع سازی بیشتر ممکن است برای محدود کردن زیانها و دنبال کردن سودهایی باثبات بیشتر سودمند باشد.
با تنوع بخشیدن به سرمایه گذاری چه‌کار می‌توان کرد؟
نکته کلیدی متنوع سازی سرمایه گذاری این است که در دارایی های غیر مرتبط سرمایه گذاری کنید، یعنی سرمایه گذاری هایی که احتمال کمی برایشان وجود دارد که همزمان در یک‌جهت حرکت کنند. اولین گام برای ایجاد یک پرتفوی متنوع سازی شده از طریق تخصیص دارایی یا انتخاب کلاس‌های دارایی است که می‌خواهید در آن سرمایه گذاری کنید، مثل سهام در برابر اوراق مشارکت. کلاس‌های دارایی مختلف معمولاً همبستگی متوسط یا کمی با همدیگر دارند، بدین معنی که احتمال بسیار ضعیفی وجود دارد که تغییرات در یکی از کلاس‌های دارایی در کلاس دیگری نیز رخ دهد.
متنوع سازی متنوع سازی دارایی بیشتر بعدازآن می‌تواند با انتخاب اوراق بهادار کم و یا بی‌ارتباط در یک کلاس دارایی صورت بپذیرد. به طور مثال، سرمایه گذاری که مایل است دارایی های خود در بورس اوراق بهادار تهران را متنوع سازی کند، ممکن است ۴۰% سهم سرمایه گذاری در بورس را به صندوق ها و ۶۰% دیگر را به سهام اختصاص دهد. هنگام انتخاب سهام شرکت ها هم ۴۰% به شرکت های خودروسازی، ۴۰% به شرکت های پتروشیمی و ۲۰% در شرکت های غذایی و دارویی تخصیص می‌دهد. به این صورت ضمن سرمایه گذاری در کلاس‌های مختلف دارایی ها، در سهام شرکتهایی نیز سرمایه گذاری شده که همبستگی کمتری با یکدیگر دارند و به‌این‌ترتیب ریسک سرمایه گذاری کمتر میشود.
ما در درس بعدی بیشتر در مورد کلاس‌های مختلف دارایی ها با هم صحبت می‌کنیم.
(پایان درس یازدهم دوره آموزشی مفاهیم سرمایه گذاری)
اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش نظرات مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این مقاله در شبکه‌های اجتماعی متنوع سازی دارایی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید
متنوع سازی دارایی ها
هروقت صحبت از سرمایه گذاری می شود شاید یکی از اولین کلماتی که به آن اشاره می شود سبد سرمایه گذاری است. فرض کنید که شما می خواهید بخشی از منابع مالی که دراختیار دارید را سرمایه گذاری کنید. ممکن است بخشی از آن را صرف خرید یک آپارتمان کنید زیرا فکر می کنید که آینده خوبی در انتظار بخش مسکن است. اما چون نمی توانید از این تصمیم خود چندان هم مطمئن باشید بخشی را در بانک سپرده گذاری می کنید. از طرف دیگر فکر می کنید ممکن است ارزش پول شما تحت تاثیر تورم کاهش یابد، بنابراین تصمیم می گیرید مقداری هم طلا خریداری کنید. باید گفت شما تا همین جا هم موفق شده اید که یک سبد دارایی برای خود ترتیب دهید. فرقی نمی کند که میزان دارایی ها در این سبد ناچیز یا خیلی زیاد باشد. به مجموعه ای از دارایی های که برای سرمایه گذاری خود انتخاب کرده و منابع مالیتان را میان آن ها تقسیم کرده اید سبد سرمایه گذاری یا پرتفوی گفته می شود.
یک سبد سرمایه گذاری می تواند شامل طیف متنوعی از دارایی های واقعی مثل ملک و تجهیزات یا دارایی های مالی ازجمله سهام شرکت ها، اوراق مشارکت، پول نقد و یا ابزارهای سرمایه گذاری پیچیده تری مثل صندوق های مشترک سرمایه گذاری و یا صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله باشد.
متنوع سازی مهمترین هدفی است که از تشکیل سبد سرمایه گذاری دنبال می شود. متنوع سازی یعنی قراردادن دارایی ها درکنار هم به گونه ای که دستیابی به اهداف سرمایه گذاران با رعایت محدودیت های آن ها امکان پذیر نماید.
دیدگاه شما