صندوق پوشش ریسک

هج فاند

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

صندوق پوشش ریسک یا هج‌فاند نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه افراد را برای سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف جمع می‌کند. این صندوق‌ها برای مدیریت ریسک و سبد دارایی خود از تکنیک‌های پیچیده‌ای استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند در هر چیزی اعم از املاک و مستغلات گرفته تا ارزها و سایر دارایی‌های جایگزین سرمایه‌گذاری کنند. این یکی از تفاوت‌های صندوق‌های هج‌فاند با صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که بطور طبیعی فقط در سهام یا اوراق قرضه سرمایه‌گذاری می‌کنند.

هدف همه هج‌فاندها این است که صرف نظر از بالا یا پایین رفتن بازار، بازده سرمایه‌گذاری را به حداکثر برسانند و ریسک را کاهش دهند. محبوبیت این صندوق‌ها به دهه ۱۹۲۰ در ایالات متحده آمریکا بازمی‌گردد. اکنون هج‌فاندها چندین تریلیون دلار را مدیریت می‌کنند.

استراتژی سرمایه‌گذاری

هج‌فاندها بطور کلی ریسک‌پذیر هستند، به‌ویژه در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری. این امر به روش سرمایه‌گذاری آن‌ها بستگی دارد. بازدهی این صندوق‌ها به میزان زیادی بستگی به توانایی مدیر صندوق در پیش‌بینی تغییرات در بازار و واکنش مناسب به آن‌ها دارد.

هج‌فاندها بر روی چه چیزهایی سرمایه‌گذاری می‌کنند؟

زمین، املاک، ارزها، مشتقات و سایر دارایی‌های جایگزین و بطور خلاصه هر چیزی.

انواع هج‌فاندها

از آن‌جا که هج‌فاندها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی هستند، می‌توانند تا زمینی که در مورد سرمایه‌گذاری خود دارای استراتژی هستند، کم و بیش هر کاری را دوست دارند انجام دهند. استراتژی سرمایه‌گذاری معمولاً قبل از سرمایه‌گذاری در قالب یک دفترچه در اختیار سرمایه گذاران قرار می‌گیرد. هر چند این حد از دامنه فعالیت می‌تواند بسیار خطرناک باشد، اما انعطاف پذیری زیادی را برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری فراهم می‌کند.

استراتژی هج‌فاندها می‌تواند در دسته‌های زیر قرار بگیرد:

ماکرو: سرمایه‌گذاری در سهام، اوراق قرضه و ارز به امید کسب سود از تغییر متغیرهای کلان اقتصادی

ارزش خالص: سرمایه‌گذاری در سهام در سطح جهانی یا ملی

ارزش نسبی: از قیمت‌های سهام یا اسپرد کسب سود می‌کند

لازم به ذکر است که یک هج‌فاند ممکن است در چند دسته فعالیت نماید.

مزایای هج‌فاند

انتخاب گسترده‌ از بین استراتژی‌های سرمایه‌گذاری

پتانسیل بازدهی بالا در بازارهای سهام و اوراق قرضه در حال افزایش یا در حال سقوط

دسترسی به برخی از با استعدادترین مدیران سرمایه‌گذاری در جهان

خطرات و مضرات هج‌فاند

وابسته به تصمیمات سرمایه‌گذاری مدیر صندوق است.

استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متمرکز می‌تواند سرمایه را در معرض زیان‌های بالقوه زیادی قرار دهد.

بطور معمول سطح نقدینگی پایین‌تری نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک دارند، بدین معنا که ممکن است پول شما برای سال‌ها بلاک باشد.

مانند هر سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک دارای مزایا و معایبی است و در نهایت این به شما بستگی دارد که تعیین کنید آیا با اهداف مالی شما همسو است یا خیر. در صورت شک و تردید، حتما از یک مشاور مالی کمک بگیرید.

هج فاند یا صندوق پوشش ریسک چیست و چه کاربردی دارد؟

هر شخصی که در بازار فعالیت می کند، مخصوصا بازار ارز دیجیتال، به طور قطع به هدف کسب سود این کار را انجام می دهد. در مقالات قبلی سعی بر آن شده که به شمای مخاطب بگوییم امر ترید یک کار تخصصی می باشد.

از آنجایی که همه کاربران حوزه ارز دیجیتال زمان یادگیری و به کارگیری مبانی علمی را ندارند، با توجه به گسترش روز افزون این مارکت جذاب، نهادی پیشنهاد می شود تحت عنوان صندوق پوشش ریسک. اینکه ماهیت این نهاد چیست و چه می کند و اینکه آیا از تفاوت قیمت ها می توان به سود رسید ( آربیتراژ )، دستور کار این مقاله توکن باز می باشد. پس با ما همراه باشید.

مفاهیم کلی:

• صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund چیست؟
• انواع صندوق پوشش ریسک بر اساس استراتژی معاملاتی
• راهبردهای مورد بهره وری هج فاند
• سرمایه گذاری در اوراق بهاداری با ارزش کمتر از خود
• مزایا و معایب هج فاند

صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund چیست؟

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) نوعی شرکت برای سرمایه‌گذاری محسوب می شود. هدف این نوع شرکت آن است که دارایی و نقدینگی مشتریان را در سبک‌های (Alternative Investment) سپرده گذاری ‌کند تا به عملکرد مطلوب‌تری از میانگین بازار دسترسی داشته باشد و هم این که خطرات صعود و نزول ناگهانی مارکت را پوشش دهد.
این صندوق ها اغلب از ساختارهای مالی و قانونی مشابه بهره جویی می کنند،. برای درک بهتر این مبحث در ادامه به توضیحات مبسوطی خواهیم پرداخت.

هج فاند

انواع صندوق پوشش ریسک بر اساس استراتژی معاملاتی

می توان این صندوق ها و پایه های عملکردشان را به چهار نوع تقسیم نمود که عبارت اند از:

• رویداد محور (event-driven)
• ارزش نسبی (relative value)
• کلان (macro)
• پوشش ریسک سهام (equity hedge)

1- استراتژی های رویداد محور:

همانطور که از اسم این گونه از هج فاند معلوم می باشد، این صندوق به دنبال به دست آوردن سود از رخدادها، در کوتاه مدت است. این رخدادها ممکن است، تملکی جدید یا از نو شدن ساختار کلی در یک شرکت باشد، که اثر آن تاثیر شرکت مذکور بر روی سایر شرکت ها می باشد. به اختصار چند مورد از آن را شرح می دهیم:

آربیتراژ ادغام:

این استراتژی زمانی رخ می دهد که یک شرکت اعلام می دارد که قصد تملک (خریدار) یا ادغام با شرکت دیگر را دارد. سهام شرکت مورد تملک خریداری و شرکت نوپا عضوی از آن می شود و همچینی در ادغام سهم شرکت سرمایه گذار را می فروشد تا بخشی از شرکت جدید شود یا به عبارت دیگر متحدی را با خود همراه می کند. در این حالت مدیر هج فاند انتظار دارد، شرکت سرمایه گذار، برای خرید شرکت متحد جدید، بهای زیادی را بپردازد، این در حالیست که بخش عمده این بها از طریق قبول بدهی های شرکت جدید تامین شود.

تجدید ساختار:

در این استراتژی هدف و مقصود بر روی شرکت های ورشکسته یا در حال ورشکستگی می‌باشد. هج فاندها سعی دارند تا از راه های مختلف با بهره جویی از سهم این گونه شرکت ها کسب سود و بهره نمایند. در این امر امکان دارد که هج فاند در یک عملکرد نه چندان ساده، اوراق بدهی با اولویت بالاتر را بخرد و اوراق بدهی سوخته را بفروشد. به بیان دیگر امکان دارد، سهم ممتاز شرکت را خریده و سهم عادی را بفروشد.

سهامدار مخالف:

این گونه استراتژی توسط هج فاند زمانی پیش می آید که با خریدن درصد بالایی از سهم یک شرکت بخواهد بر روی خط مشی آن شرکت اثر گذاری کند.

موقعیت های خاص:

لازم است بدانیم این سبک هم، تمرکز بر سهم شرکت هایی دارد که درگیر تجدید ساختار، آن هم به غیر از ادغام تملک یا ورشکستگی هستند.

هج فاند

2- استراتژی های ارزش تناسبی:

این نوع عملکرد، در پوشش ریسک به دنبال سودآوری به وسیله قیمت گذاری نامعقول بازار، در مورد چند اوراق مرتبط است. ضمن آنکه هدف این است که با سپری شدن مدت زمانی ترجیحاً کوتاه، قیمت‌های نامعقول، معقول گردند. برای مثال:

• تبدیل آربیتراژ اوراق با ثبات درآمد: این روش در راستای کسب سود از قیمت‌گذاری نامعقول اوراق قرضه، قابل تبدیل به سهام است.
• اوراق با ثبات درآمد با پشتیبانی دارایی: مقصود این استراتژی‌ها بر ارزش نسبی بین انواع اوراق با درآمد ثابت با پشتوانه دارایی (ABS) و اوراق رهنی (MBS) می باشد.
• اوراق ثبات درآمد معمول: این استراتژی با بهره جویی از اوراق بدهی دو شرکت مجزا، یکی اوراق شرکتی و دیگری اوراق دولتی می‌باشد.

3- استراتژی های کلان:

هج فاندهایی از این نوع عملکرد بهره‌وری می کنند تا با نگرش کل به جزء بتوانند سعی در شناسایی سیر بازارهای مالی جهان کنند. در حالت کلی این صندوق ها، معاملات خود را در بازارهای سهام، اوراق بدهی، ارز و کالا انجام می دهند. هج فاندهای کلان با بهره جویی از پارامترهای کلان اقتصادی، سیر کلی بازار را بررسی می کنند و جهت کسب سود، وارد موقعیت های داد و ستد می شوند.

4- استراتژی های پوشش ریسک سهام:

لازم است بدانیم که اولین نوع هج فاندهای بازار به حساب می آیند. این صندوق ها با دقت بر بازارهای سهام، به موقعیت‌های ترید سهام و مشتقه دست پیدا می کنند. چند نمونه از آن را بررسی می کنیم:

• رشد بنیادی: در این نوع رشد، سهامی که از نظر بنیادی قوی هستند، شناسایی شده و به منظور دست یابی به رشد زیاد قیمت، خریداری می شوند.
• ارزش بنیادی: صندوق در این عملکرد، سهامی را شناسایی می کند که ارزش ذاتی و درونی آن، بیشتر از قیمت فعلی می باشد.
• بخش مشخص: در این عملکرد هج فاند اقدام به فعالیت تخصصی در یک صنعت می نماید.

هج فاند

راهبردهای مورد بهره وری هج فاند

همان طور که اذعان داشتیم، مهمترین وجه تمایز هج فاندها آن است که ابزارهای مالی متفاوتی محسوب می شوند که این صندوق ها در ادغام سرمایه‌های خود گنجانده اند. این گونه از صندوق‌ها در اندوخته‌های مالی و ابزارهایی سرمایه‌گذاری به انجام می رسانند که صندوق‌ها و سرمایه‌گذاری‌های دیگر، آن‌ها را لحاظ نمی کنند. در ادامه ی این بحث به مواردی از این ابزارها و راهبردهای سرمایه ‎گذاری در رمز ارزهای این صندوق ها اشاره خواهیم کرد:

بهره جویی از فروش استقراضی:

باید دانست فروش استقراضی به معنای این است که شخصی سهامی را که در زمره ی مالکیت شخص دیگری است را از او طلب و قرض نماید و با این دید که با کاهش قیمت سهم، آن را در بازار بفروشد و پس از گذشت زمان مورد نظر، آن را خریداری نموده و به مالک سهم برگرداند. در صورت افت قیمت، ‌ما به التفاوت قیمت داد و ستد سهم، سود شخص خواهد بود. صندوق‌های پوشش ریسک از این ابزار در شرایط رکود بازار بهره جسته و سهامی را که در زمره ی مالکیت صندوق نیست، به رهن و اجاره خود در آورده و در بازار فروخته و از افت قیمت سهم،‌ سود می‌برند.

سرمایه گذاری در ابزارهای مالی معاملات مشتقه:

باید بدانیم ابزارهای مالی مشتقه همانند قراردادهای اختیار ترید و آینده،‌ ابزارهای مالی محسوب می شوند که ارزش آن‌ها برمبنای سایر اوراق بهادار همانند سهام شرکت‌ها، معین و مشخص می گردد. اما صندوق‌های پوشش ریسک یا هج فاند با سرمایه گذاری در این ابزارها، طیف گسترده‌ای از اندوخته ها را لحاظ کرده و از فرصت‌های سودآوری آن‌ها بهره وری می‌کنند.

بهره جویی از آربیتراژ:

آربیتراژ در بازارهای مالی، اصطلاحاً به معنی فرصت‌های کسب سود از ما بین دو قیمت می باشد. مدیران Hedge Fund، با بهره جویی از تخصص، همواره در حال پیداکردن بازارهای مالی گوناگون و دستیابی به فرصت‌های قیمت گذاری می‌باشند که تشخیص آن برای دیگران دشوارتر است. شناسایی و تشخیص درست و به‌موقع سرمایه‌گذاری در این فرصت‌ها، سودهای هنگفتی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند.

سرمایه گذاری در اوراق بهاداری با ارزش کمتر از خود

باید بر این امر واقف آییم که بسیاری از سهام ها در بازارهای مالی، از میزان ارزش واقعی و ذاتی خود کمتر قیمت‌گذاری می شوند و همین امر موجب آن می‌شود که مورد توجه عموم قرار نگیرند. صندوق‌های پوشش ریسک یا هج فاند با تشخیص این گونه از سهام، ضمن اخذ سود سرمایه گذاری خود،‌ موجب رشد و بالا رفتن قیمت این اوراق نیز می‌شوند.

سرمایه گذاری در بازارهای جدید و نوپا:

با توجه به ماهیت و ذات هج فاندها، سرمایه گذاری بر روی سهام یا سایر ابزارهای نوظهور و نوین در بازار که رشد نوسانی فراوانی را تجربه می کنند و مستعد تورم هستند،‌ امکان‌پذیر می باشد.

سرمایه‌گذاری در بازارهای موازی:

باید دانست یکی دیگر از خصیصه‌های برجسته این صندوق‌ها، سرمایه‌گذاری بی حد و حدود در بازارهای خارج از بازار سرمایه (موازی) همچون املاک و مستغلات، طلا و کسب‌وکارهایی که به نسبت پر خطر می باشند، است.

ساختار اهرمی:

صندوق‌های پوشش ریسک، یک خصیصه ی مختص به خود دارند و آن، امکان بهره‌مندی از اهرم‌های 10 برابری است. به طور مثال با جذب 10 دلار سرمایه اولیه، بانک به آنان 90 دلار وام خواهد داد. در نتیجه می توانند 100 دلار سرمایه‌گذاری کنند. لازم است بدانیم که بدین معنا می باشد که با از بین رفتن 10 دلار سرمایه، در واقع صندوق 100 دلار متضرر خواهد شد.

هج فاند

مزایا و معایب

هج فاند نیز دارای مزایا و معایبی است که در ذیل به طور مختصر به شرح آنها می‌پردازیم.

صندوق پوشش ریسک چیست؟ چگونه می‌توانیم ریسک خود را پوشش دهیم.

همه افرادی که در بازارهای مالی مشغول به معامله هستند به دنبال مکان‌هایی برای سرمایه گذاری می‌باشند که در عین اینکه کمترین ریسک را داشته باشد، بیشترین بازدهی را برای آن‌ها به ارمغان بیاورد. صندوق پوشش ریسک نیز به همین منظور ایجاد شدند که ضمن افزایش بازدهی و سود، ریسک را به کمترین مقدار یا حذف کامل آن برسانند.

در این مطلب توضیح مختصری در رابطه با صندوق پوشش ریسک یا Hedge Funds برای شما آورده‌ایم.

مروری خلاصه بر شرح فعالیت صندوق

از زمان شروع فعالیت صندوق پوشش ریسک در بازارهای جهانی مالی، حدود ۷۰ سال می‌گذرد. در زمانی که این صندوق‌های پوشش ریسک شروع به کار کردند به دنبال این بودند که بازارهای نزولی مختلف را شناسایی و ریسک سرمایه گذاری در آن‌ها را پوشش دهند. خیلی زود محبوبیت صندوق‌های پوشش ریسک افزایش پیدا کرد و سرمایه بسیار زیادی جذب این صندوق‌ها شد.

اما در حال حاضر صندوق‌های پوشش ریسک به دنبال این هستند که سرمایه گذارانی را جذب کنند که دارایی بسیار زیادی دارد. گردانندگان این صندوق‌ها با کمک سرمایه‌ای که از افراد مختلف جذب کرده اند، در جاهای دیگر سرمایه گذاری می‌کنند و به سرمایه گذاران صندوق پوشش ریسک سود پرداخت می‌کنند. درآمد صندوق‌های پوشش ریسک از دریافت کمیسیون از سرمایه گذاران است. کسانی که در صندوق‌های پوشش ریسک کار می‌کنند و سرمایه جذب شده را در مکان‌های دیگر سرمایه گذاری می‌کنند دارای توانایی و هوش مالی بسیار بالایی هستند که می‌توانند به خوبی بازار مالی را تجزیه و تحلیل کرده و بهترین مکان برای سرمایه گذاری را انتخاب کنند.

تمام تلاش صندوق‌های پوشش ریسک این است که بازار مالی چه صعودی باشد چه نزولی، بتوانند بازدهی بالایی را برای سرمایه گذاران خود فراهم کرده و باعث سوددهی سرمایه‌شان شوند. صندوق‌های پوشش ریسک به صندوق‌ حفظ ارزش نیز شهرت دارند که در واقع با سرمایه گذاری در مکان درست، ارزش سرمایه جذب شده را حفظ می کنند.

روش کار صندوق‌های پوشش ریسک

یکی از دلایلی که باعث محبوبیت بالای صندوق‌های پوشش ریسک به نسبت دیگر صندوق‌های سرمایه گذاری شده است این است که، صندوق‌های پوشش ریسک بر خلاف صندوق‌های سرمایه گذاری که فقط یک نوع پلن و سبد سرمایه گذاری دارند، چندین پلن و سبد دارایی دارند. در واقع مدیران صندوق‌های پوشش ریسک به واسطه آزادی عمل بیشتر و انتخاب‌های گسترده‌ای که برای سرمایه گذاری در پیش روی خود دارند، می‌توانند با سرمایه گذاری در بازارهای مختلف بیشترین سود را برای سرمایه گذاران خود فراهم کنند.

کار صندوقهای پوشش ریسک به این صورت است که آن‌ها از راهبردهای مختلفی برای سرمایه گذاری استفاده می‌کنند که در ادامه به بررسی هرکدام می‌پردازد.

راهبردهای سرمایه گذاری صندوق پوشش ریسک

استفاده از آربیتراژ

آربیتراژ یک کلمه فرانسوی است و در بازارهای مالی به اختلاف قیمتی که یک محصول یا سهام در بازارهای مختلف دارد، آربیتراژ می‌گویند.

اولین راهبردی که صندوق‌های پوشش ریسک استفاده می‌کنند، توجه به آربیتراژهای مختلف است. این صندوق‌ها از اختلاف قیمتی که وجود دارد بیشترین استفاده را می‌کنند و سود بسیار زیادی را برای سرمایه گذاران خود فراهم می‌کند.

فروش قرضی

زمانیکه صندوق‌های پوشش ریسک با تجزیه و تحلیلی که انجام می‌دهند، سهامی را پیدا می‌کنند که طبق پیش بینی آن‌ها در چند ماه آینده فروش بسیار بالایی داشته و سود زیادی خواهد داشت را از مالک در ازای مبلغی قرض می‌کنند. در واقع این صندوق‌ها در حال فروش سهامی هستند که مالکیت آن بر عهده‌شان نیست.

زمانی که این سهام قرضی سود کافی را برای آن‌ها فراهم کرد، هزینه قرض این سهام به مالک آن از روی سود به دست آمده پرداخت شده و از طرفی بازدهی و سود بالایی را برای سرمایه گذاران خود نیز فراهم می‌کنند.

بازارهای تازه کار

مورد دیگر صندوق‌های پوشش ریسک برای سرمایه گذاری و بازدهی بالا این است که به دنبال یافتن بازارهای مالی نوظهوری هستند که پیش بینی می‌کنند در آینده نه چندان دور به دلیل افزایش محبوبیت و تمایل به سرمایه گذاری در آن ارزش بسیار بالای خواهند داشت.

پس از پیدا کردن بازارهای مالی نوظهور در مورد نظر خود، بخش اعظمی از سهام آن را خریداری کرده و در زمانی که ارزش سهام آن افزایش پیدا کند با فروش سهام خود از اختلاف قیمتی که که به وجود آمده است بیشترین سود و بازدهی را دریافت می‌کنند.

استفاده از اختلاف قیمت

این راهبرد شباهت بسیار زیادی به راهبرد استفاده از آربیتراژ دارد اما در این راهبرد صندوق‌های پوشش ریسک سعی می‌کنند سهامی را پیدا کنند که ارزش فعلی آن در بازار با ارزش واقعی که دارد اختلاف داشته باشد.

سرمایه گذاری در بازارهای دیگر

ویژگی‌های صندوق‌های پوشش ریسک این است که فقط سرمایه جذب شده سرمایه گذاران خود را در بازارهای مالی سرمایه گذاری نمی‌کند بلکه از این سرمایه جهت سرمایه گذاری در بازارهای دیگر مانند املاک، طلا و… استفاده می‌کنند.

سرمایه گذاری در اوراق بهادار و سهام با محبوبیت کم

در این راهبرد صندوق‌های پوشش ریسک به دنبال یافتن سهام یا اوراق بهاداری هستند که چون از ارزش واقعی خود در بازار مالی، کمتر قیمت ‌گذاری شده است در نتیجه بین خریداران سهام محبوب نمی‌باشد.

صندوق‌های پوشش ریسک با خرید این اوراق بهادار یا سهام در عین دریافت کمیسیون خود جهت سرمایه گذاری باعث تعیین قیمت افزایش ارزش این اوراق و سهام می‌شوند.

تفاوت این صندوق با صندوق سرمایه گذاری مشترک

بازارهای مالی صندوق‌های سرمایه گذاری مختلفی وجود دارد که یکی از آن‌ها صندوق سرمایه گذاری مشترک است. در این قسمت می‌خواهیم تفاوت صندوق پوشش ریسک و صندوق سرمایه گذاری مشترک را بیان صندوق پوشش ریسک کنیم:

قبل از مطالعه‌ی تفاوت این دو صندوق پیشنهاد می‌کنیم تا با مطالعه‌ی مقاله‌ی مربوط به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به طور کامل با این صندوق‌ها و عملکرد آنان در سال‌های گذشته آشنا شوید.

عدم وجود محدودیت سرمایه گذاری

اولین تفاوت عمده میان صندوق سرمایه گذاری مشترک و صندوق پوشش ریسک این است که، در صندوق سرمایه گذاری مشترک محل سرمایه گذاری محدود به بازارهای مالی مانند خرید سهام و اوراق قرضه می‌باشد. اما در مقابل، صندوق‌های پوشش ریسک آزادی عمل بیشتری داشته و می‌توانند با راهبردهای زیادی از سرمایه جذب شده استفاده کرده و حتی از این سرمایه جهت سرمایه گذاری در بازارهای دیگر مانند طلا و املاک نیز استفاده کنند.

نظارت بر عملکرد

به صندوق پوشش ریسک طور معمول سازمان‌هایی که مسئول نظارت بر صندوق‌های سرمایه گذاری هستند، هیچگونه نظارتی بر صندوق‌های پوشش ریسک ندارند. اما در مقابل تمام فعالیت‌های صندوق سرمایه گذاری مشترک زیر نظر سازمان‌های نظارتی می‌باشد.

سرمایه گذاران

در صندوق‌های پوشش ریسک همه افراد نمی‌توانند سرمایه گذاری کنند بلکه سرمایه گذارانی که به سراغ این صندوق‌ها می‌روند از دارایی خالص بسیار بالایی برخوردار هستند و از طرفی می‌توان گفت سرمایه گذاران خاصی امکان سرمایه گذاری در صندوق پوشش ریسک را دارند.

اما در مقابل در صندوق سرمایه گذاری مشترک همه افراد می‌توانند سرمایه گذاری کنند و مبلغ سرمایه گذاری نیز هر مقدار می‌تواند باشد.

کارمزد این صندوق‌ها چه قدر است؟

شاید این سوال برایتان پیش آمده باشد که صندوق‌های پوشش ریسک برای سرمایه گذاری چه میزان کمیسیون و کارمزد دریافت می‌کنند؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم به کارمزد صندوق‌های پوشش ریسک به اصطلاح «دو و بیست» گفته می‌شود.

منظور از این صطلاح این است که صندوق‌های پوشش ریسک فارغ از اینکه سرمایه گذاری که انجام داده‌اند باعث سود یا ضرر شده است، دو درصد کارمزد دریافت می‌کنند. یعنی به طور مثال اگر یک صندوق پوشش ریسک در سال دو میلیارد دلار را جذب کند، بدون هیچ گونه زحمتی، ۴۰ میلیون دلار کسب درآمد می‌کند. این دو درصد کارمزد به عنوان مدیریت مالی سرمایه دریافت می‌شود.

از طرفی دیگر از هر سودی که سرمایه جذب شده در بازارهای مختلف کسب کند نیز ۲۰ درصد کارمزد دریافت می‌کنند.

جمع بندی

صندوق‌هایی به عنوان صندوق پوشش ریسک در بازار‌های مالی مختلف وجود دارد که سرمایه گذاران خاصی که دارایی خالص بالایی دارند می‌توانند سرمایه خود را به این افراد بسپرند و مدیران این صندوق‌ها در ازای دریافت کمیسیون و کارمزد از آنها، سرمایه‌شان را در بازار‌های مختلف قرار داده و باعث بازدهی و سود سرمایه گذاران خود شوند.

اگر این مطلب برای شما مفید بوده است می‌توانید سری هم به وب‌سایت آکادمی دانایان بزنید و علاوه بر مطالب آموزشی، از محتوا‌های تحلیلی آن، استفاده کنید.

صندوق‌ پوشش ریسک الگوریتمی چیست؟

صندوق های پوشش ریسک از دهه ۱۹۵۰ در بازارهای مالی جهانی شروع به فعالیت کردند. در آغاز فعالیت این صندوق ها، ‌هدف آن‌ها پوشش ریسک سرمایه گذاری در بازارهای نزولی بود. اما با گذشت زمان و با توجه به نوع خاص فعالیت این صندوق ها، در مدت کوتاهی توانستد سرمایه های بسیار بالایی را جذب کنند. بدین‌گونه، امروزه حضور صندوق های پوشش ریسک در دنیا بسیار چشمگیر است.

صندوق های پوشش ریسک نهادهای مالی از جمله شرکت‌های سرمایه گذاری یا مدیریت سرمایه هستند که سرمایه گذاران خاصی با سرمایه‌های بسیار بالا را جذب می‌کنند. مدیریت این صندوق ها، سرمایه‌های جمع آوری شده را در ابزارهای گوناگونی سرمایه گذاری می‌کنند و در ازای سود کسب شده، حق مدیریت و پاداش دریافت می‌کنند. مدیران صندوق های پوشش ریسک بسیار حرفه‌ای هستند و از تکنیک‌های صندوق پوشش ریسک ریاضی، استراتژی‌های معاملاتی پیشرفته، روش‌های پیچیده و سفته‌بازی جهت تحلیل و سرمایه گذاری استفاده می‌کنند.

با توجه به این که این صندوق ها، ابزارها و دارایی های مالی پرریسک و متنوعی را مد نظر قرار می‌دهند، بازدهی کسب شده در این صندوق ها نیز نسبت به سایر اوراق بهادار و صندوق ها بسیار بیشتر است. شاید بتوان گفت که اولین هدف این صندوق ها، تلاش برای کاهش ریسک است اما هدف اصلی همه صندوق های پوشش ریسک، کسب بیشترین سود برای سرمایه گذاران هم در شرایط رونق و رشد بازار و هم در شرایط رکود است.

تفاوت صندوق پوشش ریسک با صندوق‌های دیگر

به طور معمول صندوق‌های پوشش ریسک برخلاف صندوق‌های دیگر توسط نهادها تضمین نمی‌شوند.

سرمایه گذاران صندوق پوشش ریسک باید اعتبارات خاصی را داشته باشند. (مثل ‌مقدار معینی از نقدینگی سیال)

بسیاری از صندق‌های معمول از استراتژی خرید یک طرفه استفاده می‌کنند و معاملات فروش در آنها جایی ندارد.( البته در بازار ایران این مساله موضوعیت ندارد.)

ساختار درآمدی صندوق‌های پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک هم هزینه‌های مدیریتی هم هزینه‌های بهره‌وری صندوق را از کاربر دریافت می‌کند. کارمزد مدیریتی ۱ الی ۲ درصد از سرمایه تحت مدیریت و کارمزد بهره‌وری نزدیک به ۲۰ درصد از سود ساخته شده می‌باشد. مشخصه اصلی صندوق‌های پوشش ریسک همان کارمزد بهره‌وری آن‌ها است و همین مساله برای مدیران صندوق یک عامل انگیزشی برای ساختن سود بیشتر است. این در حالی است که صندوق‌های سرمایه‌گذاری تنها کارمزد مدیریتی را از سرمایه گذار دریافت می‌کنند.

صندوق پوشش ریسک کمی چیست؟

صندوق پوشش ریسک کمی صندوق‌هایی هستند که برای پیاده سازی تصمیم‌های معاملاتی وابسته به الگوریتم‌ها و استراتژی‌های سیستمی می‌باشند. صندوق‌های کمی می‌توانند بر روی انواع گوناگون سبدها (‌سهام، مشتقات، درآمد ثابت، فارکس و کومودیتی‌ها) اقدام به سرمایه گذاری کنند آن‌هم با استفاده از تصمیم‌های کامپیوتر نه دخالت مستقیم. به عبارت دیگر سیستم‌های معاملاتی الگوریتم محور، قوانین معامله اتوماتیک را به جای معامله‌گران سنتی به کار می‌گیرد. البته هر دو رویکرد می‌توانند با هم ادغام شوند ولی تقریبا تمامی صندوق‌های پوشش ریسک در درجه اول، یا الگوریتمی عمل می‌کنند یا غیر الگوریتمی.

در ادامه بحث از صندوق غیر الگوریتمی با نام صندوق پوشش ریسک بنیادی یاد می‌کنیم. در حقیقت منظور ما از این نام‌گذاری این است که سبک سرمایه گذاری این صندوق‌ها بر اساس مشاهدات بنیادی‌ای است که تلاش می‌کنند پیشبینی کنند که اوراق بهادار بالای ارزش واقعی خود معامله می‌شود یا زیر قیمت ارزش واقعی.

لازم به ذکر است که هم صندوق‌های بنیادی هم صندوق‌های کمی از اطلاعات بنیادی استفاده می‌کنند، اطلاعاتی از قبیل داده‌های اقتصادی، داده‌های حسابداری و مالی و اطلاعاتی دیگر از قبیل داده‌های آماری، داده‌های دولتی و داده‌های عرضه و تقاضا در صنعت. اما تفاوت اصلی آنالیز کمی به نوع استفاده از این داده‌ها برمی‌گردد. آنالیزهای کمی بالغ ده یا حتی صد نوع از داده را به کار می‌گیرد تا یک خروجی بگیرد (قاعده‌ای برای خرید و یا فروش یک سبد دارایی)‌؛ این داده‌ها سپس برای شناخت موقعیت‌های معاملاتی استفاده می‌شوند. این اطلاعات از سر‌ی‌های زمانی(‌مثلا داده‌ی ده ساله بازده بر اساس زمان یا رشد اقتصادی) یا داده‌های مقطعی(مثلا نرخ P/E یک شرکت یا صنعت)‌ استخراج می‌شوند.

همچنین صندوق های کمی به ندرت از آنالیز‌های کلان، مثل سیاست‌های پولی و تاثیری که بر بازار دارد، استفاده می‌کند. برای آنالیز کمی داده‌ها باید بصورت دقیق قابل اندازه گیری باشند بنابراین داده های کیفی به طور مستقیم در آنالیز کمی جایی ندارد.

مدل‌های معاملات الگوریتمی

صندوق‌های کمی مدل‌های ریاضیاتی پیچیده‌ای را برای پیشبینی فرصت‌هیا معاملاتی توسعه می دهند، معمولا به این فرم که در کدام سبد دارایی بازده خوبی پیشبینی می‌شود و باید معامله خرید در آن انجام شود و در کدام سبد دارایی بازده منفی پیشبینی می‌شود و باید در آن معامله فروش انجام شود. همانطور که قدرت محاسباتی کامپیوترها در دهه های گذشته افزایش چشم‌گیری داشته تکنیک‌های مدل سازی‌های پیشرفته‌تر هم برای مدل‌های صندوق پوشش ریسک مالی ایجاد شده است، مثل بهینه‌سازی، مدل‌های پیش‌گو، شبکه‌های عصبی و شکل‌های دیگری از الگوریتم‌های یادگیری ماشین(یادگیری ماشینی از داده‌های پیشین برای پیش بینی اتفاقات آینده).

مدل‌سازی مبتنی بر عوامل (Factor-Based Modeling) ‌یکی از راهبرد کلاسیک مدل‌سازی صندوق‌های کمی است. در این مدل عوامل پیش‌بینی کننده( متغیرهای مستقل) مثل P/E یا نرخ تورم یا نرخ بیکاری برای پیشبینی متغیرهای دیگر موردنظر(‌متغیرهای مستقل) مثل تغییر قیمت سهام استفاده می‌شوند. مدل‌های عاملی می‌توانند هم از عوامل از قبل اندازه‌گیری شده مثل شاخص‌ها استفاده کنند هم میتوانند از متغیرهایی استفاده کنند که توصیف صریحی ندارند و پس از محاسبات ریاضی به دست می‌آیند مثل Principal Component Analysis (PCA).

به طور کلی یک مدل تلاش می‌کند مقدار بازده R را بر پایه F یا همان فاکتورها طیق فرمول زیر پیش‌بینی کند:

Rit = α + βiλ + βiFt + σiεit

که در آن Rit که نماگر سود انباشه سبد I در زمان t می‌باشد و F، فاکتور استفاده شده با میانگین صفر و انحراف معیار σ^2F می‌باشد.

واضح است که یک مدل می‌تواند چند فاکتور برای پیش بینی سود داشته باشد.

فاکتورهای یک مدل می توانند چیزهای مختلفی مثل جریان نقدینگی، نسبت فروش به قیمت، P/E و یا هر نماگر بنیادی یا تکنیکی دیگری باشند. برای صندوق‌های درآمد ثابت فاکتورها بیشتر وابسته به نماگرهای کلان اقتصادی هستند.

مدل ها می‌توانند بر اساس معیارهایی خاص به زیرگروه‌هایی تقسیم شوند یا می‌توانند فاکتورهایی حاصل از رابطه بین چند فاکتور مختلف (F1*F2) داشته باشند. یا حتی متغیرهایی ساختگی(‌ مثلا D1 می‌تواند متغیری ساختگی باشد در صورتی که حجم یک شرکت بزرگتر از مقدار خاصی باشد.) همچنین نیازی به خطی بودن فاکتورها نداریم. متغیرها با درجات بالاتر هم می‌توانند کنار متغیرهای خطی مورد استفاده قرار گیرند.

به یاد داشته باشید که فاکتورهای مدلسازی هم در پیشبینی‌های سود و هم در اهداف مدل‌سازی ریسک مورد استفاده قرار می‌گیرند.

همچنین این نکته باید مورد توجه باشد که مدلسازی پیش بینی سود یک سبد دارایی توسط راهبردهای الگوریتمی هم مانند دیگر راهبردها شامل ریسک‌ می‌باشد. به طور مثال در به کاربردن داده‌های تاریخی برای اندازه گیری رابطه بین فاکتورها و سود ممکن است این رابطه در ادامه برقرار نشود. این مساله همچنین در رابطه‌های غیر خطی هم برقرار است. همچنین موضاعات دیگری مثل نقص در داده‌های گذشته هم می‌تواند پیشبینی را تحت تاثیر قرار دهد. برای همین راهبردهای کلاسیکی مثل راهبرد مبتنی بر فاکتور در وفق پذیری با شرایط جدید بازارها اندکی ناکارا به نظر می‌رسد. همانطور که سال ۲۰۰۸ در بسیاری از صندوق‌های پوشش ریسک شاهد این اتفاق بودیم اتفاقی که باعث شد صندوق‌ها معاملات باز خود را کاهش دهند و میزان ضرر ان‌ها به تبع این اتفاق زیاد شد و این اتفاق در آینده هم برای آن‌ها مشکل ساز شد.

صندوق پوشش ریسک(Hedge fund)چیست؟

صندوق های پوشش ریسک بعنوان گزینه ای جایگزین برای سرمایه گذاری مستقیم در یک نوع دارایی مالی مانند سهام محسوب می شوند که با بکارگیری استراتژی ها و گزینه های متنوع سرمایه گذاری در راستای حداکثرسازی سود سرمایه گذاران خود تلاش میکنند،لذا با این تعریف اولیه میتوان پی برد که صندوق های پوشش ریسک عملا روش منحصر بفردی برای سرمایه گذاری نمی باشند بلکه ساختار و تشکیلاتی هستند که ترکیب های مختلفی از روش های سرمایه گذاری مانندسهام، ابزارهای مشتقه و… را در بازار های داخلی و بین المللی به کار میگیرند تا بتوانند حداکثر سود را برای سرمایه گذاران خود محقق سازند.

ماهیت صندوق های پوشش ریسک بر خلاف نامگذاری آن ها، قرین و همراه با حداکثر ریسک است و عملا در این نوع از صندوق های سرمایه گذاری ریسک بالایی از طریق بکارگیری ابزارهای مختلف سرمایه گذاری پذیرفته میشود تا بتواند حداکثر بازده را ایجاد کند،لذا نام گذاری این صندوق ها ریشه ای تاریخی دارد که در ادامه نوشتار به آن خواهیم پرداخت.این صندوق های در ایالات متحده آمریکا صرفاً برای قشر خاصی از سرمایه گذاران که در سطح بالایی از اعتبار قراردارند قابل دسترسی است چراکه این صندوق ها کمترین وابستگی را به قوانین و مقررات نظارتی کمیسیون بورس اوراق بهادارآمریکا(SEC)دارند پس یکی از تفاوت های عمده صندوق های پوشش ریسک با انواع دیگر صندوق ها،حدأقل وابستگی این صندوق ها به قوانین نظارتی است.در این نوشتار قصد داریم به تعریف دقیق،ابعاد،کارکردهای این نوع از صندوق ها بپردازیم.

چرا به این صندوق ها،صندوق های پوشش ریسک گفته می شود؟

شرکت آلفرد وینسلو جونز اولین صندوق پوشش ریسک را پایه گذاری نمود.او با جمع آوری مبلغ ۱۰۰۰۰۰ دلار سعی کرد با اتخاذ موقعیت short-selling،ریسک سهام های بلند مدت خود را به حدأقل برساند،لکن نام گذاری این صندوق ها از جهت پوشش ریسک سبد سهام بوده است لکن بعدها ابزار متنوع بسیاری برای استفاده در این صندوق ها بکارگرفته شده که از ریسک بالایی برخوردار هستند مانند قراردادهای آتی،اهرم های مالی بلند مدت و…

استراتژی اتخاذ شده توسط جونز امروزه تحت عنوان مدل کلاسیک long/short equities شناخته می شود که در سهام هایی که انتظار ریزش قیمت در آینده را دارد موقعیت short(sell) میگیرد و در سهام هایی که انتظار رشد قیمت در آینده دارد موقعیت long(buy) اتخاذ میکند.)توضیحات بیشتر درباره این مدل را در نوشتار دیگری ارائه خواهیم داد.

مکانیسم عملکرد صندوق های پوشش ریسک چگونه است؟

هر صندوق پوشش ریسک مدیری دارد که به جمع آوری وجوه سرمایه گذاران خارج از صندوق می پردازد تا بتواند با شناسایی و اخذ موقعیت ها و استراتژی های متنوع سرمایه گذاری حداکثر سود را محقق کند.برخی از این استراتژی ها عبارتند از اتخاذ موقعیت long(buy) در سهام که صرفاً با انتظار افزایش قیمت سهام در آینده انجام می شود،استراتژی دیگری وجود دارد که در آن یک کسب و کار خصوصی توسط صندوق خریداری شده و پس از بهینه سازی عملکرد و ایجاد ارزش افزوده به صورت عرضه اولیه ارائه می شود،برخی دیگر از صندوق ها روش معامله اوراق قرضه پر ریسک را انتخاب میکنند و برخی دیگر به معاملات در دارایی های غیرمشهود مانند حق اختراع و… می پردازند.یک صندوق پوشش ریسک میتواند سبد مرکبی از چند روش استراتژی را داشته باشد بنحوی که حتی یک صندوق پوشش ریسک میتواند از چند صندوق پوشش ریسک دیگر تشکیل شده باشد.

یک مثال ساده برای مکانیسم عملکرد صندوق های پوشش ریسک:

فرض کنیم شما یک شرکت سرمایه گذاری مسئولیت محدود(LLC) تأسیس کرده اید.در توافق نامه عملیاتی شرکت(که مشخص کننده نحوه مدیریت شرکت است)آمده که در هر پروژه سرمایه گذاری شما خواهید توانست از کل سود محقق شده منهای ۳ درصد(توافق شده در قراردادعملیاتی)۲۵ درصد را بعنوان حق خود بردارید.حال فرض کنیم در یک سرمایه گذاری باورنکردنی شما توانسته اید برای یکی از مشتریان خود(سرمایه گذارتان)که آورده ای به اندازه ۱۰۰ میلیون دلار داشت در سال اول سود ۱۰۰ درصدی محقق کنید و آورده او را دوبرابر کنید(البته در این سرمایه گذاری شما آزاد بودید از انواع استراتژی های سرمایه گذاری بهره ببرید،هدف نهایی این است که بتوانید ارزش آورده سرمایه گذارتان را هرچه بیشتر افزایش دهید تا بتوانید خودتان نیز درآمد بیشتری کسب کنید)حال با این سود ۱۰۰ میلیون دلاری،ابتدا ۳ میلیون دلار مستقیما به سرمایه گذار اختصاص پیدا میکند(بر اساس ۳ درصد ذکر شده در قراردادعملیاتی) و ۲۵ درصد از مبلغ باقیمانده که ۹۷ میلیون دلار است به شما میرسد و ۷۵درصد باقیمانده سهم سرمایه گذاراست.پس از محاسبه متوجه میشویم سهم شما از این سرمایه گذاری(دستمزدتان)۲۴.۲۵ میلیون دلار و سهم سرمایه گذار۷۵.۷۵میلیون دلار(۷۲.۷۵+۳) خواهد بود.

صندوق های پوشش ریسک چه ویژگی هایی دارند؟

۱)فقط افراد معتبر و واجد شرایط خاص اجازه دسترسی به این صندوق ها و سرمایه گذاری در آن را دارند:

این صندوق ها صرفا مجاز به دریافت سپرده از سرمایه گذارانی هستند که درآمدی بالاتر از استاندارد تعیین شده دارند،در ایالات متحده آمریکا دارا بودن یکی از شرایط زیر برای سرمایه گذاری در صندوق های پوشش ریسک الزامیست:

• • درآمد سالانه بالای۲۰۰۰۰۰ دلار در دوسال گذشته و تضمین حفظ این مبلغ(برای افراد متأهل این مبلغ ۳۰۰۰۰دلار است)
  • ارزش دارایی های خالص سرمایه گذار(بدون در نظر گرفتن منزل مسکونی) بیش از ۱ میلیون دلار باشد.

  ۲)تنوع و گستره فرصت های سرمایه گذاری در صندوق های پوشش ریسک بیش از صندوق های دیگر است:

  همانطور که از ابتدای بحث بیان شده است،صندوق های پوشش ریسک میتوانند در گزینه های متنوعی از سرمایه گذاری ها مانند سهام،ابزار مشتقه،دارایی های غیرمشهود،املاک و مستغلات،فروش استقراضی و.. سرمایه گذاری کنند و برخلاف صندوق های سرمایه گذاری سنتی محدود به سرمایه گذاری در سهام و اوراق قرضه نیستند.این صندوق ها در تلاشند تا هم در موج های صعودی بازار سود کسب کنند هم در موج های نزولی آن .لذا استراتژی های مختلفی از اهرم های مالی و ابزار های مشتقه پیچیده را برای این امر به کار میگیرند.

  ۳)دریافت کارمزد ۲ درصدی

  همانطور که در مثال مکانیسم عملکرد صندوق های پوشش ریسک بیان شد،این صندوق ها درصدی از سود بالاتر از حد مشخص را بعنوان دستمزد به خود اختصاص میدهند اما جدای از این سهم،مبلغ دیگری تحت عنوان کارمزد که میزان آن معمولا ۲ درصد از دارایی است دریافت میکنند.این کارمزد ۲ درصد فارغ از تحقق سود یا زیان از سرمایه گذار دریافت خواهد شد.پس بطور خلاصه میتوان گفت که حق الزحمه یک شرکت پوشش ریسک درصد توافق شده در قرارداد(که معمولاً۲۰ درصد است)به اضافه کارمزد ۲ درصدی که فارغ از تحقق سود یا زیان دریافت خواهد شد.

  خطرات احتمالی صندوق های پوشش ریسک:

  همانطور که در ویژگی های صندوق های پوشش ریسک دیدیم،صرفا قشرخاصی از افراد که از درآمد وثروت بالایی برخوردارند امکان سرمایه گذاری در این صندوق هارا خواهند داشت از طرفی با توجه به گستردگی ابزارها و استراتژی های مورد استفاده در این صندوق ها،خطرهای احتمالی با درجه بالا، آورده سرمایه گذاران را تهدید میکنند و برخلاف برداشت اولیه از نام این صندوق ها که اشاره شد ریشه ای تاریخی دارد،صندوق های پوشش ریسک در درجه بالاتری از میانگین ریسک بازار قرار گرفته اند،بعبارتی دیگر هدف از بکارگیری گسترده ابزارها کسب سود حداکثری است تا پوشش ریسک و زیان های احتمالی.